ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 401

16/9/2021
Ό,τι έκανε ο Μίμης Πλέσσας στο “Greece Goes Modern” το 1967, το έκαναν κι άλλοι πολλοί, νωρίτερα και αργότερα, στην τζαζ και το ροκ, διασκευάζοντας παραδοσιακά θέματα, με μοντέρνο τρόπο. Στη Σουηδία πολλοί μουσικοί ασχολήθηκαν με το θέμα δίνοντας αριστουργήματα (για κάποια έχουμε γράψει στο δισκορυχείον).

Η οργανίστρια Merit Hemmingson (στα 81 της σήμερα) πριν από 50 χρόνια ηχογραφούσε το “Huvva!”, διασκευάζοντας για μεγάλη τζαζ και ροκ ορχήστρα πόλκες και άλλα διάφορα παραδοσιακά της πατρίδας της. Δίπλα της μέλη των Made in Sweden, ο κορυφαίος τζαζ κιθαρίστας Rune Gustafsson και άλλοι πολλοί... 

https://www.youtube.com/watch?v=KOrZiS_qIgM

16/9/2021
H μετεξέλιξη των Mighty Baby, σε folk, «χαμένη», διαλογιστική, sufi φάση. Κάπως παράξενο για Άγγλους, γιατί κυρίως Σκανδιναυοί και Γερμανοί τα συνήθιζαν αυτά στα early seventies – αν και υπήρχανε σχεδόν παντού πυρήνες.
Όταν το είδα κάποτε μπροστά μου αυτό το LP, στα χρόνια του ’90, δεν ήξερα, στην πράξη, τι αγόραζα... και τότε δεν με είχε «πιάσει», αλλά τώρα το εκτιμώ...
The Habibiyya: If Man But Knew [Island Records, 1972]
https://www.youtube.com/watch?v=SrJrly7JbKU

15/9/2021
Πόσους στίχους από ελληνικά τραγούδια, σύγχρονα και παλιότερα, μπορείς να βάλεις δίπλα στο «Παιδί του δρόμου»; Κανέναν.
To συγκλονιστικό εδώ δεν είναι οι δωρικά σμιλεμένες «εικόνες» του ορφανού, πεινασμένου και παραπεταμένου παιδιού, που προσπαθεί όπως-όπως να επιβιώσει, μέσα στη γενικότερη δυστυχία, αλλά το δίστιχο «βρέθηκα έτσι στο ντουνιά / και δεν παραπονιούμαι».
Όποιος δεν παραπονιέται, όχι γιατί είναι μοιρολάτρης, αλλά γιατί είναι πειθαρχημένος μαχητής, αυτοκαθαρίζεται από τις μικροπρέπειες και μεταρσιώνεται σε ημίθεο.

Είμαι του δρόμου το παιδί
το παραπονεμένο
και σαν σκυλάκι κάθομαι
στους πάγκους το καημένο

Το κρύο έχω πίκρα μου
η ζέστη είν’ η χαρά μου
του καθενός το θέλημα
ειν’ η παρηγοριά μου

Η πείνα δε με φόβισε
ορφάνια δε θυμούμαι
βρέθηκα έτσι στον ντουνιά
και δεν παραπονιούμαι.

Κι αν αποθάνω και βρεθεί
κανένας και με θάψει
είμαι του δρόμου το παιδί
κι εκείνος ας με κλάψει

[Βαγγέλης Παπάζογλου, 1937]

15/9/2021
Επικίνδυνα ημιμαθής και πασαλιματίας, με φιζίκ και αξεσουάρ χαφιέ της επταετίας, που ξεσηκώνει τους «λόγους» του Λαδά, αντικαθιστώντας την αντικομμουνιστική κινδυνολογία με νεοφασιστικά εμέσματα. Αναφανδόν χρήσιμος και στο κόμμα του και στο «σύστημα».

15/9/2021
Επειδή τώρα το είδα. Στο discogs έχουν καταχωρίσει τις εκδόσεις της εταιρείας STANDARD (45άρια) του Στέλιου Καζαντζίδη από το 1967, μαζί με τις εκδόσεις της... S stan dard του Μάτσα (LP) από το 1973-74.

Αν δεν το πεις χοντρή απρέπεια (αναλογιζόμενος την ιστορία), μπορείς να το πεις καραμπινάτη ανοησία.

15/9/2021
Μαύρα μαντάτα για την ασφάλειά μας. Ποιος θα μας σώζει από τους αντιεξουσιαστές τώρα που διώξανε τον Μάικ;

15/9/2021
Είναι έγκλημα κατά του πολιτισμού αυτό το ποντιακό σκυλο-πανηγύρι, με τον Χρύσανθο, να μην είναι καταγραμμένο σε τριπλό LP.
Ψάξτε βρείτε αυτόν τον mpampis mayridis, που το έχει ανεβάσει και δώστε του κανα διαμέρισμα με θέα να του πάρετε το tape...
https://www.youtube.com/watch?v=xSW91qMgW8s