WARMRAIN, AΛWANZATAP progressive και electronic από την βόρεια Ευρώπη

WARMRAIN: Back Above the Clouds [Rain Recordings, 2019]

Βρετανοί προγκρεσιβάδες Floyd-ιστές με μικρή ιστορία (κάτι ψιλό είχαν ηχογραφήσει το 2011) και που τώρα επανέρχονται με το διπλό CD “Back Above the Clouds”. Για τους Warmrain ο λόγος, ένα σχήμα το οποίον αποτελούν οι Matthew Lerwill κιθάρες, Simon Bradshaw μπάσο και Leon J Russell φωνή, κιθάρες, ντραμς.

Το “Back Above the Clouds” είναι ένα concept άλμπουμ – στηρίζεται σ’ ένα βασικό θέμα και όπως λέει ο ίδιος ο Russell, που έχει τη γενική ευθύνη, η ιστορία πίσω απ’ αυτό το θέμα είναι «αληθινή». Σαν ανθρώπινα όντα, λέει ο Russell, έχουμε να αντιμετωπίσουμε πλείστες όσες δυσκολίες στη ζωή, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να μας καταβάλει. Αξίζει να ψάξουμε, να ανακαλύψουμε εκείνους τους μηχανισμούς που θα μας βοηθήσουν, που θα μας δώσουν τη δύναμη, να τοποθετήσουμε και πάλι τον εαυτό μας στη θέση που του πρέπει, χτίζοντας και πάλι τη ζωή μας. Στην ιστορία υπάρχει ένας άνθρωπος, ο ήρωας του concept, που διατηρεί ένα αρχείο περιοδικών ή εφημερίδων. Τα αποκόμματα που έχει κρατήσει ντοκουμεντάρουν τις σκέψεις του και τα συναισθήματα που βίωσε, μέσα στο χρόνο.

Στο καθαρό μουσικό κομμάτι η μπάντα διαπρέπει. Διαπρέπει μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια του «Floyd-ικού» progressive rock, με τις ωραίες εναλλαγές ακουστικού και ηλεκτρικού ήχου, τις κομψά ιστάμενες μελωδίες, τα ωραία, απαλά, βαθιά, φωνητικά, τη δουλειά που έχει γίνει στις ενοργανώσεις (παρότι τα όργανα, που χρησιμοποιούνται στο “Back Above the Clouds”, είναι λίγα και συγκεκριμένα). Είναι η έμπνευση, θέλω να πω, εκείνη που δίνει στο άλμπουμ αυτή τη λελογισμένη ζωντάνια και ηρεμία του ταυτοχρόνως – μιαν ηρεμία, που δεν είναι άπνοη, άνευρη, χλιαρή.

Οι Warmrain είναι ένα συγκρότημα που δεν εκβιάζει καταστάσεις. Είναι μία αβίαστη μπάντα – κάτι που σπάνια το συναντάς. Σπάνια συναντάς, δηλαδή, νέους ανθρώπους να παίζουν με τόσο... κατεβασμένες ταχύτητες, δίχως την ίδιαν ώρα ν’ ακούγονται μονότονοι και να γίνονται κουραστικοί. Κι αυτό σημαίνει ταλέντο. Κάποιο είδος ταλέντου, που απαρτίζεται από τα βασικά. Γνώση, τόλμη, σιγουριά και αποφασιστικότητα στην εκφορά (οργανική, τραγουδιστική).

Τούτο δε αποδεικνύεται σε κάθε πρωτότυπο track του “Back Above the Clouds” και ακόμη στη μοναδική version, που ακούγεται εδώ, στο γνωστότατο “Here comes the rain again” των Eurythmics (τελευταίο κομμάτι του πρώτου CD, με τη έξτρα συμμετοχή των Craig Blundell ντραμς και John Mitchell πλήκτρα), που (και αυτό) εκπλήσσει.

AΛWANZATAP: Helsfyr Terminal Ekspress [Apollon Records, 2019]

Το πρότζεκτ Αλwanζαταρ (έτσι το βλέπουμε γραμμένο στο εξώφυλλο – και με ελληνικά γράμματα) οδηγείται βασικά από τον Krizla φλαουτίστα και τραγουδιστή των Νορβηγών progsters Tusmørke. Κάτω απ’ αυτό το όνομα ο Krizla έχει κυκλοφορήσει κάμποσα άλμπουμ (βασικά σε κασέτες, αλλά και σε LP και CD εσχάτως), με το πιο πρόσφατο απ’ αυτά να έχει τίτλο “Helsfyr Terminal Ekspress”.

Δεν έχω ακούσει άλλα άλμπουμ των Αλwanζαταρ, αλλά αυτό είναι οπωσδήποτε ένα synth κατασκεύασμα. Κυρίως synth, αλλά όχι αποκλειστικώς, γιατί πέραν των πλήκτρων εδώ υπάρχουν ακόμη φλάουτο, φωνητικά και κρουστά (και ντραμ-μασίν φυσικά).

Εντάξει, είναι προφανές πως ο Νορβηγός κάνει ένα άλμπουμ με σαφείς και σοφές βλέψεις στο ηλεκτρονικό παρελθόν (late sixties-early seventies), αλλά δεν είναι μονοδιάστατος. Εννοούμε πως οι αναφορές του είναι ποικίλες. Μπορεί να συσσωρεύονται πολλά από εκείνη την ιστορική περίοδο, αλλά υπάρχουν και ήχοι που θυμίζουν έντονα eighties (τις εγγραφές της γερμανικής εταιρείας Sky π.χ.) ή ακόμη και nineties (με trip hop, χορευτικά στοιχεία και τα συναφή).

Γενικώς, το “Helsfyr Terminal Ekspress” κυλάει από ευχάριστα έως και κάτι παραπάνω από ευχάριστα ορισμένες φορές, ιδίως στις φάσεις στις οποίες εμπλέκεται και το φλάουτο (οπότε οδεύουμε σε πιο trance, πείτε τες και ψυχεδελικές καταστάσεις). Θυμηθείτε το κλασικό “Imaginations of Light” των Flute & Voice, αλλά με beat.

Επαφή: www.creative-eclipse.com