DEATHCRUSH, LÈCHE MOI noise-punk, rock-electro

DEATHCRUSH: Megazone [Apollon Records, 2019]

Deathcrush είναι τρεις μουσικοί από το Όσλο. Η Linn Nystadnes κιθάρες, φωνή, πιάνο, σαμπλ, ο Vidar Evensen ντραμς, φωνή, σύνθια, σάμπλ και ο Pelle Bamle μπάσο, φωνή. Αν και ηχογραφούν από το 2013 διάφορα ψηφιακά, το “Megazone” φαίνεται πως είναι το πρώτο αληθινό άλμπουμ τους, και αυτό, που, σε κάθε περίπτωση, αποκρυπτογραφεί τον χαρακτήρα τους (σαν μπάντα).

Εδώ λοιπόν ακούγονται εννέα τραγούδια, τα οποία δεν είναι δύσκολο να περιγραφούν, καθώς δύο μόλις λέξεις αρκούν σε πρώτη φάση – κι αυτές είναι οι noise-punk. Τούτο σημαίνει πως οι βάσεις του ήχου των Deathcrush μπορεί να αναζητηθούν σε συγκροτήματα όπως οι Stooges, αλλά στην πράξη τα σχήματα της δεκαετίας του ’80 του αμερικανικού core, όπως οι Butthole Surfers, οι Big Black και οι Hüsker Dü, είναι εκείνα που επηρεάσει περισσότερο τους Νορβηγούς.

Κινούμενοι στην κόψη του ξυραφιού, οι Deathcrush είναι πολύ καλοί σ’ αυτό που κάνουν, έχοντας να επιδείξουν εκφραστικότατη τραγουδίστρια και γενικότερα γερά φωνητικά, με το noise συνονθύλευμα που προτείνουν να γλιστράει μια χαρά, δίνοντας μιαν ιδιαίτερη ώθηση και στα λόγια (που κινούνται κι αυτά στην ίδια κόψη).

Δύσκολο να πεις τι ξεχωρίζει εδώ – σ’ ένα άλμπουμ ωμό και συμπαγές, που δεν μπάζει από πουθενά.

LÈCHE MOI: A6 [Atypeek Music / Araki Records, 2019]

Για τους Lèche Moi δεν είναι πολλά πράγματα γνωστά, αλλά βασικά πρέπει να είναι δύο Γάλλοι, ένας άντρας και μια γυναίκα (τραγουδίστρια). Στο “A6”, που μάλλον είναι το πρώτο άλμπουμ τους (LP, CD, digital), και που κινείται σε σκοτεινούς rock-electro δρόμους, φαίνεται πως συμμετέχουν κι άλλοι μουσικοί, όπως βλέπουμε στο bandcamp τους (ο σαξοφωνίστας Quentin Rollet, ο ντράμερ Eric Jeunesse, ο κοντραμπασίστας Mathias Imbert, ο κιθαρίστας Thierry Müller, ο επίσης ντράμερ Jean Noël Cognard, ο επίσης κιθαρίστας Serge Bégout, ο ακορντεονίστας Thierry Bartalucci κ.ά.).

Με λόγια δικά τους βασικά (μόνο στο “Irrécupérable” απαγγέλλεται ένα κείμενο του Bernard-Marie Koltes, του γνωστού γάλλου θεατρικού συγγραφέα που έφυγε από τη ζωή, από AIDS, το 1989, στα 41 χρόνια του) και με διάθεση, το ξαναλέμε, σκοτεινή, εντός της οποίας το σεξ έχει έναν πολύ ιδιαίτερο ρόλο, οι Lèche Moi είναι ένα συγκρότημα του σήμερα – ασχέτως των πολλών και ποικίλων eighties αναφορών τους.

Επαφή: www.creative-eclipse.com