DE FACTO ημερολόγιο

Για τους De Facto γράφουμε από την εποχή του Jazz & Τζαζ (και εδώ στο blog βεβαίως υπάρχουν τα σχετικά reviews) και γενικώς γράφουμε καλά λόγια... γιατί το αξίζουν. Γιατί, οι De Facto, που πλησιάζουν τα 30 χρόνια δράσης, είναι ένα συγκρότημα πηγαίο, σταθερό, με άποψη για τον ήχο και τον στιχουργικό λόγο του. Χωρίς να διεκδικούν δάφνες πρωτοπορίας ή πρωτοτυπίας, οι De Facto απασχολούν από δισκογραφικής πλευράς το κοινό τους, όταν έχουν κάτι να πουν, όταν έχουν κάτι να προτείνουν – πράγμα που, τα τελευταία χρόνια, συμβαίνει τακτικά. Το 2017 έδωσαν το «Υπόγειο», το 2020 την «Καινούργια Μέρα», ενώ τώρα κυκλοφορεί το όγδοο κατά σειρά άλμπουμ τους, που τιτλοφορείται «Ημερολόγιο» [Friday Records, 2021].

Πάντα με την σταθερή παρουσία τού Πέτρου Παρασκευά, που γράφει στίχους, μουσικές, τραγουδά, παίζοντας κιθάρες, πλήκτρα και τρομπέτα και ακόμη με τον Δημήτρη Ράπτη στα ντραμς και με guest τον Σωτήρη Ζήση στο μπάσο (από τους Blues Wire κ.λπ.), συν κάποια παιδιά που κάνουν φωνητικά, οι De Facto μάς κερνάνε, και σ’ αυτό το CD, κάποια αξιόλογα τραγούδια – ικανά να κάνουν τη διαφορά σ’ αυτό το χώρο τού ελληνόφωνου pop-rock, που μάλλον διέρχεται παρατεταμένη κρίση, μετά τις μεγάλες «ανατροπές» τής δεκαετίας του ’90.
Εκεί στην δεκαετία του ’90 είναι οι βάσεις των De Facto, από ’κει παίρνουν αμπάριζα, προσαρμόζοντας τον ήχο τους στα νέα, και πάντα ποπ-ροκ δεδομένα, εντάσσοντας στα κομμάτια τους funk, surf και άλλες τινές αναφορές, απευθυνόμενοι σ’ ένα κοινό πιο... ενήλικο, που έχει μεγαλώσει μ’ αυτήν την συγκεκριμένη ποπ-ροκ αντίληψη για το ελληνικό τραγούδι. Δεν υπάρχει δηλαδή, εδώ, ο κυρίαρχος νεανικός ήχος τού σήμερα –και αναφερόμαστε στα πάσης φύσεως hip hop υποκατάστατα–, αλλά ένας ήχος με γερές βάσεις σε άλλες εποχές, που, στην περίπτωση των De Facto, δεν έχει χάσει την αρχική φρεσκάδα του.
Βεβαίως, εγώ θα προτιμούσα τα τραγούδια των De Facto να τέλειωναν στα τρία με τρεισήμισι λεπτά, καθώς εδώ τα κομμάτια είναι κυρίως πεντάλεπτα και εξάλεπτα, ενώ κάποια πλησιάζουν ακόμη και τα επτά λεπτά. Και το λέω, επειδή σίγουρα «κόβονται» τα τραγούδια, επειδή σίγουρα περιορίζονται στις τρίλεπτες διαστάσεις, χωρίς να χάνεται κάτι από την ουσία τους – απεναντίας εγώ νομίζω πως έτσι θα γίνουν πιο σφιχτά και ακόμη πιο περιεκτικά... αν και αυτό δεν είναι το σημαντικότερο όλων.
Το πιο σημαντικό είναι τα καλά κομμάτια που υπάρχουν εδώ (τελείως ενδεικτικά θα αναφερθώ «Στο φεγγάρι»), σ’ ένα ακόμη ουσιαστικό άλμπουμ των De Facto.
Επαφή: losdefactos@gmail.com, www.facebook.com/petrosparaskevasmusic