Η Hania Rani είναι μια νεαρή πολωνικής καταγωγής (μάλλον) πιανίστρια και
συνθέτρια, που τώρα έχει έτοιμο το πρώτο (μάλλον) άλμπουμ της, τυπωμένο από την
βρετανική Gondwana Records.
Η Rani προτείνει μέσω του “Esja” [Gondwana Records
/ AN Music, 2019] δέκα συνθέσεις της για πιάνο φυσικά (για όρθιο πιάνο), τις οποίες
αποδίδει η ίδια. Οι συνθέσεις διαρκούν από δυόμισι μέχρι εξίμισι λεπτά, και
διαθέτουν μιαν ελαφριά μουντάδα στην εγγραφή (προφανώς ευθύνεται και το voicing του πιάνου γι’ αυτό). Προφανώς αυτό επελέγη από την ίδια
την Rani, επειδή
ταιριάζει περισσότερο με το είδος των συνθέσεων που μας προτείνει – και δεν
είναι λάθος. Επίσης οι συνθέσεις της μοιάζουν με τραγούδια, παρότι από αυτές
απουσιάζουν τα λόγια. Τούτο, όμως, δεν τις κάνει λιγότερο γλαφυρές ή λιγότερο
εικονοπλαστικές. Τα λόγια τα υποκαθιστά η μαεστρία τής συνθέτριας να «παίζει»
με τις αργές και με τις μέσες ταχύτητες, και κυρίως να μελωδεί μ’ έναν τρόπο
αληθινά αισθαντικό (μια λέξη που ναι μεν είναι αφηρημένη, αλλά περιγράφει κάπως
τον ήχο της Hania Rani).
Υπάρχει λοιπόν μια ρομαντική αύρα, μια μουσική άλλης εποχής,
που άρχεται από τον Σοπέν φυσικά, αλλά υπάρχουν και άλλες αναφορές, folk ας πούμε, που ίσως έχουν
να κάνουν με την επιρροή που έχει ασκήσει επάνω της ένας άλλος πολωνός συνθέτης,
μεταγενέστερος του Σοπέν βεβαίως, ο Witold Lutosławski (λόγια του οποίου σε σχέση με τη σιωπή, τον ήχο κ.λπ.
καταγράφονται και στο ένθετο).
Το “Esja” είναι ένα άλμπουμ λιτό μεν, αλλά αξιώσεων
δε. Σε κερδίζει, θέλω να πω, με την απλότητά του, όπως και με την ουσία του,
που συνίσταται σ’ αυτή την κάπως… πονεμένη σειρά μελωδιών, που σε κάνουν να
μελαγχολείς διακριτικά, δίχως να μεταπίπτεις στην απάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου