Η Touchstones είναι μια εορταστική CD-ετικέτα της ECM Records (AN Music), που τώρα ξανακάνει την
εμφάνισή της. Τώρα γιατί; Προφανώς, γιατί η γερμανική εταιρεία συμπληρώνει το
2019 50 χρόνια κυκλοφοριών και παρουσίας.
Είχε εμφανιστεί και στο παρελθόν η σειρά Touchstones;
Βεβαίως, το 2008, όταν είχαν τυπωθεί τότε 40 classic recordings σε new packaging
και σε special price, που στόχο είχαν να προϋπαντήσουν τα 40χρονα (τότε) της
εταιρείας.
Η φετινή σειρά Touchstones περιλαμβάνει 50 άλμπουμ (του
κλασικού ECM-καταλόγου) και μπαίνει σε κυκλοφορία σε δύο δόσεις – σε δύο
25άδες. Η πρώτη κυκλοφορεί ήδη από τον Ιανουάριο, ενώ η δεύτερη κυκλοφόρησε
πριν από λίγο καιρό. Άρα η 50άδα ολοκληρώθηκε.
Εδώ θα δώσουμε ορισμένα στοιχεία (σε λίγες γραμμές) γι’ αυτά
τα 50 άλμπουμ, τα οποία, αν και βγήκαν σε δύο ξεχωριστές δόσεις, εμείς θα τα
ανακατέψουμε, τοποθετώντας τα χρονολογικά (από το παλαιότερο προς το πιο
καινούριο), ώστε να φανεί καλύτερα και η πορεία της εταιρείας, και η σημασία
τους στη διαμόρφωση της τζαζ ιστορίας.
Βεβαίως όταν γράφουμε για «τζαζ» ή για «contemporary jazz», όσον αφορά στην ECM, εννοούμε κάτι άλλο, κάτι
διαφορετικό, κάτι που έχει καθιερωθεί να ονομάζεται «ήχος της ECM», κάτι δηλαδή που είναι και τζαζ,
αλλά ταυτοχρόνως μπορεί να είναι και avant-garde,
και σκληρός αυτοσχεδιασμός, και έθνικ, και electronic, και ροκ ακόμη, και… και… και…
Ο Manfred Eicher,
εμπνευστής, ιδρυτής και παραγωγός της ECM, έχει κατορθώσει να στεγάσει στην εταιρεία του περισσότερα
από 1600 άλμπουμ (αν αναφερόμαστε στον κλασικό κατάλογο), οπότε η 50άδα είναι,
όπως και να το κάνουμε, μια δύσκολη υπόθεση.
Να σημειώσουμε το πρακτικό, πως τα άλμπουμ κυκλοφορούν σε ωραίους
gatefold cardboard φακέλους και διατίθενται σε χαμηλή τιμή (γύρω στα 10 ευρώ).
Επίσης δεν χρειάζεται να πούμε –είναι αυτονόητο– πως πρόκειται για άλμπουμ
κλασικά, που έχουν γράψει την ιστορία που άξιζε να γράψουν (μεγαλύτερη, μεγάλη
ή λιγότερη μεγάλη δεν έχει ουδεμία σημασία).
1. PAUL BLEY: Ballads [ECM 1010, 1971]
Ηχογραφήσεις από δύο συναντήσεις του 1967. Στην πρώτη συνευρίσκονται
οι Paul Bley πιάνο, Gary Peacock μπάσο, Barry Altschul ντραμς και στη δεύτερη
οι Paul Bley πιάνο, Mark Levinson μπάσο, Barry Altschul ντραμς. Τρεις συνθέσεις
της Annette Peacock ακούμε εδώ, με την πρώτη να καταλαμβάνει όλη την πρώτη
πλευρά του LP. Τζαζ ριζοσπαστικός, μινιμαλιστικός, λυρισμός.
2. CHICK COREA: Piano Improvisations
[ECM 1014, 1971]
Ένα από τα πρώτα masterpieces της ECM. Το πρώτο σόλο-πιάνο άλμπουμ
του Chick Corea και πρώτο σόλο-πιάνο της ECM. Ηχογράφηση από το Όσλο, τον
Απρίλιο του 1971. Εδώ και το “Sometime ago”, που ακούστηκε λίγο αργότερα και
στο LP
του Corea “Return to Forever” (1972).
3. CHICK COREA / GARY BURTON: Crystal Silence
[ECM 1024, 1973]
Κάποτε, νομίζω και σήμερα, τα ονόματα Chick Corea / Gary Burton ακούγονταν
σαν ένα. Τόσο τεράστιοι μουσικοί υπήρξαν (και είναι) ως μονάδες, κατορθώνοντας
και ως ντουέτο να διαφυλάξουν την τζαζ μεγαλοσύνη τους. Όχι εύκολο. Και το
επανέλαβαν κάμποσες φορές στην ιστορία. Και έτσι, ως ντουέτο, τους έχουμε δει
και στην Ελλάδα. Εδώ, πάντως, έχουμε το πρώτο από τα άλμπουμ που έγραψαν μαζί.
Πιάνο και βιμπράφωνο, δύο όργανα που συνεργάζονται αρμονικά, φύσει και θέσει,
σε εννέα ξεχωριστές συνθέσεις.
4. GARY BURTON THE NEW QUARTET: S/T [ECM 1030,
1973]
Στο νέο κουαρτέτο του ο Gary Burton είχε δίπλα του τον κιθαρίστα Mick Goodrick, τον μπασίστα Abraham Laboriel και τον
ντράμερ Harry Blazer.
Φυσικά τα haunted vibes
του Burton κυριαρχούν,
αλλά τόσο το ανεβασμένο σε ένταση ρυθμικό τμήμα, όσο και η κιθάρα, που
παραμένει πάντα τζαζ και όχι ροκ, προσθέτουν στο άκουσμα μια fusion χροιά. Ιστορικές συνθέσεις των Chick Corea, Keith Jarrett, Carla Bley κ.ά. και υπέροχο ραφινέ
άκουσμα.
5. RALPH TOWNER: Diary [ECM 1032, 1974]
Το πρώτο σόλο άλμπουμ του Ralph Towner (γνωστός και μέσω του συγκροτήματος Oregon), στο οποίο ο αμερικανός μουσικός
χειρίζεται 12χορδη κιθάρα, κλασική κιθάρα, πιάνο και γκονγκ είναι ένα παράξενο
σοφιστικέ άκουσμα που μοιάζει περισσότερο με progressive folk, παρά με contemporary jazz. Εδώ και το μαγικό “Icarus” (σε σπάνιας
αισθαντικότητας εκτέλεση), γνωστό και από ένα προηγούμενο γκρουπ, στο οποίο
ήταν μέλος ο Towner (πλην
των Oregon), των Winter Consort.
Η συνέχεια εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου