Δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει, αλλά το λέω οπωσδήποτε, κατ’
ιδίαν, σε καλλιτέχνες, που μου στέλνουν τις δουλειές τους σε digital για να τις ακούσω, και περαιτέρω
για να γράψω στο δισκορυχείον τα
σχετικά. Τους λέω πως δεν προλαβαίνω να ασχολούμαι με τα «ψηφιακά» από
τη στιγμή που υπάρχουν πολλές φυσικές μορφές στην άκρη (LP, CD), οι οποίες έχουν βεβαίως προτεραιότητα. Ακούω, εννοείται,
ό,τι λαμβάνω (και τα digital),
αλλά γράφω και κοινοποιώ γνώμες μόνο για τις φυσικές μορφές. Δεν έχω συνεργάτες
στο δισκορυχείον, για να μοιράζω τη
δουλειά, ούτε μπορώ, φυσικά, να γράφω από το πρωί μέχρι το βράδυ για δίσκους.
Αυτός λοιπόν είναι ο κανόνας. Όμως, μέσα στα χρόνια, έχουν γίνει κάποιες
εξαιρέσεις (για να έχει νόημα και ο κανόνας) και μία απ’ αυτές τις εξαιρέσεις
είναι και η τωρινή. Λέμε, λοιπόν, για την κυκλοφορία στο bandcamp (μόνο digital προς το παρόν) του νέου άλμπουμ του
Παύλου Καραπιπέρη (Paul Karapiperis),
που έχει τίτλο “Acoustic
& Electric Growls”.
Το άλμπουμ ανέβηκε την 17η Μαΐου 2019 (άρα έχουμε να κάνουμε με μια πολύ
πρόσφατη κυκλοφορία) και περιλαμβάνει 17 tracks, με συνολική διάρκεια περί τα 90 λεπτά! Άρα λέμε για ένα (ενδεχόμενο)
άνετο 2CD ή ένα 2LP τελείως φισκαρισμένο και πυκνογραμμένο.
Ο Παύλος Καραπιπέρης είναι βεβαίως ο τραγουδιστής,
αρμονικίστας κ.λπ. των Small Blues Trap,
με το “Acoustic & Electric Growls” να αποτελεί το
τέταρτο προσωπικό άλμπουμ του, μετά τα “Fifteen Raindrops In An Ocean of Blues Tales” (2009), “Somethin' Like Blues or Haunted Ballads” (2012) και “One Sin In Seven Parts” (2014). Φυσικά, και
εδώ, το blues είναι και παραμένει η βάση, όμως στην πράξη εκείνο που
ακούμε στο “Acoustic
& Electric Growls”είναι
ένα ψυχεδελικού τύπου blues rock,
με αναφορές στους Groundhogs
θα έλεγα (ένα απολύτως σεβαστό βρετανικό συγκρότημα, που επιχείρησε να
ανατρέψει τις blues
φόρμες στα late sixties-early seventies, πράγμα το οποίον
και κατάφερε – και αναφέρομαι στα LP τους “Split” και “Who will Save the World? The Mighty Groundhogs” βασικά). Επίσης
θέλω να πω και για κάποια άλλα βρετανικά συγκροτήματα, που φέρνουν στη μνήμη
μου τα τραγούδια του Καραπιπέρη, όπως ας πούμε τους Sam Apple Pie (εκείνο το φοβερό πρώτο LP τους από το 1969), χωρίς
να μένουν πίσω οι πιο κλασικές αναφορές σε καλλιτέχνες όπως ο Captain Beefheart ας πούμε.
Όλα αυτά όμως είναι απλώς λόγια, γιατί τα έργα, τα τραγούδια
του Καραπιπέρη εννοώ, έχουν τις δικές τους ποιότητες, τις δικές τους
διαστάσεις… στοιχειωτικού πάθους, που αναδεικνύονται (οι διαστάσεις) και μέσα
από τη φωνή και τις ερμηνείες του, όπως και μέσα από τα παιξίματα – τόσο τα
δικά του όσο και όλων των υπολοίπων guests.
Στο άλμπουμ συμβάλλουν λοιπόν οι Βασίλης Αθανασιάδης κιθάρα,
Μανώλης Αγγελάκης φωνή, Πάνος Μπατικούδης κιθάρα, Νικόλας Ψαρράς κλαρινέτο,
Ηλίας Λίντζος ντραμς, κρουστά, Παναγιώτης Δάρας κιθάρα, Λευτέρης Μπέσιος μπάσο και Νίκος Κωνσταντίνου
ντραμς, με τον Παύλο Καραπιπέρη να τραγουδά και να παίζει φυσαρμόνικα, κιθάρες,
μπάσο, πλήκτρα, κρουστά, τζουρά και μπαγλαμά.
Το άλμπουμ είναι με λίγα λόγια εξαιρετικό, άριστο θα το
έλεγα, και αξίζει να βγει έτσι όπως ηχογραφήθηκε (είτε σε CD είτε σε βινύλιο), χωρίς εκπτώσεις.
Εμπρός λοιπόν… και όποιοι πιστοί ας ενδιαφερθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου