ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ 10 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου ηθοποιού – «Ο Τρελός του Λούνα Παρκ»: η μεγαλύτερη θεατρική επιτυχία του

O Θανάσης Βέγγος (29 Μαΐου 1927 – 3 Μαΐου 2011) ήταν βασικά ένας κινηματογραφικός ηθοποιός. Με το θέατρο, εννοούμε, δεν είχε πάντοτε τις καλύτερες σχέσεις, ασχέτως αν το υπηρέτησε και αυτό με αυταπάρνηση.
Εξάλλου σε μια χώρα όπου η κινηματογραφική παραγωγή της έχει περάσει από σαράντα κύματα –ας θυμηθούμε εκείνη την ιστορική κάμψη των αρχών του ’70, όταν ο ερχομός της τηλεόρασης είχε απειλήσει πολύ σοβαρά ολόκληρο το σύστημα τού εγχώριου σινεμά–, κανένας ηθοποιός, από το 1970 και μετά, δεν θα μπορούσε να στηρίξει την επιβίωσή του στις ταινίες.
Η τηλεόραση ήταν, βεβαίως, μια λύση, αλλά πόσοι ηθοποιοί θα δούλευαν στην τηλεόραση; Ελάχιστοι. Το θέατρο θα αναδεικνυόταν εκ των πραγμάτων λοιπόν ως ο μόνος χώρος δουλειάς, που θα μπορούσε να βοηθήσει έναν κινηματογραφικό ηθοποιό, όπως ήταν ο Θανάσης Βέγγος, και να επιβιώσει οικονομικά, αλλά, γιατί όχι, και να διερευνήσει άλλες πτυχές τού ταλέντου του.

Αν και ο Βέγγος από πολύ νωρίς, από τα τέλη της δεκαετίας του ’50, εμφανιζόταν στο θέατρο θα έπρεπε να περάσουν ακόμη δέκα χρόνια, να φαλιρίσει η εταιρεία του «Θανάσης Βέγγος / ΘΒ / Ταινίες Γέλιου», αφήνοντας χρέος 4 εκατομμύρια δραχμές το 1969 (ένα τεράστιο ποσό για την εποχή), ώστε να στραφεί με περισσότερη όρεξη προς τη σκηνή. Όπως είχε πει και ο ίδιος:
«Ναι, έχω φιλοδοξίες (στο θέατρο) να παίξω σε κλασική κωμωδία, αλλά εγώ δεν έχω θητεία στο θέατρο. Δεν το ξέρω. Είμαι παιδί του κινηματογράφου. Ο κινηματογράφος είναι το ωραιότερο κομμάτι της ζωής μου». Ενώ στην ερώτηση «τελικά τι προτιμάτε, την οθόνη ή τη σκηνή;» είχε απαντήσει: «Εκατό φορές τον κινηματογράφο. Πανηγύρι, καλέ μου φίλε. Ξέρεις τι γίνεται στο γύρισμα; Ωραία ιστορία!».
[Ψυχαγωγία, τεύχος #7, 20 Ιανουαρίου 1970 – συνέντευξη στον Γιώργο Κοντογιάννη]
Κι ένα χρόνο πιο μετά: «Παίζω στο θέατρο επειδή έχω ανάγκη από λεφτά. Τίποτα δε με συγκινεί εκεί και δεν έχω σκοπό να συνεχίσω».
[Σύγχρονος Κινηματογράφος, τεύχος #13, Μάρτιος-Απρίλιος-Μάιος, 1971 – συνέντευξη στον Τάκη Παπαγιαννίδη]
Επίσης υπάρχει ένα επεισόδιο, που μνημονεύει ο συγγραφέας, σκηνοθέτης κ.λπ. Γιώργος Λαζαρίδης (1927-2012), με τον Θανάση Βέγγο να δραπετεύει από τον μαντρότοιχο τού θεάτρου τού Βασίλη Μπουρνέλλη, κάποτε στην δεκαετία του ’60, κάνοντας όρκο να μην ξαναπατήσει σε θεατρικό παρασκήνιο.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/theatro/o-trelos-toy-loyna-park-i-megalyteri-theatriki-epityhia-toy-thanasi-beggoy