Για τους Don Kapot
έχουμε ξαναγράψει. Γι’ αυτήν την μπάντα από τις Βρυξέλλες, που έχει ως μέλη τούς
Viktor
Perdieus
βαρύτονο σαξόφωνο, Γιώτη Δαμιανίδη μπάσο και Jakob Warmenbol ντραμς. Το 2018 τα λέγαμε για το παρθενικό CD τους “Don Kapot”, ενώ τώρα θα
ασχοληθούμε με το “Hooligan”
(2021), μιαν επόμενη ολοκληρωμένη δουλειά τους (έχει μεσολαβήσει, εν τω μεταξύ,
και μια κασέτα), που τυπώθηκε πριν λίγο καιρό από την βελγική εταιρεία W.E.R.F. και
που έχουμε την ευκαιρία, τώρα, να την ακούσουμε – και να γράψουμε γι’ αυτήν.
Στο “Hooligan”
οι Don
Kapot διατηρούν
όλα εκείνα τα στοιχεία, που τους έκαναν να ακούγονται με τρόπο συναρπαστικό και
στην παλιότερη δουλειά τους.
Ένα σχήμα βαρύτονο σαξοφώνου-μπάσου-ντραμς, που ουσιαστικά αποτελεί μια ρυθμομηχανή, δεν έχει πολλά περιθώρια να ελιχθεί, άμα θέλει να ξαφνιάσει με την πρότασή του. Πρέπει να παράξει ρυθμολογίες, να αναδείξει τα «κινητικά» ή και πλαγίως χορευτικά συστατικά τής μουσικής του, επενδύοντας σε μεγάλες παραδόσεις, από το afrobeat και το krautrock, έως τον αυτοσχεδιασμό και το κλασικό funk. Και τούτο πράττουν οι τρεις Don Kapot, στο “Hooligan”. Ένα άλμπουμ, που αποτελείται μόνον από ορχηστρικά (φυσικά), επτά στον αριθμόν, τα οποία εξελίσσονται απολύτως... κατά τα προβλεπόμενα.
Το μπάσο και τα ντραμς πακτωμένα σε θέσεις καίριες, με συνεχή σθεναρά χτυπήματα και με βαρέων βαρών (μπάσες) γραμμές, γενικώς κινούμενα σε γρήγορα tempi, οριοθετούν ένα πλαίσιο εντός του οποίου θα εισέλθει το βαρύτονο σαξόφωνο, προκειμένου και να αναπτυχθούν οι όποιες μελωδίες, μα και να αναπτυχθεί, ακόμη περισσότερο, το rhythm section, μέσα από riffs / κοφτά επαναλαμβανόμενα σχήματα-φυσήματα.
Υπάρχουν ατασθαλίες στα timbre, αλλά βασικά ακούς βαρύτονο, μπάσο και ντραμς. Ούτε πολλά τζιριτζίρια υπάρχουν εδώ, ούτε πολλά «κόλπα» και «εφφέ». Ο ήχος, δηλαδή, σε γενικές γραμμές, είναι καθαρός, έχοντας να προτείνει, βασικά, δύναμη και πάθος.
Ωραίο άλμπουμ, που κυλάει με άνεση, δίχως να αντιλαμβάνεσαι πότε ολοκληρώνεται...
Επαφή: www.donkapot.bandcamp.com/
Ένα σχήμα βαρύτονο σαξοφώνου-μπάσου-ντραμς, που ουσιαστικά αποτελεί μια ρυθμομηχανή, δεν έχει πολλά περιθώρια να ελιχθεί, άμα θέλει να ξαφνιάσει με την πρότασή του. Πρέπει να παράξει ρυθμολογίες, να αναδείξει τα «κινητικά» ή και πλαγίως χορευτικά συστατικά τής μουσικής του, επενδύοντας σε μεγάλες παραδόσεις, από το afrobeat και το krautrock, έως τον αυτοσχεδιασμό και το κλασικό funk. Και τούτο πράττουν οι τρεις Don Kapot, στο “Hooligan”. Ένα άλμπουμ, που αποτελείται μόνον από ορχηστρικά (φυσικά), επτά στον αριθμόν, τα οποία εξελίσσονται απολύτως... κατά τα προβλεπόμενα.
Το μπάσο και τα ντραμς πακτωμένα σε θέσεις καίριες, με συνεχή σθεναρά χτυπήματα και με βαρέων βαρών (μπάσες) γραμμές, γενικώς κινούμενα σε γρήγορα tempi, οριοθετούν ένα πλαίσιο εντός του οποίου θα εισέλθει το βαρύτονο σαξόφωνο, προκειμένου και να αναπτυχθούν οι όποιες μελωδίες, μα και να αναπτυχθεί, ακόμη περισσότερο, το rhythm section, μέσα από riffs / κοφτά επαναλαμβανόμενα σχήματα-φυσήματα.
Υπάρχουν ατασθαλίες στα timbre, αλλά βασικά ακούς βαρύτονο, μπάσο και ντραμς. Ούτε πολλά τζιριτζίρια υπάρχουν εδώ, ούτε πολλά «κόλπα» και «εφφέ». Ο ήχος, δηλαδή, σε γενικές γραμμές, είναι καθαρός, έχοντας να προτείνει, βασικά, δύναμη και πάθος.
Ωραίο άλμπουμ, που κυλάει με άνεση, δίχως να αντιλαμβάνεσαι πότε ολοκληρώνεται...
Επαφή: www.donkapot.bandcamp.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου