Πριν λίγο καιρό
κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ βινυλίου από την B-Other Side Records, με κινηματογραφικές μουσικές του Μίμη
Πλέσσα από το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60.
Στο πρώτο απ’
αυτά καταγράφονται τα σάουντρακ των ταινιών Έγκλημα στα Παρασκήνια (σκ. Ντίνος Κατσουρίδης,
1960) και Εφιάλτης (σκ. Ερρίκος Ανδρέου, 1961), ενώ στο δεύτερο μουσικές από τα
φιλμ Ίλιγγος (1963), Εγωισμός (1963) και «Ιστορία μιας Ζωής» (1965), όλα σε
σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη. Ας δούμε κάποιες λεπτομέρειες…
Έγκλημα στα Παρασκήνια / Εφιάλτης
Κατ’ αρχάς να
πούμε πως οι συγκεκριμένες μουσικές τού Μίμη Πλέσσα είχαν κυκλοφορήσει για
πρώτη φορά ως μέρος ενός 2CD
το 2009, στην εταιρεία Legend Recordings, κάτω από τον
τίτλο “Film Noir”. Εδώ διαχωρίζονται (και σωστά) από άλλα
κατοπινά σάουντρακ (που υπήρχαν σ’ εκείνο το 2CD), ενώ ονοματίζονται από την αρχή, έχοντας
και τη γενικότερη επίβλεψη του μάστορα του ήχου Γιάννη Κύρη, αναφορικά με το
τελικό master. Άρα
καταγράφονται, για πολλούς και διαφόρους λόγους, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Στους «πολλούς και διαφόρους λόγους» να συμπεριλάβουμε και το άψογο εξώφυλλο,
μαζί με τα τέσσερα inserts με στοιχεία και
φωτογραφίες (κατά βάση αναπαραγωγή παλαιών lobby cards).
Για το Έγκλημα
στα Παρασκήνια, ένα από τα καλύτερα
αστυνομικά φιλμ που γυρίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα, είναι πολλά πράγματα γνωστά.
Είναι γνωστό, δηλαδή το στόρι της ταινίας, που βασίστηκε σε σενάριο του Γιάννη
Μαρή, όπως είναι αποδεδειγμένη και η σκηνοθετική βιρτουοζιτέ του Ντίνου
Κατσουρίδη, που κατόρθωσε να φτιάξει μια τέλεια ασπρόμαυρη ταινία,
εκμεταλλευόμενος βασικά τη φωτογραφία του Αριστείδη Καρύδη-Φουκς.
Όλοι θυμούνται,
επίσης, τους άψογους πρώτους και δεύτερους ρόλους που ενσάρκωσαν οι Τίτος Βανδής
(αστυνόμος Μπέκας), Αλέκος Αλεξανδράκης (δημοσιογράφος Μακρής), Ζωρζ Σαρρή
(Θάλεια Χαλκιά), Χρήστος Τσαγανέας (Παύλος Στεφάνου), Μάρω Κοντού (Έλενα
Παυλίδη) κ.ά., ενώ στη δική μου τουλάχιστον μνήμη έρχονται και επανέρχονται
ακόμη και οι τρίτοι ρόλοι της ταινίας, ερμηνευμένοι μοναδικά από τους
σπουδαίους Δήμο Σταρένιο, Σαπφώ Νοταρά, Γκίκα Μπινιάρη και Γιώργο Δαμασιώτη.
Με ψαγμένη
αναπαράσταση της μετακατοχικής και μετεμφυλιακής Αθήνας –ας μην ξεχνάμε πως το
μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε το 1954– την οποία (αναπαράσταση) καθόριζαν αισθητικά
το ημίφως, οι σκιές και το σκοτάδι, με έξοχες στυλιζαρισμένες σκηνές όπως
εκείνη στο καμπαρέ, που, σημειωτέον, είχε ανοίξει πρώην συνεργάτης των Γερμανών
στην Κατοχή, το «Έγκλημα στα Παρασκήνια» ήθελε μόνο μια «σωστή» μουσική για να
απογειωθεί (και από την πλευρά της ηχητικής μπάντας του). Και αυτή τη μουσική
την αναζήτησε και τη βρήκε στις νότες του Μίμη Πλέσσα.
Η συνέχεια εδώ…
Anastassios Anastassiou
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί όμορφιές....μάς λαξεύεις τό γούστο!