SVETLANA MARINCHENKO TRIO: Letters to My Little
Girl [Losen Records, 2021]
Η νορβηγική Losen Records δίνει διέξοδο, ανά τακτά διαστήματα, σε ρωσικά τζαζ συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Έτσι, τα τελευταία χρόνια έχουμε δει εκεί εγγραφές των LRK Trio, του τουρκο/ρωσικού σχήματος Nevi, του σαξοφωνίστα-φλαουτίστα Lenny Sendersky, του Ilugdin Trio, της σαξοφωνίστριας Masha Art κ.ά.
Μια τελευταία ρωσική πρόταση από την Losen αφορά στο Svetlana Marinchenko Trio και
το άλμπουμ του “Letters to My Little Girl”.
Μέλη του σχήματος είναι οι Svetlana Marinchenko πιάνο, Peter Cudek μπάσο
και Ofri Nehemya ντραμς, ενώ περαιτέρω ακούγονται στην ηχογράφηση
και οι Mattheus von Schlippe εφφέ
σε όλα τα tracks, πλην του
υπ’ αριθμόν 2, Enji Erkhembayar φωνή στα υπ’ αριθμόν 4 & 7 tracks και Fiona Grond φωνή,
στα υπ’ αριθμόν 3 & 9. Άρα υπάρχει ένα setting, που ενίοτε υπερβαίνει το κλασικό piano-trio, κάνοντας, θα λέγαμε, κατά τόπους, πολύ αισθητή την παρουσία του.
Το βασικό προτέρημα τού “Letters to My Little Girl” είναι οι συνθέσεις (εννέα συνολικώς), που ανήκουν όλες στην Marinchenko.
Η νορβηγική Losen Records δίνει διέξοδο, ανά τακτά διαστήματα, σε ρωσικά τζαζ συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Έτσι, τα τελευταία χρόνια έχουμε δει εκεί εγγραφές των LRK Trio, του τουρκο/ρωσικού σχήματος Nevi, του σαξοφωνίστα-φλαουτίστα Lenny Sendersky, του Ilugdin Trio, της σαξοφωνίστριας Masha Art κ.ά.
Το βασικό προτέρημα τού “Letters to My Little Girl” είναι οι συνθέσεις (εννέα συνολικώς), που ανήκουν όλες στην Marinchenko.
Λυρική πιανίστρια, με απαλό τουσέ και με πολύ ωραία
«γεμίσματα» και αυτοσχεδιασμούς στις μελωδίες της, που διαθέτουν τόσο
ευρωπαϊκά, όσο και υπερατλαντικά στοιχεία (ο Bill Evans θα είναι πάντα μια πηγή έμπνευσης), η Marinchenko έχει βεβαίως το πάνω χέρι
στο άλμπουμ, το οποίον όμως υποβοηθείται στις επεκτάσεις του, κατά πολύ, από
τους καλεσμένους της και βεβαίως από το ρυθμικό τμήμα, που αποδεικνύεται πολύ
«εύπλαστο» και πάντα κοντά στους προβληματισμούς τής συνθέτριας.
Η χρήση των ποικίλων εφφέ, μαζί με τις φωνές δίνουν στο άλμπουμ κι άλλες διαστάσεις, όχι όμως πειραματικές, ούτε σε... στυλ-e.s.t., μα κάπως... πιο ψαγμένης pop, που μπορεί να δανείζεται στοιχεία από την «κλασική μουσική», μέχρι το hip hop, δημιουργώντας, έτσι, την πεποίθηση πως η Ρωσίδα έχει ένα concept κατά νου, σίγουρα ιδιαίτερο, το οποίον υλοποιεί με απόλυτη ευσυνειδησία.
RUNAR NØRSETT TRIO: My Funny Quarantine [Losen
Records, 2021]
Παίζει με τον πόνο μας στον τίτλο τού CD του “My Funny Quarantine” ο νορβηγός πιανίστας Runar Nørsett, αλλά ας είναι. Το τι σημαίνει «καραντίνα» για τον καθέναν, σε κάθε χώρα, είναι σίγουρα κάτι τελείως προσωπικό και διαφορετικό – και για τον Nørsett, το “My funny quarantine” track, όπως διαβάζουμε στις liner notes τού νέου CD του, είναι γραμμένο (μέσα στο 2020 φυσικά) καθώς ο ίδιος σκεπτόταν γύρω από την ίωση covid-19 και με φόβο, μα και με αισιοδοξία και ελπίδα. Ανθρώπινα, σε κάθε περίπτωση, αισθήματα... και από ’κει και πέρα ένα άλμπουμ, ένα piano-triο, που θα ολοκληρωνόταν με την συμβολή των Fredrik Sahlander μπάσο (γνωστός μας από τα σχήματα SAH!, Johnsen / Sahlander / Moen και Dualistic, για εγγραφές των οποίων υπάρχουν reviews στο blog) και Tobias Øymo Solbakk ντραμς.
