Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

η ιστορία του θρυλικού electro-pop “Pop corn” (1969) του GERSHON KINGSLEY (με αφορμή τον πρόσφατο θάνατό του), συν κάτι παρατράγουδα που έγιναν σχετικά με το κομμάτι, στην Ελλάδα, επί δικτατορίας...

Για κάθε έναν που ξέρει το “The model” των Kraftwerk υπάρχουν δέκα που ξέρουν το “Pop corn” του Gershon Kingsley. Μπορεί να μην γνωρίζουν το όνομα του συνθέτη του, ξέρουν όμως να το σφυρίζουν – καθώς σίγουρα το έχουν ακούσει σε κάποια από τις δεκάδες επανεκτελέσεις του. Κλασικές electro, πιο ποπ, πιο ροκ, ακόμη και τζαζ, φανκ, ντίσκο, easy listening, χάουζ, EBM, τέκνο και ό,τι άλλο. Λέμε για ένα αγέραστο κομμάτι 50 ετών, που πάντα βρίσκει τον τρόπο να παρεισφρέει στα ακούσματά μας. Γι’ αυτό είναι κλασικό, ανεπανάληπτο κ.λπ. Οι εκατοντάδες καταχωρίσεις του στη βάση discogs (792 ως “Popcorn” και 422 ως “Pop corn”) το αποδεικνύουν!
Ας πούμε για αρχή πως το “Pop corn” όταν πρωτοκυκλοφόρησε, το 1969, δεν γνώρισε καμία επιτυχία. Η έκρηξη έγινε τρία χρόνια αργότερα, το 1972, όταν διασκευάστηκε σε όλο τον κόσμο δεκάδες φορές, για να γίνει παντού πασίγνωστο – και στην Ελλάδα φυσικά.
Συνθέτης του “Pop corn” είναι ο Γερμανοαμερικανός Gershon Kingsley, ο οποίος πέθανε σε βαθιά γεράματα (ήταν 97 ετών), στις 10 του προηγούμενου Δεκεμβρίου στο Μανχάταν. Νεκρολογίες διαβάσαμε στις New York Times, στο Rolling Stone, στο Pitchfork, στο Billboard κ.ά., και εντός των τειχών κάτι λίγα, ελάχιστα, στο σάιτ του Γιάννη Πετρίδη και στο avopolis βασικά. Προσωπικά, ήθελα να γράψω από την πρώτη στιγμή, αλλά είχε πέσει πολλή δουλειά εκείνη την περίοδο (με τις ανασκοπήσεις της χρονιάς, της δεκαετίας κ.λπ.) και γι’ αυτό πήγαμε κάπως πίσω. Τώρα όμως θα πράξουμε το σωστό.
Ο Gershon Kingsley είχε γεννηθεί, το 1922, στην πόλη Μπόχουμ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (τότε) από πατέρα Εβραίο και μητέρα καθολική, που έστριψε κι εκείνη προς τον Ιουδαϊσμό. Μεγάλωσε στο Βερολίνο και στα 16 του, το 1938, λίγο πριν ξεσπάσει η διαβόητη Νύχτα των Κρυστάλλων (το πογκρόμ που εξαπέλυσαν οι ναζί εναντίον των Εβραίων, τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς) βρέθηκε στην Παλαιστίνη (Mandatory Palestine τότε), να ζει και να δουλεύει σε κιμπούτς (αγροτική κομμούνα).
Το 1946 ο Gershon Kingsley βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνδέεται με την οικογένειά του, που είχε φθάσει εκεί από την Κούβα, και ξεκινά σιγά-σιγά τη μουσική καριέρα του. Βασικά συνεχίζει τις σπουδές του στο Λος Άντζελες πριν εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη (1956) και ξεκινήσει τη συνεργασία του με θέατρα, τόσο του Broadway όσο και του Off Broadway κυκλώματος.
Για παράδειγμα συνεργάστηκε, το 1958, ως μουσικός διευθυντής, με τον Laurence Olivier στο θεατρικό τού John Osborne The Entertainer, ενώ και τα πρώτα άλμπουμ του, όπως τα “Love and Laughter” [Coral, 1960] και “Fly Blackbird” [Mercury, 1962], αφορούσαν επίσης σε αποτυπώσεις θεατρικών.
Το ενδιαφέρον του Gershon Kingsley για την ηλεκτρονική μουσική αρχίζει να εμφανίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν βρέθηκε στο ρόστερ της περίφημης Vanguard Records.
Συνοδεύει στο τσέμπαλο και ενορχηστρώνει ένα άλμπουμ της καναδής τραγουδίστριας της όπερας Maureen Forrester, το “Mozart After Hours” [Vanguard, 1964], συνεργάζεται με την φολκ τραγουδοποιό Buffy Sainte-Marie στο δισκάκι της “Until it’s time for you to go / The flower and the apple tree” [Vanguard, 1965], ενορχηστρώνει και διευθύνει την ορχήστρα στο “The Isles of Greece” [Vanguard, 1965] της Φλέρυς Νταντωνάκη (Fleury) και βασικά γνωρίζεται και συνεργάζεται με τον γάλλο πιονιέρο των ηλεκτρονικών Jean-Jacques Perrey (1929-2016), ο οποίος τον φέρνει σε επαφή με την ηλεκτρονική μουσική.

Η συνέχεια εδώ...

4 σχόλια:

  1. https://www.youtube.com/watch?v=Sp9ki2jPWdg
    Pop Corn

    https://www.youtube.com/watch?v=8KTFYpbSJJY
    Omar Khorshid - Pop Corn

    https://www.youtube.com/watch?v=CDqnq_Qb-kE&t=4s
    Marsheaux - Popcorn

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σιδερής Πρίντεζης
    Εξαιρετικά διαφωτιστικό κείμενο. Έχοντας το 45άρι των... Aftarchic system νόμιζα κι εγώ ότι έγινε με άνωθεν παρέμβαση. Η άποψή σας το καταρρίπτει αυτό. Ωστόσο, στη δισκοθήκη της ΕΡΤ έχω πιάσει στα χέρια μου το lp-συλλογή του 1968 "Ελληνικά συγκροτήματα" όπου το ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΟ (το τονίζω) "Nights of Moskow" (διασκευή) με τους Stylistes έχει χαραχθεί ακτινωτά από υπέρμαχο υποθέτω της λογοκρισίας περίπου 6 φορές, αν μέτρησα και θυμάμαι σωστά. Ούτε μία, ούτε δύο. Πέρα από όλα τα άλλα (λογοκρισία σε ορχηστρικό κομμάτι κλπ.) δείχνει και το μένος αυτού που το έκανε.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Υπάρχει κι αυτή η έμμεση λογοκρισία, με κατεστραμμένα κομμάτια δίσκων (που κυκλοφόρησαν κανονικά), από κατώτερους υπαλλήλους της ραδιοφωνίας, με εντολές άνωθεν ίσως, αλλά όχι και πολύ άνωθεν (αν πρόκειται για ξένα κομμάτια). Πάντως, ο κάθε αντικομμουνιστής υπάλληλος της ραδιοφωνίας θα μπορούσε να χαράξει τον συγκεκριμένο δίσκο, και με δική του πρωτοβουλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Lefteris Karkas
    Πολύ διαφωτιστικό το άρθρο! Για χρόνια νόμιζα πως η σύνθεση ανήκε στον Jean Michel Jarre. Κι έκανα και τον έξυπνο σ' έναν μαύρο μουσικό στο μετρό που έπαιζε το κομμάτι σ' εκείνα τα μελωδικά μεταλλικά μπολ της Καραϊβικής . Άλλη ενδιαφέρουσα εκτέλεση! ( πως λέγονται αλήθεια αυτά τα μουσικά όργανα;)

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Steel percussions

    Dimitris Panagiotidis
    Θυμάμαι τις τότε εκπομπές, με εκφωνητή τον Μίκη Κορίνθιο για την Μίνως. Γινόταν χαμός ποιανού η εκτέλεση θα πουλήσει περισσότερο και ποιά όντως ήταν η πρώτη. Μεγάλη εντύπωση το χαζό όνομα Aftarchic system της Μινως. Η ΕΜΙ είχε τότε τους hot Butter. Εγώ τότε ψώνισα τους Fresh Cream σε Mercury, τον Σεπτέμβρη του 1972. Εκείνη τη χρονιά στη ΔΕΘ δεν άκουγες τίποτα άλλο. Τίποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Vangelis Marmarou
    Πολύ μπροστά απ' την εποχή του.

    Vassilis Serafimakis
    Απίθανη βουτιά στο παρελθόν! Θυμάμαι μερικά κομμάτια τότε που τα αποκαλούσα 'ενοχές' διότι αισθανόμουνα ένοχος που μού αρέσανε εμένα τού ροκά. :-) Μετά διάβαζα ότι στην Grace Slick άρεσαν πολύ οι Carpenters.

    Makis Kyrilis
    Πολύ καλή δουλειά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή