DEZ DARE: Hairline Ego Trip [CH!MP Records,
2021]
Πίσω από τους Dez Dare, που έχουν την έδρα τους στο Brighton της Αγγλίας, κρύβεται ο τραγουδοποιός, πολυ-οργανίστας και παραγωγός Darren John Smallman.
Πίσω από τους Dez Dare, που έχουν την έδρα τους στο Brighton της Αγγλίας, κρύβεται ο τραγουδοποιός, πολυ-οργανίστας και παραγωγός Darren John Smallman.
Ο Smallman, που έχει μεγαλώσει στην
Αυστραλία, δραστηριοποιείται στο rock περισσότερο από 30 χρόνια τώρα, με
το όνομά του να το ανακαλύπτεις πίσω από μπάντες / projects σαν τις
/ τα El Grumpos,
The Sound Platform, The Vinyl Creatures, Toad, Warped κ.λπ. Το λήμμα του, δε, στο discogs περιλαμβάνει 30 σχεδόν
κυκλοφορίες, από το 1992 μέχρι σήμερα.
Το πιο νέο πόνημα τού Smallman είναι οι Dez Dare,
ένα προσωπικό project,
που κινείται στο χώρο του νέο-garage
και της νεοψυχεδέλειας και το οποίον αποκαλείται “Hairline Ego Trip”. Περιλαμβάνει, δε,
εννέα tracks, τα
περισσότερα μικρής διάρκειας, περίπου 2λεπτα, ενώ υπάρχουν ακόμη ένα 5λεπτο κι
ένα 10λεπτο κομμάτι.
Ηχητικά το αποτέλεσμα έχει οπωσδήποτε ενδιαφέρον ακόμη και στα μεγάλης διάρκειας tracks, όπως στο έσχατο 10λεπτο “Tractor beam, shitstorm”, που ανακάλεσε στη μνήμη μου το “King’s lead hat” του Brian Eno από το “Before and After Science” του 1977 (με την απίστευτη κιθάρα του Robert Fripp), προσανατολισμένο βεβαίως προς την... ομιχλώδη γκαραζοψυχεδέλεια.
Όμως και τα μικρής διάρκειας κομμάτια των Dez Dare λειτουργούν πολύ καλά, σ’ ένα στυλ «χτυπάω και φεύγω», όπως τα “Dumb dumb dumb”, “Conspiracy o’ conspiracy” και άλλα διάφορα, τα οποία διακρίνονται και για το στιχουργικό concept τους, που παίρνει αφορμή από εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής (“Crowned by catastrophe”, “Goodbye autonomy” κ.ά.).
Γενικώς, ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ, από έναν άνθρωπο, που το ψάχνει και που ξέρει, κάθε φορά, τι κάνει.
Επαφή: www.dezdare.bandcamp.com/album/hairline-ego-trip
MILES OLIVER: Between the Woods [Atypeek Music,
2021]
Πολύ παράξενος τραγουδοποιός αυτός ο Παριζιάνος, ο Miles Oliver. Πριν κάποιο καιρό είχαμε γράψει, μάλιστα, και για ένα παλαιότερο άλμπουμ του, εδώ στο blog, το “Color Me” [Atypeek Music / Microcultures, 2018], σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα:
«Loner singer-songwriter είναι ο Miles Oliver, αν και όχι πάντα όσο “ήσυχος” και ακουστικός θα απαιτούσε η περίσταση. Έχει και πιο δυναμικά-σκληρά parts ο Γάλλος θέλω να πω, που, επίσης, χειρίζεται όλα τα όργανα μόνος του (ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, λούπες, πλήκτρα, ταμπουρίνο, ενώ τραγουδά κιόλας). Ο Jackie Leven θα μπορούσε να ήταν μια τρανή αναφορά για την τραγουδοποιία τού Miles Oliver, όμως και νεότερα ονόματα, όπως ο Bonnie “Prince” Billy για παράδειγμα, φαίνεται πως τον έχουν επηρεάσει».
Χοντρικά αυτά ισχύουν και για το πιο νέο άλμπουμ τού Miles Oliver, το “Between the Woods”, που περιέχει δώδεκα tracks (από μονόλεπτα έως πεντάλεπτα) και τα οποία, αναλόγως της περίπτωσης, είναι ενοργανωμένα για ηλεκτρικές ή ακουστικές κιθάρες, πλήκτρα κ.λπ.
Όπως διαβάζουμε, αυτό το άλμπουμ αντανακλά δουλειά, εμπειρίες και αισθήματα από μία περιοδεία τριών εβδομάδων του τραγουδοποιού στις ΗΠΑ – περιοδεία που τον έφερε σε επαφή με διάφορες όψεις τού αμερικανικού τοπίου (ανθρώπινου και φυσικού).
Το αποτέλεσμα καταγράφεται σ’ αυτά τα καλά, ή και πολύ καλά, και κάποιες φορές παράξενα τραγούδια τού “Between the Woods”, που άλλοτε έχουν να κάνουν μ’ ένα είδος σωτηριολογικού blues (“Save me”), ενώ άλλοτε ροκάρουν σε πιο lo-fi κατευθύνσεις και πάντα μέσα σε loner περιβάλλοντα.
Τα θέματα... πολλά και ποικίλα. Με αναφορές σε σύγχρονα και παντοτινά ανθρώπινα ζητήματα (καταπίεση, εκδίκηση, εσωτερικότητα, μελαγχολία, αποξένωση, απώλεια), τα οποία περιγράφονται πάντα πειστικά και με τόλμη – μέσω τούτων των πολύ καλών, το ξαναλέμε, τραγουδιών.
Επαφή: www.atypeekmusic.com
Ηχητικά το αποτέλεσμα έχει οπωσδήποτε ενδιαφέρον ακόμη και στα μεγάλης διάρκειας tracks, όπως στο έσχατο 10λεπτο “Tractor beam, shitstorm”, που ανακάλεσε στη μνήμη μου το “King’s lead hat” του Brian Eno από το “Before and After Science” του 1977 (με την απίστευτη κιθάρα του Robert Fripp), προσανατολισμένο βεβαίως προς την... ομιχλώδη γκαραζοψυχεδέλεια.
Όμως και τα μικρής διάρκειας κομμάτια των Dez Dare λειτουργούν πολύ καλά, σ’ ένα στυλ «χτυπάω και φεύγω», όπως τα “Dumb dumb dumb”, “Conspiracy o’ conspiracy” και άλλα διάφορα, τα οποία διακρίνονται και για το στιχουργικό concept τους, που παίρνει αφορμή από εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής (“Crowned by catastrophe”, “Goodbye autonomy” κ.ά.).
Γενικώς, ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ, από έναν άνθρωπο, που το ψάχνει και που ξέρει, κάθε φορά, τι κάνει.
Επαφή: www.dezdare.bandcamp.com/album/hairline-ego-trip
Πολύ παράξενος τραγουδοποιός αυτός ο Παριζιάνος, ο Miles Oliver. Πριν κάποιο καιρό είχαμε γράψει, μάλιστα, και για ένα παλαιότερο άλμπουμ του, εδώ στο blog, το “Color Me” [Atypeek Music / Microcultures, 2018], σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα:
«Loner singer-songwriter είναι ο Miles Oliver, αν και όχι πάντα όσο “ήσυχος” και ακουστικός θα απαιτούσε η περίσταση. Έχει και πιο δυναμικά-σκληρά parts ο Γάλλος θέλω να πω, που, επίσης, χειρίζεται όλα τα όργανα μόνος του (ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες, λούπες, πλήκτρα, ταμπουρίνο, ενώ τραγουδά κιόλας). Ο Jackie Leven θα μπορούσε να ήταν μια τρανή αναφορά για την τραγουδοποιία τού Miles Oliver, όμως και νεότερα ονόματα, όπως ο Bonnie “Prince” Billy για παράδειγμα, φαίνεται πως τον έχουν επηρεάσει».
Χοντρικά αυτά ισχύουν και για το πιο νέο άλμπουμ τού Miles Oliver, το “Between the Woods”, που περιέχει δώδεκα tracks (από μονόλεπτα έως πεντάλεπτα) και τα οποία, αναλόγως της περίπτωσης, είναι ενοργανωμένα για ηλεκτρικές ή ακουστικές κιθάρες, πλήκτρα κ.λπ.
Όπως διαβάζουμε, αυτό το άλμπουμ αντανακλά δουλειά, εμπειρίες και αισθήματα από μία περιοδεία τριών εβδομάδων του τραγουδοποιού στις ΗΠΑ – περιοδεία που τον έφερε σε επαφή με διάφορες όψεις τού αμερικανικού τοπίου (ανθρώπινου και φυσικού).
Το αποτέλεσμα καταγράφεται σ’ αυτά τα καλά, ή και πολύ καλά, και κάποιες φορές παράξενα τραγούδια τού “Between the Woods”, που άλλοτε έχουν να κάνουν μ’ ένα είδος σωτηριολογικού blues (“Save me”), ενώ άλλοτε ροκάρουν σε πιο lo-fi κατευθύνσεις και πάντα μέσα σε loner περιβάλλοντα.
Τα θέματα... πολλά και ποικίλα. Με αναφορές σε σύγχρονα και παντοτινά ανθρώπινα ζητήματα (καταπίεση, εκδίκηση, εσωτερικότητα, μελαγχολία, αποξένωση, απώλεια), τα οποία περιγράφονται πάντα πειστικά και με τόλμη – μέσω τούτων των πολύ καλών, το ξαναλέμε, τραγουδιών.
Επαφή: www.atypeekmusic.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου