ACT MUSIC + VISION νέες κυκλοφορίες ΙΙ

LUCA AQUINO: Italian Songbook [ACT Music + Vision, 2019]

Από τους αναγνωρισμένους σύγχρονους ιταλούς τρομπετίστες, φλουγκελχορνίστες (παίζει και τρομπόνι), ο Luca Aquino έχει νέο CD το οποίο αποκαλεί “Italian Songbook”. 

Στο άλμπουμ αυτό ο Aquino έχει δίπλα του τους Danilo Rea πιάνο, Natalino Marchetti ακορντεόν, μια ολάκερη ορχήστρα, την Filarmonica di Benevento υπό τον Giovanni Francesca και ακόμη τους guests Fabio Giachino πιάνο, πλήκτρα, Rino De Patre κλασική κιθάρα και Ruben Bellavia ντραμς. Όλος αυτός ο κόσμος συνασπίζεται, προκειμένου να κάνει πράξη το όραμα του Aquino, το οποίο συνίσταται σε τι; Στο να παρουσιάσει μια δόση, μια χορταστική δόση του ιταλικού songbook. Μουσικές, δηλαδή, από πολύ γνωστές έως όχι και τόσο, τις οποίες υπογράφουν σημαντικά ονόματα. Πολύ γνωστά, όπως οι Ennio Morricone, Fabrizio De André, Lucio Dalla, Adriano Celentano, Luigi Tenco, Chet Baker, Nino Rota ή όχι και τόσο, αν αναφερόμαστε στους συνθέτες Giuseppe Cioffi (1901-1976), Mario Costa (1904-1995), Gorni Kramer (1913-1995) και Salvatore D'Esposito (1903-1982).

Η προσέγγιση του Aquino είναι η κλασική ιταλική. Πλέριος λυρισμός, έμφαση στον μελωδικό διάκοσμο, φορτωμένα ή και βαρυφορτωμένα, αλλά ποτέ χωρίς λόγο, passages, και βεβαίως μια πληθώρα αισθημάτων, που πάντα ακολουθεί τις συγκεκριμένες μουσικές – όπως και να παρουσιάζονται, απ’ όποιο αισθητικό πλαίσιο και να προέρχονται.

Επίσης, θα χαρακτήριζα τον τρόπο του Luca Aquino κάπως «κινηματογραφικό», υπό την έννοια του ότι οι «εικόνες» που δημιουργεί η «μουσική του» είναι και έντονες και παραπέμπουν στον τρόπο της μεγάλης οθόνης – κυρίως λόγω της παρουσίας της ορχήστρας, που βοηθά τα κομμάτια να ακούγονται υπερπλήρη. 

Ναι υπάρχει νοσταλγία στο “Italian Songbook”, αλλά είναι πάντα μετρημένη και σε σωστές δόσεις.

SHALOSH: Onwards and Upwards [ACT Music + Vision, 2019]

Οι Shalosh, ένα τζαζ τρίο ισραηλινών μουσικών, δεν είναι πρωτοφανέρωτο, είναι όμως τώρα η πρώτη φορά που κάνουν ένα άλμπουμ για μιαν εταιρεία του κύρους της ACT. Με μέλη τους Gadi Stern πιάνο, rhodes, micro korg, David Michaeli κοντραμπάσο και Matan Assayag ντραμς, οι Shalosh (στα εβραϊκά το «τρία») είναι ένα σχήμα, που έρχεται να ψαρέψει ακροατές (με τη θετική έννοια το λέμε) από το κύμα που δημιούργησαν στην Ευρώπη οι e.s.t. και στην Αμερική οι Bad Plus. Και το καταφέρνει ή θα το καταφέρει, γιατί οι Shalosh είναι πολύ καλοί, δίχως να πατάνε αναγκαστικώς στα γκρουπ που φαίνεται να τους έχουν επηρεάσει περισσότερο. 

Εξ ίσου, θέλουμε να πούμε, «Ευρωπαίοι» και «Αμερικάνοι», οι Shalosh συμπεριφέρονται, στο “Onwards and Upwards”, όπως όλα τα σύγχρονα jazz trios, που φιλοδοξούν να επεκτείνουν το ακροατήριό τους (πέραν εκείνου της τζαζ και των ακραιφνών jazz fans). Πράττουν δηλαδή το, πλέον, αυτονόητο, να εντάσσουν, κατά πρώτον, και άσχετα με την τζαζ θέματα στο ρεπερτόριό τους (εδώ διασκευάζουν το “Take on me” των Α-ha και το διασκευάζουν πνευματωδώς) και κατά δεύτερον να δίνουν την εντύπωση ενίοτε πως ροκάρουν σαν ένα progressive (rock) σχήμα (άκου το “The impossible love story of Jackie and Hanan” π.χ., που θα διέπρεπε σαν… ροκ ουσία και στα seventies).

Δεν έχουν πολλές versions στο “Onwards and Upwards” οι Shalosh – πέραν των A-ha υπάρχει ένα τραγούδι του Richard Rodgers και αυτό είναι όλο. Με το δικό τους υλικό κρίνονται, θέλω να πω, οι Ισραηλινοί και κρίνονται από «πολύ θετικά» και πάνω.

ADAM BAŁDYCH QUARTET: Sacrum Profanum [ACT Music + Vision, 2019]

Πολωνός βιολιστής, από τα γερά χαρτιά της ACT, ο Adam Bałdych έχει καινούριο άλμπουμ, το οποίον αποκαλεί “Sacrum Profanum”. Βασικό χαρακτηριστικό του CD, το concept του να πούμε, είναι η «ιερότητα». Προς τούτο ο Bałdych με τους συνεργάτες του (Krzysztof Dys πιάνο, προετοιμασμένο πιάνο, Michał Barański κοντραμπάσο, Dawid Fortuna ντραμς, κρουστά) καταφεύγουν σε δοκιμασμένες συνταγές, δηλαδή σε κομμάτια (και συνθέτες) από την ιστορία, ούτως ώστε και να δώσουν στίγμα, αλλά και να δείξουν τις ικανότητές τους στην ερμηνεία ενός κλασικού ρεπερτορίου. Ακούγονται λοιπόν, στο πρώτο μέρος, συνθέσεις των Thomas Tallis (c.1505-1585), Hildegard of Bingen (1098-1179), Sofia Gubaidulina (γενν. 1931), Gregorio Allegri (1582-1652), όπως και το “Bogurodzica” (αγνώστου του 13ου αιώνα), για να κλείσει το άλμπουμ με τέσσερις συνθέσεις του ίδιου του Bałdych (υπάρχει και μία ακόμη δική του κάπου στην αρχή).

Οπωσδήποτε το άκουσμα είναι αυτό που πρέπει να είναι (διαθέτει μια ποιότητα αδιαμφισβήτητη εννοώ) με τις παλαιές συνθέσεις να αποδίδονται με μέτρο και με σύνεση, φρονώ όμως πως το πρώτο μέρος δεν «κολλάει» και τόσο με το δεύτερο. Ενώ το πρώτο έχει αυτά τα χαρακτηριστικά της παλαιάς μουσικής (η σύνθεση της Gubaidulina αν και είναι κάτι άλλο, διαθέτει, και αυτή, μια πλοκή κάπως… μυστηριακή), το δεύτερο (τα κομμάτια του Bałdych) ηχεί κάπως αλλιώς. Όχι εντελώς αλλιώς, αλλά κάπως αλλιώς. Φυσικά εδώ υπάρχει jazz, υπάρχει το “Profundis” ούτως ειπείν, που είναι μια γερή και με περιελίξεις τζαζ σύνθεση, αλλά υπάρχει και το κάπως βαρύ, μελωδικό φορτίο (που δομείται βασικά μέσω του βιολιού), με το πιάνο να έχει κάπως περιορισμένη lead συμμετοχή, καθώς αναλώνεται περισσότερο σ’ έναν συνοδευτικό ρόλο.

Αν υπάρχει κάτι κοινό πάντως σε όλο το άλμπουμ τούτο έχει να κάνει με την… διακριτική, και κάπως γκρίζα (όχι σκοτεινή), βορειοευρωπαϊκή ηχητική ομορφιά.

DANIEL GARCÍA TRIO: Travesuras [ACT Music + Vision, 2019]

Εξαιρετικό CD, ασυζητητί το ωραιότερα από τα τέσσερα της σειράς. Το λέμε από την αρχή, επειδή έτσι πρέπει.

Ο Daniel García είναι ένας ισπανός πιανίστας, γεννημένος στην Salamanca το 1983. Έχει σπουδάσει στο Berklee, όπως πολλοί από τους σημαντικότερους μουσικούς της γενιάς του, κατορθώνοντας από νωρίς να μοιραστεί τη σκηνή με παικτικές και συνθετικές προσωπικότητες σαν τους Arturo Sandoval, Greg Osby και Perico Sambeat. Αν κρίνω από το site του, τότε το “Travesuras” είναι το τρίτο άλμπουμ του κι αυτό ενδεχομένως που θα καταστήσει γνωστότερο το όνομά του – καθώς το CD θα έχει πλέον την ευκαιρία μιας πλατύτερης διανομής, από μιαν εταιρεία με ιδιαίτερη εμπορική δυναμική.

Στο CD αυτό ο García δεν είναι μόνος του, καθώς συνοδεύεται από τον μπασίστα Reinier Elizarde “El Negrón”, τον ντράμερ Michael Olivera και ακόμη τον φλαουτίστα Jorge Pardo σε δύο tracks (έναν ιστορικό προγκρεσιβά, με συμμετοχές στα γκρουπ Araxes και Dolores στα seventies, συνεργάτης του Paco De Lucía και αργότερα γνωστός τζαζίστας). Αν εξαιρέσεις δύο tracks, που ακούγονται στο “Travesuras”, το παραδοσιακό “Vengo de moler” και το “Potro de rabia y miel” των De Lucia & El Camarón De La Isla, όλα τα υπόλοιπα (εννέα) είναι συνθέσεις του Daniel García. Άρα, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα άλμπουμ, στο οποίο, κυρίως, παρουσιάζεται πρωτότυπο υλικό.

Το “Travesuras” εντάσσεται χονδρικώς στο είδος της flamenco-jazz, παρότι σ’ αυτό δεν υπάρχει ήχος κιθάρας ούτε για δείγμα. Κι όταν γράφουμε για flamenco-jazz δεν εννοούμε ακριβώς το “Sketches of Spain” (1960) του Miles Davis (στο οποίον επίσης δεν υπήρχε κιθάρα), αλλά άλμπουμ σαν το “Flamenco-Jazz” (1968) του Pedro Iturralde Quintet (με τον Paco De Lucía). Βεβαίως ο García ξέρει να διασαφηνίζει της επιρροές του, τόσο τις κλασικές-ιμπρεσιονιστικές (Frederic Mompou), όσο και τις τζαζικές (“Dream of Miles” – μία αναφορά στο “Sketches of Spain”), αλλά πρωτίστως ξέρει να συνθέτει εκπληκτικά κομμάτια, σαν το “Alegrías pa Aveiro” ή σαν το “La comunidad”, έναν flamenco-jazz δυναμίτη, με εντυπωσιακές κορυφώσεις, πλούσιο σε μελωδίες, υψηλά παιξίματα, «αλλαγές», γρήγορα-αργά παραθέματα, δυνατά-χαμηλά κ.λπ., που συναρπάζει.

Ολάκερο το “Travesuras” κυλάει σ’ αυτό το στυλ, με τις αναδαλουσιανές αναφορές να κυριαρχούν, αλλά και με την jazz να κερδίζει πολλά μέσα από το πληθωρικό παίξιμο του Daniel García – έναν συνθέτη-πιανίστα, το όνομα του οποίου αξίζει να το έχουμε κατά νου για το μέλλον. 

Η ACT Music + Vision εισάγεται από την AN Music