ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 167

2/6/2019

Επίσης, και σε συνέχεια του προηγούμενου ποστ για τον Roky Erickson, να πούμε πως στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει μόνο ένα άλμπουμ των 13th Floor Elevators (εννοούμε σε ελληνική εκτύπωση), το περίφημο πρώτο τους “The Psychedelic Sounds Of The 13th Floor Elevators” (στην ελληνική WEA). Φυσικά το άλμπουμ δεν βγήκε το 1966, αλλά μάλλον το 1980 ή και λίγο πιο μετά. Λέω «μάλλον το 1980 ή και λίγο πιο μετά», γιατί δεν πιστεύω πως είχε βγει στην Ελλάδα το 1978, όπως γράφει πάνω το label (είχε άλλα χρώματα τότε η ελληνική WEA).
Τέλος πάντων το LP αυτό έδωσε την ευκαιρία στους Έλληνες της εποχής ν' ακούσουν τις συγκεκριμένες εγγραφές, που είναι οπωσδήποτε συγκλονιστικές, πληρώνοντας 3-4 κατοστάρικα. Και το λέω τούτο, γιατί τα αμερικάνικα τα πούλαγαν πανάκριβα τότε στα δισκάδικα (κοινώς σε έγδερναν), ενώ και την επανέκδοση της βρετανικής Radar δεν την εύρισκες κάθε μέρα. Οπότε με το ελληνικό καθάριζες. Και καθάριζες ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ! 

Για μένα η ελληνική έκδοση του “The Psychedelic Sounds of” έχει απίστευτη ποιότητα εγγραφής και κάνει σκόνη όλες τις εισαγόμενες κόπιες. Δεν ξέρω για το ορίτζιναλ μόνο, γιατί δεν το έχω ακούσει. (Κάτι πειρατές, που παρουσιάζονταν ως ορίτζιναλ στα έιτις, δεν έπιαναν μία μπροστά στην ελληνική έκδοση).
Όποιος έχει το ελληνικό “The Psychedelic Sounds of”, σε κατάσταση άψογη, να το φυλάει λοιπόν σαν κόρη οφθαλμού. 

2/6/2019

Το τεύχος του βρετανικού Bucketfull of Brains, με εξώφυλλο τον Roky Erickson, το είχα αγοράσει όταν είχε βγει, τον Ιανουάριο του 1987 (έχει και την τιμούλα επάνω, 1.40 λίρες). Το βρήκα σήμερα, κάπως ταλαιπωρημένο δυστυχώς, σε μια κούτα με διάφορα τινά, μετά από αρκετό ψάξιμο… 

Το περιοδικό είχε και flexi δισκάκι μαζί, με το “Don’t shake me Lucifer” από ηχογράφηση του 1982 (Roky Erickson & The Resurrectionists). Μέσα ο Jon Storey (εκδότης του Bucketfull of Brains) γράφει διάφορα, όπως για το άλμπουμ “Gremlins Have Pictures” (1986), που τότε το είχε τυπώσει στη Βρετανία η Demon και που περιείχε διάφορες live εγγραφές του Roky (εξαιρετικές και ανέκδοτες οι πιο πολλές). Ο Storey λέει για το “Warning (Social and political injustices)” που θυμίζει ακουστικό Dylan του ’60 (όντως πολύ καλό τραγούδι - ακούστε το στα σχόλια), την «τεταμένη, itchy version» του “Night of the vampire”, που την ποστάραμε χθες το πρωί κ.λπ. Λέει επίσης για το καλύτερο βιβλίο που κυκλοφορούσε τότε σχετικά με τον Roky Erickson, το πολυσέλιδο (350+) “Roky Erickson Story” (είχε βγει στο Austin του Τέξας από κάποιον Jack Ortman και ήταν δεμένο με σπιράλ, ενώ κάποια στιγμή νομίζω πως είχε κυκλοφορήσει και «σπασμένο») και λοιπά.  Τότε στην Ελλάδα ακούγανε λίγοι Roky Erickson, και ακόμη λιγότεροι το ψάχνανε κάπως παραπάνω, μην κοιτάτε σήμερα όπου η λύπη είναι… πάνδημη. 

1/6/2019

«Ποιος είναι ο αγαπημένος σου κιθαρίστας;».
Ήταν μια ερώτηση αυτή, που την απαντούσαμε πολλές φορές, στις παρέες, στα έιτις. Έλεγα κι εγώ διάφορα γνωστά ονόματα, αλλά βασικά έλεγα ένα άγνωστο, τότε, που δημιουργούσε… σούσουρο. Θες για να προκαλέσω, θες για να το παίξω πονηρός, επειδή είχα κάποιες ηχογραφήσεις του από νωρίς, είχα βρει αυτό το όνομα και το πέταγα στην κουβέντα, όποτε υπήρχε ο σχετικός λόγος.
Παρότι λοιπόν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, και παρότι αυτή η ερώτηση ίσως δεν έχει πλέον νόημα, εγώ εξακολουθώ να τρέφω υπέρτατη εκτίμηση στον Βρετανό Ollie Halsall.
Ναι, το πιστεύω και τώρα πως είναι υπερ-μέγιστος κιθαρίστας και εντελώς υποτιμημένος (τουλάχιστον στην Ελλάδα).
Αγνοούμε την τρανή φωνή του Mike Patto και στοχεύουμε κατ’ ευθείαν στις πενιές του…  

1/6/2019 (2:17 π.μ.)

Στοιχειωμένο ύπνο θα 'χουμε απόψε... Πέθανε ο Roky Erickson...  

31/5/2019

Πώς μας πηγαίνει και μας φέρνει η μουσική ζωή...
Ξέρω γιατί έχω (ξανα)κολλήσει από χθες με τα τραγούδια της Νινής Ζαχά, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν έχω γράψει ποτέ κάτι για την αληθινά μεγάλη περίπτωσή της.
Απίστευτα underrated για τη νεότερη γενιά, η Νινή Ζαχά είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της στο ελληνικό τραγούδι, που κάποτε πρέπει να γραφτεί...