Ο Dennis Pol
(Διονύσης Πολυγένης) είναι ένας νέος κιθαρίστας της jazz – της jazz του Hot Club de France, του Django Reinhardt και
του Stéphane Grappelli. Αγαπάει λοιπόν ο
φίλος μας την gypsy-jazz του ιστορικού σχήματος,
αλλά ταυτοχρόνως αγαπάει και την Νέα Υόρκη, την «πατρίδα» της σύγχρονης
(σημερινής) jazz. Αυτά
τα δύο, αυτές τις δύο «αγάπες» τις συνδυάζει έξυπνα διασκευάζοντας δύο φορές,
στην αρχή και το τέλος του άλμπουμ του, που αποκαλεί “New York City” [Hot Club Records, 2019], τη φερώνυμη
σύνθεση τού Eddie Barclay,
που απέδωσαν οι (Le) Quintette du Hot Club de France, τοποθετώντας
ενδιαμέσως άλλα επτά tracks,
εκ των οποίων μόλις δύο είναι δικά του, με τα υπόλοιπα πέντε να αποτελούν
διασκευές.
Λέμε για τα “Minor swing” (Reinhardt / Grappelli),
“Limehouse blues”
(Furber / Braham), “Undecided” (Robin / Shavers) και “If I had you” (Campbell / Connelly / Shapiro) όλα (και) από το ρεπερτόριο του
Django
και ακόμη το “Somethin’
stupid” (C. Carson Parks), που έγινε παγκοσμίως
γνωστό από τους Frank Sinatra και Nancy Sinatra
το 1967.
Μ’ ένα τέτοιο ρεπερτόριο, υπεράνω πάσης υποψίας να το πούμε,
ο Dennis Pol
επιχειρεί να μας συστηθεί… και το πράττει μ’ έναν απολύτως συμπαθή και αξιοπρεπή
τρόπο. Η ωραία δουλειά, που ακούγεται εδώ, «φαίνεται» κατ’ αρχάς από το art cover, με το triple folded digipak και τα ωραία χρώματα.
Αυτό είναι το πρώτο που προσέχεις, θέλω να πω, γιατί από ’κει κάτω είναι η
ακρόαση του “New York City”,
που απαντά σε όλες τις επιμέρους «απορίες» σου.
Έχοντας δίπλα του μιαν ομάδα μουσικών που κάνει εξ ίσου καλή
δουλειά, τον βιολιστή Omer Ashano,
τον κοντραμπασίστα Joe Bussey,
τον ρυθμικό κιθαρίστα Josh Kaye και ακόμη την τραγουδίστρια Alina Engibaryan (σε δύο tracks), ο Dennis Pol αναπτύσσει ήσυχα και
σοβαρά τη φρασεολογία του, δίχως να καταφεύγει σε ακρότητες, σε εντυπωσιασμούς…
για τους εντυπωσιασμούς, εμμένοντας σε μιαν αντίληψη πιστή στον κλασικό gypsy-jazz sound, δίνοντας ταυτοχρόνως κι
ένα ωραίο δείγμα συνθετικής άποψης μέσω του πρωτότυπου “Mr. Vasilis”.
Με ωραίες επεκτάσεις και προς την pop-jazz, και φυσικά με το swinging να κυριαρχεί σαν αίσθημα στην ηχογράφηση, ο Dennis Pol, οφείλει να εμπιστευτεί
περισσότερο το συνθετικό του τάλαντο στην επόμενη δουλειά του, παρουσιάζοντας
περισσότερες δικές του συνθέσεις. Αναμένουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου