ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 492

21/2/2023
50 XΡΟΝΙΑ, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΚΑΤΙΝΑΣ ΠΑΞΙΝΟΥ

>>Αν και ήθελα να γράψω μερικά λόγια για το καλύτερο θεατρικό περιοδικό που τυπωνόταν επί χούντας, το «Ανοιχτό Θέατρο» της Μαρίκας Τζιραλίδου και του Γιώργου Μιχαηλίδη (θα βρεθεί κάποια άλλη αφορμή), προτίμησα εν τέλει τα «Θεατρικά» της Ελένης Παπασωτηρίου λόγω του συγκεκριμένου εξωφύλλου – μ’ αυτή την κάπως brutal πόζα της Κατίνας Παξινού (1900-2/1973) στο εξώφυλλο. Αφιέρωμα, λοιπόν, στην «παντοτινή Κατίνα Παξινού» (με πολλές φωτογραφίες και ωραία κείμενα) επ’ αφορμή του προσφάτου, τότε, θανάτου της, μα και άρθρα για το «Jesus Christ Super Star», για το πρωτοποριακό θέατρο του Peter Handke και άλλα επίκαιρα της εποχής.<<
[Από παλιό κείμενό μας στο LiFO.gr]

21/2/2023
Ορισμένοι μπορεί να νομίζουν ότι είμαι οργανωμένος και τακτοποιημένος, επειδή γράφω και για το χθες - η ενασχόληση με το οποίον προϋποθέτει μια κάποια τάξη. Να κρατάς, ας πούμε, ένα εμπεριστατωμένο ημερολόγιο... Να ξέρεις π.χ. πότε ακριβώς κυκλοφόρησε το “The Dark Side of the Moon”...
Είμαι ακριβώς το αντίθετο, εντελώς ανοργάνωτος και κάπως χαοτικός. Λειτουργώ μόνο με τη σκέψη της στιγμής.
Εκεί όπου γράφω κάτι, προκύπτει κάτι άλλο, το οποίο το σημειώνω, για να ασχοληθώ σε άλλο χρόνο, ενώ κάποιες φορές παρατάω κάτι που γράφω, που το έχω ξεκινήσει, που το έχω φτάσει μέχρι τη μέση, γιατί ξαφνικά θυμάμαι κάτι άλλο και αποφασίζω να γράψω για κείνο, αφήνοντας το προηγούμενο κείμενο μισοτελειωμένο, για να το πιάσω ξανά κάποια άλλη στιγμή, μπορεί και μετά από χρόνια. Έτσι, προκύπτουν δεκάδες και εκατοντάδες κείμενα, μισοτελειωμένα, τα οποία περιμένουν να ολοκληρωθούν στο όποτε...
Φυσικά, υπάρχουν και πάμπολλα κείμενα σε επίπεδο φωτογραφικού υλικού. Μία φωτογραφία που πετυχαίνω κάπου, σε έντυπο ή στο δίκτυο, αποθηκεύεται κι αυτή, ώστε να γραφτούν κάποια στιγμή τα ανάλογα...
Είχα ξεκινήσει λοιπόν να μαζεύω κάποιο υλικό σε σχέση με την εξέγερση της Νομικής, σαν χθες, στις 21 Φεβρουαρίου 1973, στοχεύοντας να κάνω ένα κείμενο για τα 50 χρόνια από τότε, που κανονικά θα έπρεπε να δημοσιευθεί χθες.
Ξαφνικά, εκεί όπου έφτιαχνα τον σκελετό, για να προβώ σιγά-σιγά στο κτίσιμο του κειμένου, κάτι είδα τυχαία σ’ ένα σάιτ πώλησης βιβλίων και κοντοστάθηκα. Το μυαλό μου έφυγε κατ’ ευθείαν... πήγε αλλού. Προέκυψε έτσι άλλο θέμα, από το πουθενά, σημαντικό κι αυτό και κάπως έτσι παράτησα την Νομική (έπρεπε να το κάνω, έτσι έκρινα), για να ασχοληθώ μ’ εκείνο. Θα μείνει η Νομική για τα 51 χρόνια, του χρόνου ή για όποτε άλλοτε...

[Παττακός και πρύτανης Τούντας, έξω από τη Νομική, τέτοιες μέρες πριν από 50 χρόνια]

21/2/2023
Μια από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες από κηδεία, που έχω δει ποτέ. Και την είδα σήμερα εδώ στο fb. Να ’ναι καλά το fb και αυτός που την ανέβασε!

Ο ηθοποιός Βαγγέλης Πρωτοπαππάς (απίστευτο το ύφος του) στην κηδεία τού επιστήθιου φίλου και κουμπάρου του Βασίλη Λογοθετίδη, κρατώντας τα παράσημα του… στρατηγού Δεκαβάλλα. Τι άλλο να πει κανείς... Τίποτα...

21/2/2023
Το χιούμορ του Ζαραλίκου είναι για χέσιμο και αυτά που είπε για τον Άδωνι Γεωργιάδη είναι γελοία. Αν είναι δυνατόν να γελάνε άνθρωποι με τέτοιες ασυναρτησίες.
Καλύτερα η έλλειψη ή μάλλον η ανυπαρξία χιούμορ της δεξιάς, από τις συριζαίικες παπαρίες.

21/2/2023
«Μες στα στενά τα παιδιά τραγουδούν στο μπαλκόνι να βγωωωω, φεγγάρια ρίχνουν χρυσάφι στο δρόμο να βγω να πνιγώωωω»...

21/2/2023

Αύξηση στις εισφορές ΕΦΚΑ τουλάχιστον 26 ευρώ το μήνα, από Γενάρη 2023. Τα βουτάνε από μας, για να παραστήσουν τους καλούς στους συνταξιούχους...

20/2/2023
Και επί κόβιντ, αλλά κυρίως μετά, όλοι την έχουνε δει σπορτίβοι. Από κει που χρειάζονταν τρεις καρέκλες για να κάθονται, ξαφνικά τους βλέπεις να γυμνάζονται σαν την Κομανέτσι, να έχουν τα 50 χιλιόμετρα βάδην για ψωμοτύρι, να γυρίζουν με τα κοντομάνικα στο χιόνι και να την πέφτουνε για μπάνιο χειμωνιάτικα, ενώ εμείς τουρτουρίζουμε φορώντας μπουφάν και μέσα στα σπίτια μας.
Ώπα ρε Τσίπρα, άντρακλα... Εσύ, μετά τον Σβαρτζενέγκερ...

[όχι ότι το σκεφτόμουν να ρίξω Σύριζα, αλλά μετά απ’ αυτό... τελείωσε - εγώ με τέτοια κριτήρια ψηφίζω]
[δεν με νοιάζει αν κάνει μπάνιο χειμωνιάτικα - με ενοχλεί, επειδή μας το τρίβει στη μούρη ότι κάνει]

19/2/2023
Επειδή με ρώτησε η φίλη και συνάδελφος Μαρία Παππά, σε χθεσινό ποστ, τι συνέβαινε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και το ραδιόφωνο στην δεκαετία του ’70, να πω τώρα λίγα λόγια.
Κατ’ αρχάς ξεχωρίζουμε χούντα-μεταπολίτευση.
Οι δικές μου μνήμες από την περίοδο της χούντας είναι λίγες. Σίγουρα παιζόταν στο ραδιόφωνο, γιατί το άκουγα πιτσιρικάς (το 1973 ας πούμε), το «Του άντρα του πολλά βαρύ» (βασικά η εκτέλεση με τον Ντουνιά). Άλλες μνήμες από Μαρκόπουλο επί χούντας δεν έχω.
Το έψαξα όμως λίγο, και για χάρη της Μαρίας και για μένα εννοείται, ξεφυλλίζοντας παλιές Ραδιοτηλεοράσεις. Δειγματοληπτικά πάντα, γιατί το ξεφύλλισμα της Ραδιοτηλεόρασης στα προγράμματα δεν είναι εύκολο – απαιτεί προσοχή και θέλει χρόνο. Μερικά αρχικά συμπεράσματα λοιπόν.
Μαρκόπουλος κατ’ αρχάς πρέπει να ακούγεται στις πληρωμένες εκπομπές της Columbia – κάτι ημίωρα, που μεταδίδονταν διάφορες μέρες, τα απογεύματα. Σίγουρα εκεί θα ακούγονταν τα πιο ανώδυνα κομμάτια από τους τότε δίσκους του (Χρονικό, Ιθαγένεια, Στράτης Θαλασσινός κ.λπ.), ενώ για τα πιο «στιγματισμένα» το βλέπω δύσκολο, έως αδύνατον. Τώρα, το να μην μεταδίδονταν καθόλου το θεωρώ κι αυτό δύσκολο. Κάτι θα παίζανε...
Επίσης ακουγόταν παλιός Μαρκόπουλος, και προδικτατορικός και επί δικτατορίας – κυρίως τα σάουντρακ. Βρήκα και σκάναρα επίσης κι αυτό το κομματάκι από 1 Σεπτεμβρίου 1971, με μουσικές και τραγούδια από τον Ψαρόγιαννο (σάουντρακ του ’66), στις 12 παρά τέταρτο τη νύχτα (τρέχα γύρευε δηλαδή), στο Ενόπλων...

Μεταδικτατορικά ακούγονταν σίγουρα περισσότερα πράγματα. Θυμάμαι και Θεσσαλικό Κύκλο, και Μετανάστες, και Θητεία, και πιο μετά Ελεύθερους Πολιορκημένους... Βασικά πάντα από τα ημίωρα των εταιρειών, αλλά και εκτός αυτών. Σίγουρα ακούγονταν πολύ και τα σατυρικά επί χούντας (Ταρζάν) και μετά τη χούντα (Τούμπου-τούμπου ζα)
Γενικά, θα έλεγα πως και επί Καραμανλή δεν τρελαίνονταν να παίζουν Μαρκόπουλο – τα δυνατά κομμάτια του. Τα πιο εμφανώς πολιτικοποιημένα κ.λπ. Έπαιζαν, αλλά με ρέγουλο.