Οι Torto Editions είναι μια ετικέτα που εδρεύει στην Γένοβα (Ιταλία), και από
’κει μας έρχεται με ελαφρά καθυστέρηση αυτό το CD των Colmorto (πρόκειται για
έκδοση του 2019), μιας ιταλικής μπάντας, μιας τριπλέτας (Mario De Simoni κιθάρα,
Stefano Scarella μπάσο, Joel Cathcart ντραμς, φωνή), που κινείται σε ηλεκτρικούς μεν, ποικίλους δε
αισθητικούς δρόμους.
Είναι δύσκολο να περιγράψεις την μουσική των Ιταλών, και
αυτό είναι το γοητευτικό στην περίπτωσή τους. Το λέμε, γιατί οι συνθέσεις τους
(που ανήκουν όλες στον μπασίστα Scarella)
είναι θαυμάσιες, ρέουσες, με πολλά ροκ στοιχεία, τζαζ φυσικά, ακόμη και «κλασικά»
θα λέγαμε, και για τις οποίες δύσκολα θα βρεις έναν χαρακτηρισμό για να τις
«κλείσεις μέσα». Ίσως το “progressive rock”
να είναι μια καλή επιλογή, ή ακόμη και η «ηλεκτρική jazz» – αν και, και στις δύο περιπτώσεις
μένουν, οπωσδήποτε, «πράγματα» απ’ έξω.
Εκείνο που ελκύει στην περίπτωση των Colmorto είναι η συνθετική και από ’κει και πέρα η παικτική συνέπειά τους. Όλα τα tracks τρέχουν... νεράκι. Οι αναπτύξεις είναι από ευφάνταστες, έως μαγικές, τα παιξίματα εντυπωσιακά, χωρίς πουθενά, να παρατηρούνται άσκοπες προσωπικές επιδείξεις –καθώς το δόσιμο είναι ομαδικό, με αποφυγή των σολιστικών μερών– με την... δύναμη και την ομορφιά να εναλλάσσονται, προσφέροντας στο άλμπουμ μια δική του ιδιαιτερότητα.
Παρότι τεράστιο βάρος, στο “Colmorto”, δεν μπορεί παρά να πέφτει στα χέρια τού κιθαρίστα Mario De Simoni (όχι λίγες φορές θα ανακαλέσεις στο παίξιμό του τον Kurt Rosenwinkel), στην πράξη το ρυθμικό τμήμα είναι εκείνο που κρατάει όλη την «κατασκευή», με τον Scarella και τον Cathcart να γειώνουν τον ήχο των Colmorto – ο οποίος (ήχος) από το ευφάνταστο, και κατά βάθος... ανεξέλεγκτο παίξιμο τού De Simoni θα κινδύνευε, θεωρητικώς, να «χαθεί».
Εδώ όχι απλώς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά ακούμε ακριβώς το αντίθετο. Έναν ήχο καθαρό, στιβαρό, με ισοδύναμα λυρικά και δυναμικά μέρη, όπως προείπαμε, και κυρίως με ταυτότητα.
Επαφή: www.tortoeditions.bandcamp.com/album/colmorto-volume-1
Εκείνο που ελκύει στην περίπτωση των Colmorto είναι η συνθετική και από ’κει και πέρα η παικτική συνέπειά τους. Όλα τα tracks τρέχουν... νεράκι. Οι αναπτύξεις είναι από ευφάνταστες, έως μαγικές, τα παιξίματα εντυπωσιακά, χωρίς πουθενά, να παρατηρούνται άσκοπες προσωπικές επιδείξεις –καθώς το δόσιμο είναι ομαδικό, με αποφυγή των σολιστικών μερών– με την... δύναμη και την ομορφιά να εναλλάσσονται, προσφέροντας στο άλμπουμ μια δική του ιδιαιτερότητα.
Παρότι τεράστιο βάρος, στο “Colmorto”, δεν μπορεί παρά να πέφτει στα χέρια τού κιθαρίστα Mario De Simoni (όχι λίγες φορές θα ανακαλέσεις στο παίξιμό του τον Kurt Rosenwinkel), στην πράξη το ρυθμικό τμήμα είναι εκείνο που κρατάει όλη την «κατασκευή», με τον Scarella και τον Cathcart να γειώνουν τον ήχο των Colmorto – ο οποίος (ήχος) από το ευφάνταστο, και κατά βάθος... ανεξέλεγκτο παίξιμο τού De Simoni θα κινδύνευε, θεωρητικώς, να «χαθεί».
Εδώ όχι απλώς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά ακούμε ακριβώς το αντίθετο. Έναν ήχο καθαρό, στιβαρό, με ισοδύναμα λυρικά και δυναμικά μέρη, όπως προείπαμε, και κυρίως με ταυτότητα.
Επαφή: www.tortoeditions.bandcamp.com/album/colmorto-volume-1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου