Παρασκευή 19 Ιουλίου 2019

ΑΝΝΑ ΛΙΝΑΡΔΟΥ ετεροτοπία

Η τραγουδίστρια Άννα Λινάρδου (Anna Linardou) μπορεί να ξεκίνησε πριν από μια δεκαετία κάπως… ορθόδοξα τη μουσική πορεία της (τραγουδώντας, και σε δίσκους, Μικρούτσικο, Χατζιδάκι κ.ά.), αλλά τώρα συνεχίζει μάλλον… ανορθόδοξα, δίνοντας ένα πρώτο προσωπικό LP, το οποίο αποκαλεί Heterotopia [Underflow, 2019]. Λέμε «ανορθόδοξα», γιατί η “Heterotopia” δεν είναι απ’ αυτά τα άλμπουμ για… μαζική χρήση. Χωρίς να είναι «δύσκολο» είναι απαιτητικό, διαθέτει ψάξιμο και χωρίς να εμμένει σε μιαν απροσάρμοστη, abstract φόρμα είναι ταυτοχρόνως και ξεχωριστό. Θέλω να πω πως το “Heterotopia” δεν είναι ούτε πειραματικό, ή έστω ιδιαιτέρως πειραματικό, αλλά ούτε και προφανές. Αυτό, που πράττει η Λινάρδου είναι, εν τέλει, και το πλέον δύσκολο. Γιατί όσο απλό είναι να τραγουδήσεις έναν παραδοσιακό σκοπό μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο, άλλο τόσο σύνηθες είναι και να τον αποδομήσεις. Το δύσκολο και το αληθινά ενδιαφέρον είναι να κινηθείς κάπου στη μέση. Να τραγουδήσεις χωρίς ακρότητες τις παραδόσεις, ντύνοντάς τες με νέα ηχοχρώματα. Ή έστω με κάπως νέα, αλλά πάντα ιδιαίτερα και ενδιαφέροντα.
Στην “Heterotopia” η Λινάρδου, που έχει ωραία, άψογα γυμνασμένη φωνή, η οποία με τη βοήθεια της τεχνολογίας πολλαπλασιάζεται και σε επίπεδο δεύτερων φωνών ή φωνητικών κ.λπ., πατάει γερά πάνω στις εκάστοτε παραδόσεις –φαίνεται πως έχει μελετήσει, όλα αυτά που τραγουδά και αυτό δεν κρύβεται– και, με τη βοήθεια των μουσικών συνοδοιπόρων της, κατορθώνει να κάνει την έκπληξη. Να προτείνει ένα LP πυκνό σε ηχητικά νοήματα, που να μην «κλωτσάει» τον μέσο ακροατή, ενοποιώντας με τον τρόπο του ποικίλες ηχητικές παραδόσεις.
Γιατί η “Heterotopia” εκεί στηρίζεται, στην παράθεση διαφορετικών σκοπών παραδοσιακών (από τα Αθαμανικά Όρη, από τον Λίβανο, το Κουρδιστάν, την Ιταλία, τα Απαλάχια Όρη) ή και επώνυμων (Jacob Senleches, Ρόζα Εσκενάζυ), που ενοποιούνται κάτω από ένα lo-fi ηχητικό δόγμα. Τα «περιβάλλοντα», εννοούμε, που αναπτύσσει ο Γιώργος Βαρουτάς είναι, με λίγα λόγια, εξαιρετικά. Δεν καπελώνουν τη φωνή, ούτε επιχειρούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Από την άλλη δεν είναι και κάτι που έρχεται από «πίσω», μένοντας «πίσω» – κάτι που δεν το νοιώθεις και δεν το αντιλαμβάνεσαι. Είναι, πώς να το πούμε, εκείνες οι λεπτές ισορροπίες, που θα παίζουν πάντα ρόλο σε τέτοιες περιπτώσεις και που θα οδηγούν τα ακούσματα σ’ ένα δικό τους, ξεχωριστό κόσμο. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα «περιβάλλοντα» τού Βαρουτά εδώ, μα ακόμη και στο πιάνο, το τσέλο, τα ηλεκτρονικά, το φλάουτο, τις κιθάρες, το σαντούρι, που συμμετέχουν, κατά περίπτωση, στις ενοργανώσεις, συνοδεύοντας την Λινάρδου, σ’ αυτό το εντελώς προσωπικό ταξίδι.
Αν και δεν υπάρχουν κομμάτια (από τα συνολικώς οκτώ) που να μένουν πίσω, θα ξεχώριζα, σαν προσωπικές προτιμήσεις, το “Ahmedo” (κουρδικό τραγούδι αγάπης) από την Side A και το “Little sparrow” (τραγούδι των Απαλαχίων) από την Side B.
Το “Heretopia” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ, δεν χωράει ουδεμία αμφιβολία. Ένα άλμπουμ που τώρα μας συστήνει, για τα καλά, μιαν εξαιρετική τραγουδίστρια με άποψη πάνω στα θέματά της – την Άννα Λινάρδου.
Επαφή: www.underflow.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου