THE MOOT POINT: …I Think***… …Miss that
Pressure! [B-Other Side Records / Vinyl Mania, 2021]
Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα... οι Moot Point είχαν σχηματισθεί το 1984, προέρχονταν από τη Θεσσαλονίκη κι είχαν κατορθώσει να μείνουν μαζί περίπου μια δεκαετία, ηχογραφώντας τραγούδια τους μόνο σε κασέτες. Από μια τέτοια κασέτα, την “Give Bees a Chance”, τούς είχα γνωρίσει κι εγώ – κασέτα, που είχε μοιραστεί με το πρώτο τεύχος τού fanzin Rollin’ Under, το 1986.
Πολλά χρόνια αργότερα,
τo 2011, είχε τυπωθεί
για πρώτη φορά κι ένας δίσκος βινυλίου των Moot Point από τις Wipe-out Records / B-Other Side Records, που είχε τίτλο «Ποντικοφάρμακο» και αφορούσε στις
εγγραφές τής πρώτης κασέτας τους, ενώ, τώρα, ένα δεύτερο άλμπουμ τού γκρουπ
τυπώνεται σε 100 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου, υπό τον τίτλο “…I Think***…
…Miss that Pressure!”. Το LP
περιέχει ηχογραφήσεις από το 1991,
ανέκδοτες έως σήμερα.
Η βασική διαφορά σε σχέση με το «Ποντικοφάρμακο» είναι πως εδώ ο στίχος των Moot Point είναι αγγλικός, ενώ και η μουσική διαφέρει γενικότερα, αφού το punk έχει αντικατασταθεί από ένα ενδιαφέρον, οπωσδήποτε, punk-rock, rock και new wave-rock ή post-rock, όπως το λένε συνήθως. Τα μέλη τού γκρουπ είναι τα γνωστά τέσσερα, δηλαδή οι Βασίλης Μέλφος κιθάρα, Λία Γιόκα φωνή, πλήκτρα, Αγαμέμνων Μάρδας μπάσο και Γιώργος Καλογεράκης ντραμς, με την παραγωγή των B-Other Side Records / Vinyl Mania να είναι αρκετά καλή από πάσης πλευράς – και όσον αφορά στο εικαστικό μέρος, που είναι επιμελημένο από την Λία Γιόκα και όσον αφορά στο ηχογραφικό, με το mastering του Γιάννη Κύρη.
Τους πάνε τα αγγλικά λόγια των Moot Point, γιατί με τα ελληνικά τους, που ήταν και αυτά ενδιαφέροντα ασυζητητί, υπήρχαν κάτι θεματάκια, κάτι στριμώγματα των λέξεων κ.λπ., πάνω στο τραγούδισμα, που τώρα, με τα αγγλικά στιχάκια, δεν υφίστανται. Αυτό προσδίδει στο “…I Think***… …Miss that Pressure!” μιαν ανωτερότητα σαν άκουσμα, που επιβεβαιώνεται στην διαδρομή και από τα τραγούδια, που είναι όλα «καλά» και «πολύ καλά».
Και είναι «καλά» και «πολύ καλά», γιατί δεν είναι κοινότοπα. Οι Moot Point είναι φανερό πως είχαν εξελιχθεί σαν καλλιτέχνες και σαν δημιουργοί, κάτι που αποτυπώνεται στα εξαιρετικά κομμάτια τους “Cubic”, “Eternity”, “Recovery” (ίσως το ωραιότερο του άλμπουμ), “Incest” και “Time rots in me”.
Μάλιστα, ακούγοντας τα τραγούδια τους με κάποια προσοχή διαπιστώνεις, σε αυτά, στοιχεία που ξαφνιάζουν, όπως jazz και folk, στο τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, το “Life is short”, για να μην γράψουμε ακόμη και για... ψυχεδελικά στα “Eternity” και “Recovery”, για πειραματικά στο “Sailing” κ.λπ., σημειώνοντας περαιτέρω το θαυμάσιο ρυθμικό παίξιμο, με τις «αλλαγές», στο “Time rots in me”.
Ξαφνιάζει το “…I Think***… …Miss that Pressure!” των Moot Point – και αυτό, για ένα άλμπουμ με τραγούδια 30 ετών, δεν είναι μικρό πράγμα, ούτε αμελητέο φυσικά.
NO SIN: Sick & Transit [B-Other Side
Records / Vinyl Mania, 2021]
Θα μπορούσε οι No Sin να είναι η συνέχεια των Moot Point, καθώς μέλη τού σχήματος είναι η Λία Γιόκα φωνή, πλήκτρα και ο Αγαμέμνων Μάρδας μπάσο, με τους Θανάση Τασσούλα κιθάρες, φωνή και Steve Oi ντραμς να συμπληρώνουν την τετράδα (υπάρχουν επίσης περιστασιακές βοήθειες σε τσέλο, φωνή και σαξόφωνο).
Οι No Sin δεν είναι καινούριο σχήμα, υπάρχουν εδώ και 20 χρόνια περίπου, έχουν ηχογραφήσει δύο άλμπουμ, που κυκλοφόρησαν σε CD-R, όπως βλέπουμε στο discogs, το 2006 και το 2008 αντιστοίχως, ενώ το τρίτο τους, το “Sick & Transit” τυπώνεται τώρα σε 100 αριθμημένα βινύλια από τις B-Other Side Records / Vinyl Mania.
Δεν είναι, όμως, μόνον τα κοινά μέλη των δύο συγκροτημάτων. Είναι και το punk-rock τού “Sick & Transit”, που ακούγεται ως μετεξέλιξη εκείνου των Moot Point στο “…I Think***… …Miss that Pressure!”. Υπάρχει λοιπόν μιαν αισθητική συνέχεια, αλλά από την άλλη, στην νεότερη περίπτωση, έχουμε κι έναν ήχο τωρινό, σημερινό, που σαν ηχογράφηση-παραγωγή είναι πιο γεμάτος, πιο ζωντανός, πιο μεστός και πιο δυναμικός. Λογικό.
Χοντρικώς θα γράφαμε για μια μπάντα που πετάει, που σκίζει, πολύ δεμένη, με τραγούδια δυναμίτες, που διαδέχονται ανεπαίσθητα το ένα το άλλο, φέρνοντας στη μνήμη το αμερικάνικο punk των early 80s. Μνήμες από X ανακαλούν οι No Sin... και δεν είναι μόνον το γεγονός πως έχουν γυναίκα μπροστά (όπως και οι X είχαν την Exene Cervenka), είναι γιατί και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους οι No Sin είναι υψηλά ιστάμενοι, ικανοί να συγκριθούν ως ίσοι προς ίσους με τα μεγάλα γκρουπ του εξωτερικού.
Φοβερά κομμάτια, άπιαστη η ενότητα του άλμπουμ τους, που ολοκληρώνεται μέσα σε μισήν ώρα, προτείνοντας δεκατέσσερα τραγούδια, που σκίζουν, που κυλάνε σαν ένα, χωρίς να είναι «ίδια» φυσικά, και που πολύ δύσκολα θα μπορούσες να ξεχωρίσεις κάποια, καθώς όλα κινούνται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τελείως ενδεικτικά θα αναφέραμε το “Riding a death ray into the sea” από την πρώτη πλευρά και το “Trapped vision” από την δεύτερη – αν και κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα, πως οι No Sin θα μπορούσε να ήταν το γκρουπ των ενός-δυο κομματιών.
Δεν υπάρχει μέτρια στιγμή εδώ, απεναντίας υπάρχει μια από τις πιο γερές ροκ αρμαθιές, από ελληνικό συγκρότημα, που ακούσαμε τον τελευταίο χρόνο!
Επαφή: www.el.b-otherside.gr/, www.vinylmania.gr
Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα... οι Moot Point είχαν σχηματισθεί το 1984, προέρχονταν από τη Θεσσαλονίκη κι είχαν κατορθώσει να μείνουν μαζί περίπου μια δεκαετία, ηχογραφώντας τραγούδια τους μόνο σε κασέτες. Από μια τέτοια κασέτα, την “Give Bees a Chance”, τούς είχα γνωρίσει κι εγώ – κασέτα, που είχε μοιραστεί με το πρώτο τεύχος τού fanzin Rollin’ Under, το 1986.
Η βασική διαφορά σε σχέση με το «Ποντικοφάρμακο» είναι πως εδώ ο στίχος των Moot Point είναι αγγλικός, ενώ και η μουσική διαφέρει γενικότερα, αφού το punk έχει αντικατασταθεί από ένα ενδιαφέρον, οπωσδήποτε, punk-rock, rock και new wave-rock ή post-rock, όπως το λένε συνήθως. Τα μέλη τού γκρουπ είναι τα γνωστά τέσσερα, δηλαδή οι Βασίλης Μέλφος κιθάρα, Λία Γιόκα φωνή, πλήκτρα, Αγαμέμνων Μάρδας μπάσο και Γιώργος Καλογεράκης ντραμς, με την παραγωγή των B-Other Side Records / Vinyl Mania να είναι αρκετά καλή από πάσης πλευράς – και όσον αφορά στο εικαστικό μέρος, που είναι επιμελημένο από την Λία Γιόκα και όσον αφορά στο ηχογραφικό, με το mastering του Γιάννη Κύρη.
Τους πάνε τα αγγλικά λόγια των Moot Point, γιατί με τα ελληνικά τους, που ήταν και αυτά ενδιαφέροντα ασυζητητί, υπήρχαν κάτι θεματάκια, κάτι στριμώγματα των λέξεων κ.λπ., πάνω στο τραγούδισμα, που τώρα, με τα αγγλικά στιχάκια, δεν υφίστανται. Αυτό προσδίδει στο “…I Think***… …Miss that Pressure!” μιαν ανωτερότητα σαν άκουσμα, που επιβεβαιώνεται στην διαδρομή και από τα τραγούδια, που είναι όλα «καλά» και «πολύ καλά».
Και είναι «καλά» και «πολύ καλά», γιατί δεν είναι κοινότοπα. Οι Moot Point είναι φανερό πως είχαν εξελιχθεί σαν καλλιτέχνες και σαν δημιουργοί, κάτι που αποτυπώνεται στα εξαιρετικά κομμάτια τους “Cubic”, “Eternity”, “Recovery” (ίσως το ωραιότερο του άλμπουμ), “Incest” και “Time rots in me”.
Μάλιστα, ακούγοντας τα τραγούδια τους με κάποια προσοχή διαπιστώνεις, σε αυτά, στοιχεία που ξαφνιάζουν, όπως jazz και folk, στο τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, το “Life is short”, για να μην γράψουμε ακόμη και για... ψυχεδελικά στα “Eternity” και “Recovery”, για πειραματικά στο “Sailing” κ.λπ., σημειώνοντας περαιτέρω το θαυμάσιο ρυθμικό παίξιμο, με τις «αλλαγές», στο “Time rots in me”.
Ξαφνιάζει το “…I Think***… …Miss that Pressure!” των Moot Point – και αυτό, για ένα άλμπουμ με τραγούδια 30 ετών, δεν είναι μικρό πράγμα, ούτε αμελητέο φυσικά.
Θα μπορούσε οι No Sin να είναι η συνέχεια των Moot Point, καθώς μέλη τού σχήματος είναι η Λία Γιόκα φωνή, πλήκτρα και ο Αγαμέμνων Μάρδας μπάσο, με τους Θανάση Τασσούλα κιθάρες, φωνή και Steve Oi ντραμς να συμπληρώνουν την τετράδα (υπάρχουν επίσης περιστασιακές βοήθειες σε τσέλο, φωνή και σαξόφωνο).
Οι No Sin δεν είναι καινούριο σχήμα, υπάρχουν εδώ και 20 χρόνια περίπου, έχουν ηχογραφήσει δύο άλμπουμ, που κυκλοφόρησαν σε CD-R, όπως βλέπουμε στο discogs, το 2006 και το 2008 αντιστοίχως, ενώ το τρίτο τους, το “Sick & Transit” τυπώνεται τώρα σε 100 αριθμημένα βινύλια από τις B-Other Side Records / Vinyl Mania.
Δεν είναι, όμως, μόνον τα κοινά μέλη των δύο συγκροτημάτων. Είναι και το punk-rock τού “Sick & Transit”, που ακούγεται ως μετεξέλιξη εκείνου των Moot Point στο “…I Think***… …Miss that Pressure!”. Υπάρχει λοιπόν μιαν αισθητική συνέχεια, αλλά από την άλλη, στην νεότερη περίπτωση, έχουμε κι έναν ήχο τωρινό, σημερινό, που σαν ηχογράφηση-παραγωγή είναι πιο γεμάτος, πιο ζωντανός, πιο μεστός και πιο δυναμικός. Λογικό.
Χοντρικώς θα γράφαμε για μια μπάντα που πετάει, που σκίζει, πολύ δεμένη, με τραγούδια δυναμίτες, που διαδέχονται ανεπαίσθητα το ένα το άλλο, φέρνοντας στη μνήμη το αμερικάνικο punk των early 80s. Μνήμες από X ανακαλούν οι No Sin... και δεν είναι μόνον το γεγονός πως έχουν γυναίκα μπροστά (όπως και οι X είχαν την Exene Cervenka), είναι γιατί και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους οι No Sin είναι υψηλά ιστάμενοι, ικανοί να συγκριθούν ως ίσοι προς ίσους με τα μεγάλα γκρουπ του εξωτερικού.
Φοβερά κομμάτια, άπιαστη η ενότητα του άλμπουμ τους, που ολοκληρώνεται μέσα σε μισήν ώρα, προτείνοντας δεκατέσσερα τραγούδια, που σκίζουν, που κυλάνε σαν ένα, χωρίς να είναι «ίδια» φυσικά, και που πολύ δύσκολα θα μπορούσες να ξεχωρίσεις κάποια, καθώς όλα κινούνται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Τελείως ενδεικτικά θα αναφέραμε το “Riding a death ray into the sea” από την πρώτη πλευρά και το “Trapped vision” από την δεύτερη – αν και κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα, πως οι No Sin θα μπορούσε να ήταν το γκρουπ των ενός-δυο κομματιών.
Δεν υπάρχει μέτρια στιγμή εδώ, απεναντίας υπάρχει μια από τις πιο γερές ροκ αρμαθιές, από ελληνικό συγκρότημα, που ακούσαμε τον τελευταίο χρόνο!
Επαφή: www.el.b-otherside.gr/, www.vinylmania.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου