ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 489

8/2/2023
Μάγκες μου μην τρελαίνεστε με την λέξη αβανγκάρντ. Πάει καιρός όπου η λέξη δεν σημαίνει μόνο… John Cage, Penderecki και Stockhausen. Και Καντίνσκι και Μπέκετ κ.λπ. Η λέξη έχει λαϊκοποιηθεί τουλάχιστον από την εποχή του Ζάχου Δόγκανου...
https://www.youtube.com/watch?v=6_8tacPImkM&t=77s

8/2/2023
Εγώ δεν ενδιαφέρομαι για τη σύγχρονη ποπ, γιατί έχω μεγαλώσει αρκετά και πλέον είμαι αλλού. Εντελώς αλλού. Αν και ούτε όταν ήμουν 20χρονος μ’ ενδιέφερε η ποπ του καιρού μου. Δωδεκάχρονος μπορεί, εξ όσων θυμάμαι... Την άκουγα όμως παλιά, την ποπ, ολούθε, στα μαγαζιά, στις καφετέριες, στις ντίσκο, στα μπαρ και δεν μ’ ενοχλούσε. Αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο για να πω... α, αυτή είναι καλή ποπ. Να μην μ’ ενοχλεί.
Ακούω τη Rosalía λοιπόν και ξαναλέω... α, αυτή είναι καλή ποπ. Και είναι. Τα κομμάτια της είναι ωραία. Αυτά τα 3-4 που άκουσα τέλος πάντων. Δεν είναι τραπ-οειδή, ούτε ψευτόμπητα. Αν έχει και τέτοια δεν ξέρω, εγώ πάντως δεν άκουσα τέτοια.
Έχουν κάτι μέσα τους τα κομμάτια της. Και λάτιν, και φλαμένκο, και καλή έιτις ποπ κ.λπ. Αν ήμουν 15χρονος θα έτρεχα κατ’ ευθείαν. Και τώρα αν πήγαινα θα μου άρεσε, αλλά... κατατρύχομαι από σύνδρομα. Ας πούμε δεν μ’ αρέσει να αισθάνομαι σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα. Προτιμώ να πηγαίνω, όπου πηγαίνω, μαζί με πουρόκερς και γεροξούρες.
Λοιπόν, στα τραγούδια της Rosalía εγώ ανακαλύπτω hints από κάτι τέτοια κομμάτια (σαν αυτό που ποστάρω – μην περιμένετε εγώ να βάλω Rosalía εδώ πέρα...). Μπορεί να είναι τελείως τυχαία και συμπτωματικά (αν και όχι ως κλίμα), αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Μπράβo στο κορίτσι και στους παραγωγούς της...
https://www.youtube.com/watch?v=S3aW4me75eY

8/2/2023
Εδώ υπάρχουν τέσσερις νυχτερινές φωτογραφίες (μπορείτε να κλικάρετε, για να τις δείτε πιο μεγάλες). Η πρώτη πάνω αριστερά είναι από το “Blade Runner” (1982), ενώ οι άλλες τρεις από την «Εσχάτη Προδοσία» (1971) του Πάνου Γλυκοφρύδη, σε σενάριο Νίκου Φώσκολου, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Πρέκα.
Εξ όσων μπορώ να θυμηθώ η ταινία αυτή είναι η καλύτερη ελληνική κατασκοπική περιπέτεια (χωρίς να είναι καθόλου ψυχροπολεμική-αντικομμουνιστική – μεγάλη μαγκιά αυτή, για το ’71), με λίγες έως ελάχιστες και ασήμαντες απιθανότητες, που άμα δεν την έχεις δει (την ταινία) σε «κρατάει», γερά, μέχρι το τέλος.
Από τα καλύτερα σενάρια του Φώσκολου (που έχει φάει άπειρη χλεύη, αλλά έχει και πολύ καλές στιγμές και αυτές θα πρέπει κάποια στιγμή να τις αναδείξουμε) και με μια σκηνή, γυρισμένη εξ ολοκλήρου στο παλιό Στάδιο Καραϊσκάκη, που είναι για ανθολογία (εγώ δηλαδή τη βάζω στις αγαπημένες μου σκηνές του ελληνικού σινεμά).

Ο Πρέκας επιχειρεί να τραβήξει, νύχτα (δυστυχώς όχι με βροχή) τον Άρη Τσιούνη από το κενό, από τον πύργο του Σταδίου (εκεί όπου ήταν τα δημοσιογραφικά – για όσους θυμούνται το παλιό Καραϊσκάκη), με το πλάνο να μου φέρνει στο νου Ρούτγκερ Χάουερ και Χάρισον Φορντ...

7/2/2023
Υπάρχει και βίντεο του τραγουδιού, που δείχνει καρβέλια (!), με κινητά τηλέφωνα (!) και φωτογραφίες της Πάτρας (!). Ό,τι μ@λακία σκέφτεται ο καθένας τη βάζει... Σκηνοθετάρες μου εσείς!
Εδώ, σ’ αυτό το βίντεο, βλέπεις και Σιδηρόπουλο από την εποχή του ροκ. Πάλι καλά που δεν τον δείχνουν και σε κατάσταση... σταφ, γιατί κυκλοφορούν και τέτοιες φωτό.
Τέλος πάντων εγώ το τραγούδι το ποστάρω γιατί μ’ αρέσει, γιατί είναι το πρώτο που άκουσα ποτέ με Σιδηρό, και γιατί κάνω ένα διαλειμματάκι, τώρα, για να συνεχίσω λίγο ακόμη με το κείμενο για το δίσκο του Παυλίδη...
https://www.youtube.com/watch?v=mkcsUEmb6yk

7/2/2023
«Το εισιτήριο που παίρνει ο άνθρωπος για να μπει σε τούτη τη ζωή, να τηνε περπατήσει, το πληρώνει ακριβά, με τα φαρμάκια που πίνει κάθε τόσο»
[Νίκος Ξανθόπουλος]
Δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι Τούρκοι, αρκεί να είμαστε όλοι άνθρωποι...
Κάπως έτσι θα το διατύπωνε και ο Νίκος, με τη λαϊκή σοφία του...

[φοβερή φωτό αυτή, ο πρώτος μπροστά μοιάζει με τον πατέρα του Ποπάυ]

6/2/2023
Το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» είναι πλέον παρωχημένο. Η δεξά αλλάζει προσωπεία, εκσυγχρονίζεται. Αυτό που παίζει σήμερα είναι το «φόβος, κλεισούρα, τιμωρία».
[τα είπα όλα, σε τρία ποστ, πρωί-πρωί Δευτέρα και ξεμπέρδεψα για όλη τη βδομάδα, από δω και πέρα καλλιτεχνικά...]

6/2/2023
Έχει δίκιο ο Φίλης (του Σύριζα). Λένε και κανα σωστό πού και πού οι Συριζαίοι. Αντί τα παιδιά να είναι έξω και να παίζουν με το χιόνι, οι δεξοί τα κλείσανε μέσα, για να κάνουν τηλεκπαίδευση. Γελοίοι.

6/2/2023
Κλειστοί δρόμοι (Εθνική οδός Αθηνών Λαμίας, Αττική οδός) δεν σημαίνει προστασία του κόσμου, σημαίνει προστασία του ιδιώτη, που τους διαχειρίζεται.
Ο ιδιώτης οφείλει να κρατάει ανοιχτές τις οδούς, με δικό του κόστος (προσωπικό, μηχανήματα κ.λπ.), αλλιώς τρώει (θεωρητικά) πρόστιμο. Όταν το κράτος κλείνει τις οδούς προληπτικά, προφανώς τον προστατεύει.
Το λέμε, γιατί εκτός από το κρύο κυκλοφορεί και πολλή (προσβλητική για τη νοημοσύνη του κόσμου) κοροϊδία.

5/2/2023
Συγκλονιστικό τραγούδι. Το εννοώ. Για μένα το κορυφαίο του Τουρνά. Γράφεις άρθρο μόνο γι’ αυτό... Και οι τελευταίες επαναλήψεις τού «παιδί μου, χτύπα μας πρώτα» έχουν άλλη σημασία... Πάει αλλού το τραγούδι... Απίστευτο άσμα. Μέγιστος Τουρνάς εδώ...

Πέτρος
Τα δέντρα του δρόμου αλλάζουν, θλιμμένα στα κίτρινα μοιάζουν
φθινόπωρο πάλι κι εφέτος, χρoνών δέκα έγιν’ ο Πέτρος
Περίμενε κόσμε και φτάνω, χαρά κι ευτυχία να πάρω
περίμενε, έρχομαι, να ’μαι, κοσμάκη στην τσέπη σε βάζω.

Ο κούκος απ’ έξω φωνάζει, ο Πέτρος «Φαντάζιο» διαβάζει
αυτός ο Μικ Τζάγκερ σπουδαίος, μα νυχτώνει κι εγώ είμαι νέος
Περίμενε κόσμε και φτάνω, χαρά κι ευτυχία να πάρω.
περίμενε, έρχομαι, να ’μαι, κοσμάκη στην τσέπη σε βάζω.

Φθινόπωρο πάλι κι εφέτος, χρονών είκοσι έγιν’ ο Πέτρος
κι ακούει, σαν μπαίνει στην πόρτα, «παιδί μου, χτύπα μας πρώτα»
Περίμενε κόσμε και φτάνω, χαρά κι ευτυχία να πάρω
περίμενε, έρχομαι, να ’μαι, κοσμάκη στην τσέπη σε βάζω.
https://www.youtube.com/watch?v=l99Xm-_1ju8

4/2/2023
Παλιά οι άνθρωποι γράφανε "το ροκ". Από τότε που ανακατεύτηκαν οι πανεπιστημιακοί στα χωράφια μας καθιερώθηκε "η ροκ", "της ροκ" κ.λπ.

4/2/2023

Αρλουμπολογία. Δεν γλίτωσε ούτε και ο Βέλμος. Είμαι σίγουρος πως κάποιοι θα τσιμπήσουν και θα πάνε στο discogs, για να δουν μπας κι έχει και δισκογραφία... 

4/2/2023

Τελευταία φορά είδα live τον Τουρνά, στο τέλος του περασμένου Σεπτέμβρη, στην Γλυφάδα. Και όπως ήμουν προς τα πίσω, δηλαδή όχι απίκο στη σκηνή, μου φάνηκε σαν να μην έχει περάσει μέρα από πάνω του, από τότε που τον είδα για πρώτη φορά... Να 'ναι πάντα καλά ο άνθρωπος...
https://www.youtube.com/watch?v=t2K9uteRn-Y 

3/2/2023
Από τις μεγάλες προσφορές του ελληνικού ροκ στο ελληνικό τραγούδι. Σπουδαίο κομμάτι, που έχει τώρα περισσότερη σημασία απ’ όση είχε τότε που βγήκε...
[Κάποτε είχαμε σφίξει και τα χέρια με τον Τσακνή, στο καφεμπάρ του συμπατριώτη του Φίλιππου Πλακιά στο Παγκράτι και του είχα πει πώς είχα αγοράσει το 1983 τον πρώτο δίσκο του, όταν δεν τον ήξερε κανένας – ούτε τον δίσκο, ούτε τον Τσακνή].
https://www.youtube.com/watch?v=OIggZtiEWbs