Ο κιθαρίστας Jim Yanda
είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση στο σύγχρονο jazz σκηνικό.
Όπως έχουμε γράψει και παλαιότερα η ιστορία του είναι κάπως παράλληλη μ’ εκείνη
του ντράμερ Phil Haynes – ενός μουσικού, που «μεγάλωσε» παικτικά στα eighties, στην μπάντα του
τρομπετίστα Paul Smoker.
Κατά τον Yanda ο Smoker ήταν εκείνος που τον μύησε στα μυστικά τής όλης jazz (από hollers και rags, μέχρι Louis Armstrong και Bird και από ’κει μέχρι World Saxophone Quartet και Art Ensemble of Chicago), βρίσκοντας τα πατήματά του από τότε ήδη (εγγραφές με τον Damon Short και δίπλα στον Smoker, αργότερα με τον Phil Haynes κ.ά.).
Μέσα κι έξω από τη σκηνή, και με «κενές» περιόδους στη δισκογραφία, ο Yanda μάς υπενθυμίζει από καιρού εις καιρόν την παρουσία του με, πραγματικά, αξιόλογα άλμπουμ. Για κάποια απ’ αυτά, όπως τα “Home Road” και “Regional Cookin’”(αμφότερα με το Jim Yanda Trio) έχουμε ήδη γράψει στο blog, ενώ για το πιο πρόσφατο, το διπλό CD “A Silent Way” [Corner Store Jazz, 2020 / 2021], που ολοκληρώνεται με τις παρουσίες των Herb Robertson τρομπέτα, συνθεσάιζερ, assorted instruments και Phil Haynes ντραμς (πάντα σταθερός) θα γράψουμε τώρα.
Κατ’ αρχάς βγάζει μάτι, όπως λέμε, εκείνο το “A Silent Way”, που φέρνει αμέσως στη
μνήμη το θρυλικό LP “In a Silent Way” [Columbia, 1969] του Miles Davis (με Wayne Shorter, John McLaughlin, Chick Corea, Herbie Hancock, Joe Zawinul, Dave Holland, Tony Williams και με παραγωγό τον Teo Macero). Μήπως πρόκειται για
κάποιο άμεσο ή έμμεσο έστω tribute;
Με τίποτα – καθώς το άλμπουμ περιέχει πρωτότυπο υλικό (εννέα και έξι tracks ανά CD), με μεγάλες δόσεις ελεύθερου
αυτοσχεδιασμού. Μπορεί να μην είναι καταγραμμένο ως ένα εν τη γενέσει του live, αλλά σε κάθε περίπτωση
σου δίνει αυτή την αίσθηση. Στην πράξη το “A Silent Way” είναι ηχογραφημένο στο living room του Jim Yanda, στο Maplewood του New Jersey, σε δύο συναντήσεις,
στις 29 και 30 Ιουνίου 2019, έχοντας για παραγωγό τον Phil Haynes.
Όχι πως ο Haynes θα επιθυμούσε ο ίδιος να πλασαριστεί ως ένας άλλος Teo Macero, αλλά, και σε κάθε περίπτωση, έχει κάνει πολλή και σοβαρή δουλειά εδώ, οριοθετώντας ένα πολύωρο και προφανώς ανοικονόμητο υλικό, δίνοντάς του μια πολύ σύγχρονη και, οπωσδήποτε, άκρως ενδιαφέρουσα όψη.
Χονδρικώς θα γράφαμε για ένα είδος free-improv electronic-jazz, χαοτική στην εξέλιξή της –έτσι όπως κυλάει το πρώτο CD κατ’ αρχάς– με το πειραματικό στοιχείο να κυριαρχεί σε tracks όπως τα “Questions” και “Odyssey”(ιδίως σε αυτό το 14λεπτο opus), και με πολλές και ποικίλες αναφορές από την μεγάλη ιστορία τής τζαζ-πρωτοπορίας από το ’60 και μετά. Και αυτό το «μετά» μπορεί να αγγίζει έως και το hip-hop, στο “Stream” ένα από τα πιο αναπάντεχα κομμάτια τού “A Silent Way”.
Τελικώς, ενυπάρχει κάπου κάτι από την ριζοσπαστικότητα του κλασικού “In a Silent Way”; Απαντά ο ίδιος ο Jim Yanda:
«Η σύνδεση είναι λίγο λοξή. Αλλά είναι σίγουρα εκεί στην προσέγγιση, στην “ανοιχτότητα” – η ιδέα, δηλαδή, να αφήσουμε την τρομπέτα να είναι εκεί έξω, κάνοντας τα δικά της, με την ομάδα να ανταποκρίνεται. Κάτι σε αυτή την αισθητική προσέγγιση μάς επέτρεψε να είμαστε αρκετά τολμηροί, ονοματίζοντας το άλμπουμ “A Silent Way”, το οποίο, νομίζω, πως παρέχει στους ακροατές ένα σημείο αναφοράς, ώστε να τους προσελκύσει στον κόσμο του».
Η ενισχυμένη ακουστική κιθάρα τού Jim Yanda, το ένα και μοναδικό όργανο που χειρίζεται ο επικεφαλής στο double CD, έχει βεβαίως πολυσύνθετο ρόλο, αλλά τον ίδιο ρόλο μοιράζονται και η τρομπέτα με τα ηλεκτρονικά τού Herb Robertson –τον οποίον εσχάτως (2020) τον έχουμε ακούσει και με την Satoko Fujii Orchestra New York – έναν μουσικό με τεράστια δισκογραφία, έχοντας παίξει με τους πάντες (στην Wikipedia καταγράφονται πάνω από 70 δίσκοι στους οποίους έχει εμφανισθεί, είτε ως leader είτε ως «συμμετοχή»).
Σ’ αυτή λοιπόν την κατεύθυνση τής ευρύτερης πειραματικής «ελεύθερης» electronic-jazz κινείται και το δεύτερο CD τού “A Silent Way”, προσφέροντας μέσα από τα μεγαλόπνοα φύσει και θέσει tracks του (το 12λεπτο “A silent way”, το 14λεπτο “Shaman”) τις ανάλογες συγκινήσεις. Πιο «ακραίο» από το πρώτο μέρος, με tracks που χτυπάνε κόκκινο, σαν το ούλτρα εξωφρενικό “Possession” (με απίστευτα multiphonics και αλλοπρόσαλλη χρήση φωνών / φωνητικών στα όρια του… japanoise), αλλά και με στιγμές απολαυστικής σύγχρονης avant jazz, όπως στο 5λεπτο “Meta”.
Καταλήγοντας, θα γράφαμε για ένα πολύ ιδιαίτερο 2CD του Jim Yanda και της παρέας του (Herb Robertson, Phil Haynes), που κινείται σε μέσες και ακραίες πειραματικές τζαζ κατευθύνσεις, απ’ αυτά, τέλος πάντων, που δεν τα ακούς «κάθε μέρα» πλέον στην Αμερική.
Επαφή: www.cornerstorejazz.com, www.jimyanda.com
Κατά τον Yanda ο Smoker ήταν εκείνος που τον μύησε στα μυστικά τής όλης jazz (από hollers και rags, μέχρι Louis Armstrong και Bird και από ’κει μέχρι World Saxophone Quartet και Art Ensemble of Chicago), βρίσκοντας τα πατήματά του από τότε ήδη (εγγραφές με τον Damon Short και δίπλα στον Smoker, αργότερα με τον Phil Haynes κ.ά.).
Μέσα κι έξω από τη σκηνή, και με «κενές» περιόδους στη δισκογραφία, ο Yanda μάς υπενθυμίζει από καιρού εις καιρόν την παρουσία του με, πραγματικά, αξιόλογα άλμπουμ. Για κάποια απ’ αυτά, όπως τα “Home Road” και “Regional Cookin’”(αμφότερα με το Jim Yanda Trio) έχουμε ήδη γράψει στο blog, ενώ για το πιο πρόσφατο, το διπλό CD “A Silent Way” [Corner Store Jazz, 2020 / 2021], που ολοκληρώνεται με τις παρουσίες των Herb Robertson τρομπέτα, συνθεσάιζερ, assorted instruments και Phil Haynes ντραμς (πάντα σταθερός) θα γράψουμε τώρα.
Όχι πως ο Haynes θα επιθυμούσε ο ίδιος να πλασαριστεί ως ένας άλλος Teo Macero, αλλά, και σε κάθε περίπτωση, έχει κάνει πολλή και σοβαρή δουλειά εδώ, οριοθετώντας ένα πολύωρο και προφανώς ανοικονόμητο υλικό, δίνοντάς του μια πολύ σύγχρονη και, οπωσδήποτε, άκρως ενδιαφέρουσα όψη.
Χονδρικώς θα γράφαμε για ένα είδος free-improv electronic-jazz, χαοτική στην εξέλιξή της –έτσι όπως κυλάει το πρώτο CD κατ’ αρχάς– με το πειραματικό στοιχείο να κυριαρχεί σε tracks όπως τα “Questions” και “Odyssey”(ιδίως σε αυτό το 14λεπτο opus), και με πολλές και ποικίλες αναφορές από την μεγάλη ιστορία τής τζαζ-πρωτοπορίας από το ’60 και μετά. Και αυτό το «μετά» μπορεί να αγγίζει έως και το hip-hop, στο “Stream” ένα από τα πιο αναπάντεχα κομμάτια τού “A Silent Way”.
Τελικώς, ενυπάρχει κάπου κάτι από την ριζοσπαστικότητα του κλασικού “In a Silent Way”; Απαντά ο ίδιος ο Jim Yanda:
«Η σύνδεση είναι λίγο λοξή. Αλλά είναι σίγουρα εκεί στην προσέγγιση, στην “ανοιχτότητα” – η ιδέα, δηλαδή, να αφήσουμε την τρομπέτα να είναι εκεί έξω, κάνοντας τα δικά της, με την ομάδα να ανταποκρίνεται. Κάτι σε αυτή την αισθητική προσέγγιση μάς επέτρεψε να είμαστε αρκετά τολμηροί, ονοματίζοντας το άλμπουμ “A Silent Way”, το οποίο, νομίζω, πως παρέχει στους ακροατές ένα σημείο αναφοράς, ώστε να τους προσελκύσει στον κόσμο του».
Η ενισχυμένη ακουστική κιθάρα τού Jim Yanda, το ένα και μοναδικό όργανο που χειρίζεται ο επικεφαλής στο double CD, έχει βεβαίως πολυσύνθετο ρόλο, αλλά τον ίδιο ρόλο μοιράζονται και η τρομπέτα με τα ηλεκτρονικά τού Herb Robertson –τον οποίον εσχάτως (2020) τον έχουμε ακούσει και με την Satoko Fujii Orchestra New York – έναν μουσικό με τεράστια δισκογραφία, έχοντας παίξει με τους πάντες (στην Wikipedia καταγράφονται πάνω από 70 δίσκοι στους οποίους έχει εμφανισθεί, είτε ως leader είτε ως «συμμετοχή»).
Σ’ αυτή λοιπόν την κατεύθυνση τής ευρύτερης πειραματικής «ελεύθερης» electronic-jazz κινείται και το δεύτερο CD τού “A Silent Way”, προσφέροντας μέσα από τα μεγαλόπνοα φύσει και θέσει tracks του (το 12λεπτο “A silent way”, το 14λεπτο “Shaman”) τις ανάλογες συγκινήσεις. Πιο «ακραίο» από το πρώτο μέρος, με tracks που χτυπάνε κόκκινο, σαν το ούλτρα εξωφρενικό “Possession” (με απίστευτα multiphonics και αλλοπρόσαλλη χρήση φωνών / φωνητικών στα όρια του… japanoise), αλλά και με στιγμές απολαυστικής σύγχρονης avant jazz, όπως στο 5λεπτο “Meta”.
Καταλήγοντας, θα γράφαμε για ένα πολύ ιδιαίτερο 2CD του Jim Yanda και της παρέας του (Herb Robertson, Phil Haynes), που κινείται σε μέσες και ακραίες πειραματικές τζαζ κατευθύνσεις, απ’ αυτά, τέλος πάντων, που δεν τα ακούς «κάθε μέρα» πλέον στην Αμερική.
Επαφή: www.cornerstorejazz.com, www.jimyanda.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου