ελληνικός κινηματογράφος και Νότια Προάστια στη δεκαετία του ’70 – τα κλασικά τζετ-σετ τοπόσημα, έτσι όπως αναδεικνύονται μέσα από τις ερωτικές, κοινωνικές και αστυνομικές περιπέτειες της εποχής

Η δεκαετία του ’70, σε όλη σχεδόν τη διάρκειά της, υπήρξε εντελώς χαρακτηριστική για τον ελληνικό κινηματογράφο. Αν και βασικά η εποχή ταυτίζεται με τη σταδιακή πτώση και απαξίωση της κινηματογραφικής εξόδου, ως διασκέδαση για τους πολλούς (κάτι που συνέβη και λόγω της ανάπτυξης της τηλεόρασης), στην πράξη ταινίες δεν σταμάτησε να γυρίζονται – απλώς συχνά είχαν ένα διαφορετικό προσανατολισμό.

Υπήρχαν τάσεις, δηλαδή, που έδειχναν τη διάθεση των παραγωγών και των κινηματογραφιστών να δημιουργήσουν ταινίες «ευρωπαϊκού τύπου» και κάπως λάιτ –κατ’ αναλογία με τις γαλλικές και τις ιταλικές, που τότε βρίσκονταν στα επάνω τους– και για λόγους εμπορικούς. Να «σπρώξουν» με άλλα λόγια πολλά απ’ αυτά τα φιλμ και στις αίθουσες του εξωτερικού (βασικά στο μεσογειακό νότο). Το κατάφερναν. Σήμερα, αυτές τις ταινίες ορισμένοι τις αποκαλούν «ταινίες είδους», εννοώντας (και) τα ερωτικά, αστυνομικά και κοινωνικά φιλμ, τις περιπέτειες βασικά, που περιστρέφονταν γύρω από τις πάσης φύσεως δράσεις της αστικής κοινωνίας και του τζετ-σετ (εφοπλιστές, μεγιστάνες κ.λπ.).

Για όλα αυτά τα φιλμ οι χώροι των Νοτίων Προαστίων αποτέλεσαν βασικές τοπογραφικές αναφορές – με πρώτον όλων το παλιό Αεροδρόμιο του Ελληνικού, βεβαίως τα διακεκριμένα ξενοδοχεία (π.χ. Αστέρας Βουλιαγμένης), οπωσδήποτε τις βίλες των συγκεκριμένων περιοχών, ενώ δεν πρέπει να λησμονήσουμε και τις διαδρομές (κυνηγητά ή ό,τι άλλο) με αυτοκίνητα στην παραλιακή, από το Φάληρο (Λεωφόρος Ποσειδώνος) μέχρι και τη Βάρκιζα και πέρα απ’ αυτή (Λεωφόρος Αθηνών-Σουνίου).

Η νέα κουλτούρα του αεροπλάνου ήταν από τις πλέον βασικές στη δεκαετία του ’70, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το Αεροδρόμιο του Ελληνικού αποτέλεσε έναν ισχυρό πόλο έλξης για τα γυρίσματα των ταινιών. Και δεν ήταν μόνον οι επιβάτες, συχνά καλοζωισμένοι αστοί, αλλά και τα επαγγέλματα που σχετίζονταν με το αεροπλάνο, όπως οι πιλότοι (για τους άντρες) και οι αεροσυνοδοί (για τις γυναίκες). Μέρος αυτού του high-class περιβάλλοντος ήταν ακόμη και οι εκτός νόμου, άτομα δηλαδή που κινούνταν στα υψηλά στρώματα της κοινωνίας (ακόμη και αλλοδαποί με ναζιστικό παρελθόν!) και που είχαν εξελιχθεί σε μεγάλα «αφεντικά» διεθνών σπειρών. Γενικά το «διεθνές» έπαιζε πολύ. Ό,τι και να έπραττες μία σύνδεση με το εξωτερικό (άρα και με τα αεροδρόμια, αεροπλάνα κ.λπ.) σε ανέβαζε σαν παραγωγό (δες τις ταινίες του Κλέαρχου Κονιτσιώτη για παράδειγμα), καθώς σε καθιστούσε αμέσως εφάμιλλο και ανταγωνίσιμο των ξένων.

Να μερικές χαρακτηριστικές ταινίες της εποχής, που είναι γυρισμένες και στα Νότια Προάστια, και που ανταποκρίνονται σ’ αυτή τη νέα κινηματογραφική ταυτότητα.

Η συνέχεια εδώ…

https://www.lifo.gr/articles/cinema_articles/242139/emvlimatikes-ellinikes-tainies-ton-70s-gyristikan-sta-notia-proastia