Φυσικά, τα περισσότερα tracks συνετέθησαν μέσα στην περσινή χρονιά, ενώ ηχογραφήθηκαν τον προηγούμενο Οκτώβριο, όταν οι συνθήκες στη χώρα δεν ήταν εντελώς επιβαρυμένες, διαθέτοντας παράξενους τίτλους (“No exit!”, “Song for a summer night”, “Where the songs have no name” κ.λπ.), που όμως, και όπως γράφει ο Nørsett, δεν σχετίζονται με την covid-19 (πλην του “My funny quarantine”, όπως προείπαμε).
Διαφόρων ειδών κομμάτια συναντάς εδώ. Και ωραία, αφηγηματικά, ήπια, τεχνικά, με πολύ ιδιαίτερη χρήση του ρυθμικού τμήματος, με μελωδικά patterns εύηχα, που κολλάνε αμέσως στην μνήμη σου (“Where the songs have no name”) και άλλα που εκλύουν μία δύναμη έως και σκληρότητα θα λέγαμε (αν συζητάμε για piano-trio), με αιχμηρά γεμίσματα από τα ντραμς και παράλληλα ρυθμικά μοτίβα από το πιάνο (“No exit!”).
Με τον Sahlander να βομβαρδίζει στο bass guitar, με ποικιλία μπασογραμμών, κρατώντας ωραίες ισορροπίες ανάμεσα σε αντιθέσεις (αργά-γρήγορα, δυναμικά-ήπια, δυτικότροπα-ανατολικότροπα, σουινγκάτα-λυρικά κ.λπ.) και με τον Nørsett να ίπταται με απολαυστικά σόλι (“West goes east”), το “My Funny Quarantine” είναι ένα τζαζ άλμπουμ, που διαθέτει πολλές στιγμές και φάσεις απόλαυσης.
Επαφή: www.losenrecords.no
Η χρήση των ποικίλων εφφέ, μαζί με τις φωνές δίνουν στο άλμπουμ κι άλλες διαστάσεις, όχι όμως πειραματικές, ούτε σε... στυλ-e.s.t., μα κάπως... πιο ψαγμένης pop, που μπορεί να δανείζεται στοιχεία από την «κλασική μουσική», μέχρι το hip hop, δημιουργώντας, έτσι, την πεποίθηση πως η Ρωσίδα έχει ένα concept κατά νου, σίγουρα ιδιαίτερο, το οποίον υλοποιεί με απόλυτη ευσυνειδησία.
Παίζει με τον πόνο μας στον τίτλο τού CD του “My Funny Quarantine” ο νορβηγός πιανίστας Runar Nørsett, αλλά ας είναι. Το τι σημαίνει «καραντίνα» για τον καθέναν, σε κάθε χώρα, είναι σίγουρα κάτι τελείως προσωπικό και διαφορετικό – και για τον Nørsett, το “My funny quarantine” track, όπως διαβάζουμε στις liner notes τού νέου CD του, είναι γραμμένο (μέσα στο 2020 φυσικά) καθώς ο ίδιος σκεπτόταν γύρω από την ίωση covid-19 και με φόβο, μα και με αισιοδοξία και ελπίδα. Ανθρώπινα, σε κάθε περίπτωση, αισθήματα... και από ’κει και πέρα ένα άλμπουμ, ένα piano-triο, που θα ολοκληρωνόταν με την συμβολή των Fredrik Sahlander μπάσο (γνωστός μας από τα σχήματα SAH!, Johnsen / Sahlander / Moen και Dualistic, για εγγραφές των οποίων υπάρχουν reviews στο blog) και Tobias Øymo Solbakk ντραμς.
Φυσικά, τα περισσότερα tracks συνετέθησαν μέσα στην περσινή χρονιά, ενώ ηχογραφήθηκαν τον προηγούμενο Οκτώβριο, όταν οι συνθήκες στη χώρα δεν ήταν εντελώς επιβαρυμένες, διαθέτοντας παράξενους τίτλους (“No exit!”, “Song for a summer night”, “Where the songs have no name” κ.λπ.), που όμως, και όπως γράφει ο Nørsett, δεν σχετίζονται με την covid-19 (πλην του “My funny quarantine”, όπως προείπαμε).
Διαφόρων ειδών κομμάτια συναντάς εδώ. Και ωραία, αφηγηματικά, ήπια, τεχνικά, με πολύ ιδιαίτερη χρήση του ρυθμικού τμήματος, με μελωδικά patterns εύηχα, που κολλάνε αμέσως στην μνήμη σου (“Where the songs have no name”) και άλλα που εκλύουν μία δύναμη έως και σκληρότητα θα λέγαμε (αν συζητάμε για piano-trio), με αιχμηρά γεμίσματα από τα ντραμς και παράλληλα ρυθμικά μοτίβα από το πιάνο (“No exit!”).
Με τον Sahlander να βομβαρδίζει στο bass guitar, με ποικιλία μπασογραμμών, κρατώντας ωραίες ισορροπίες ανάμεσα σε αντιθέσεις (αργά-γρήγορα, δυναμικά-ήπια, δυτικότροπα-ανατολικότροπα, σουινγκάτα-λυρικά κ.λπ.) και με τον Nørsett να ίπταται με απολαυστικά σόλι (“West goes east”), το “My Funny Quarantine” είναι ένα τζαζ άλμπουμ, που διαθέτει πολλές στιγμές και φάσεις απόλαυσης.
Επαφή: www.losenrecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου