TERRAPIN το δεύτερο άλμπουμ τους “Zero Repercussions”

Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα, οι Terrapin είναι ένα σημερινό αθηναϊκό συγκρότημα που ξεπήδησε μέσα από τους No Man’s Land, ένα από τα σημαντικά ελληνικά ροκ συγκροτήματα των τελευταίων 35 χρόνων. Με ήδη έναν δίσκο στην κατοχή τους, τον “Sanctuary” [G.O.D. Records, 2017], για το οποίον είχαμε γράψει παλαιότερα τα σχετικά (15 Ιουν. 2017), οι Terrapin, με κάπως αλλαγμένη line-up, μας επισκέπτονται ξανά δισκογραφικώς, με το δεύτερο άλμπουμ τους “Zero Repercussions” [Private Pressing, 2021], που μοιάζει αλλά και διαφέρει από το προηγούμενό τους.

Κατ’ αρχάς να πούμε πως το συγκρότημα παραμένει τρίο, με μιαν αλλαγή. Την θέση τού Γιώργου Παπαγεωργιάδη στο μπάσο, έχει τώρα ο Κώστας Σιδηροκαστρίτης, που χειρίζεται ακόμη πλήκτρα, κιθάρες, κάνοντας και φωνητικά, με τους Βασίλη Αθανασιάδη (φωνή, κιθάρες, cümbüş, Korg monotron) και Γιώργο Τζίβα (ντραμς, κρουστά), να ολοκληρώνουν την line-up. To “Zero Repercussions”, που είναι τυπωμένο σ’ ένα triple-folded ωραία σχεδιασμένο digipak, περιλαμβάνει οκτώ συν δύο tracks, όλα σε μουσικές και στίχους του Βασίλη Αθανασιάδη (σ’ ένα κομμάτι στίχους έχει γράψει η Sandra Dillon) και με ενοργανώσεις και παραγωγή απ’ όλους τους Terrapin.
Να σημειώσουμε λοιπόν πως το “Zero Repercussions” είναι περισσότερο ηλεκτρικό, παρά ακουστικό, είναι περισσότερο «ψυχεδελικό», παρά... folk-psychedelic, έχει περισσότερα oriental, παρά americana στοιχεία, διαθέτοντας πάντα τους πολύ ωραίους στίχους του Β. Αθανασιάδη, που είναι και φιλοσοφικοί, και ποιητικοί, σχετιζόμενοι με... θρύλους και παραδόσεις, αφήνοντας σαφείς υπαινιγμούς και για το πώς βλέπει ο ίδιος ο στιχουργός το σήμερα, και κυρίως για το πώς θα ήθελε να είναι (το σήμερα), και τούτο μέσω των πολύ ωραίων συνθέσεων και των εξ ίσου ωραίων παιξιμάτων – δηλαδή των τραγουδιών.
Κομμάτια, λοιπόν, ελαφρώς «τραβηγμένα» (υπάρχει ένα 7λεπτο και κάμποσα 5λεπτα) στο “Zero Repercussions”, που παρέχουν τον χώρο για να αναπτυχθούν και τα οργανικά μέρη, και που κυλάνε με μεγάλη άνεση, αν αναφερόμαστε στο oriental psych-folk “In the fields of unknown graves”, στο βαρβάτο psychedelic “Infinite trajectories” (ένα από τα ωραιότερα του CD), στο επίσης εντελώς trippy “Early morning” με τα ακουστικά γεμίσματα και τα ηλεκτρονικά εφφέ, και ακόμη σ’ ένα «κρυφό» ορχηστρικό (το ένατο track), που διαθέτει «κόλπα» στην αρχή, αλλά στη συνέχεια εξελίσσεται περισσότερο «κατανοητά» – με το άλμπουμ να ολοκληρώνεται με την ακουστική εκτέλεση τού “In the fields of unknown graves”, ορίζοντας έτσι έναν κύκλο.
Με δυνατό υλικό, απλές μα λειτουργικές ιδέες και με την εγνωσμένη εμπειρία 35 χρόνων δουλειάς, ο Βασίλης Αθανασιάδης μάς προτείνει εδώ, μαζί με τους συνεργάτες του, ένα δεύτερο στην σειρά άλμπουμ, που αφορά σίγουρα σε όλους τους παλιούς φίλους των No Man’s Land, μα και στους νεότερους των Terrapin, δείχνοντας πως η γνώση και η διαμορφωμένη άποψη δεν θα πρέπει ποτέ να υποτιμούνται.
Επειδή δεν θα το πούνε τα ίδια τα παιδιά, και δεν υπάρχει και λόγος να το πούνε, να το πούμε εμείς. Ν’ ακούνε οι νέοι (που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα ηχοχρώματα) και να μαθαίνουν.
Επαφή: https://terrapin3.bandcamp.com/releases