Το “Empathy”
[Private Pressing,
2017] του
συνθέτη και κιθαρίστα Δημήτρη Κοροντζή (Dimitris Korontzis) είναι ένα τζαζ άλμπουμ. Τι
είδους jazz; Λίγο απ’
όλα ή πολλά και διάφορα. Αυτό δεν είναι κακό, ούτε το λέω ως κακό. Απλώς κάνω
μια διαπίστωση.
Ξεκινά λοιπόν το “Empathy” με το “Full moon”,
που έχει στοιχεία funk / jazz-funk, ένα κατ’ εξοχήν groovy track (και
όχι μόνο λόγο των πλήκτρων του Stephane Tsapis),
που ταιριάζει μια χαρά ως lead,
δίνοντας ένα κάποιο στίγμα.
Το “Jet kung shuffle”
που ακολουθεί διακρίνεται για τη δημιουργική πνευστή γραμμή του (Dimitris Kollias), αλλά και για το funk του ξανά (με τους Theodore Stavrianos και Λέανδρο Φράτνικ
ντραμς να υποστηρίζουν σωστά). Ωραίο το σόλο του Κοροντζή, που είναι και jazz και rock, προσφέροντας κι άλλη δύναμη στη
σύνθεση.
Στο “Elf’s song” υπάρχει drum-programming από
τον Βασίλη Ποδαρά, η σύνθεση είναι πιο πολύ contemporary (Δυτική Ακτή), με ωραία πλήκτρα και ακόμη ωραιότερη
κιθάρα, που γεμίζει ακουστικά.
Μπαλάντα είναι το “After the rain”, που ρίχνει για τα καλά τούς τόνους και την ένταση.
Σαξόφωνο και κιθάρα αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας το κομμάτι.
Το πέμπτο track
του CD (η… δεύτερη πλευρά
του άλμπουμ) αποκαλείται “Waves”.
Πρόκειται για ένα ηλεκτρικό mid-tempo, απλό αλλά ευφραδές
που κυλάει όμορφα. Ο Κοροντζής συνθέτει με γνώση και αυτό φαίνεται. Επίσης
ξέρει να «γεμίζει» τα κομμάτια του, προσθέτοντάς τους τον πρέποντα όγκο.
Ακολουθεί το “The last words of Hassan
Sabbah”, που ανοίγει με
sample φωνής
τού William S.
Burroughs. Το κομμάτι ροκάρει κιθαριστικώς, με καθορισμένη
ριφ-ολογία και κάπως έτσι κινείται σε όλο το μήκος του, δρώντας (και) σαν «χαλί»
επί της φωνής.
Προτελευταίο track
είναι το “Escape”, που
είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα της σειράς, καθώς ξεκινά με «Floyd-ισμούς», έχει καλό programming και
«φανκ-ο-ροκάρει» με ωραίο τρόπο.
Το δίλεπτο “Flow”,
κλείνει το CD ακουστικά και ήπια.
Το “Empathy”
είναι ένα καλό άλμπουμ, με καλές συνθέσεις και ακόμη καλύτερα παιξίματα, που
λογικώς έχει κάνει την πορεία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου