JISR: Heritage / Irth [yellowbird / enja, 2022]
Οι Jisr είναι μια μουσική κολεκτίβα του ethnic / folk / rock / jazz κ.λπ. από το Μόναχο, την οποία αποτελούν γνωστοί και λιγότερο γνωστοί μουσικοί. Ορίστε τα ονόματά τους: Mohcine Ramdan φωνή, gembri, Marwan Fakir βιολί, Gergely Lukács τρομπέτα, Roman Bunka ούτι, κιθάρα, Vlad Cojocaru ακορντεόν, Marja Burchard πιάνο, βιμπράφωνο και Rhani Krija τάμπλα, daf, κρουστά. Κάποιοι θα αναγνώρισαν ήδη την Marja Burchard, κόρη του αείμνηστου ιδρυτή των Embryo Christian Burchard, τον επίσης αείμνηστο Roman Bunka (από Embryo, Missus Beastley, Dissidenten κ.λπ.) ή και άλλους, ακόμη, μουσικούς. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, τώρα, θα μαζεύονταν σ’ ένα στούντιο του Μονάχου, πραγματοποιώντας διάφορες sessions (τον Απρίλιο και τον Σεπτέμβριο του 2021), από τις οποίες (sessions) θα προέκυπτε ένα άλμπουμ –το “Heritage / Irth”– τυπωμένο, πριν από κάποιους μήνες, για την yellowbird / enja του Werner Aldinger.
Το “Heritage
/ Irth” κινείται στο
χώρο του ethnic / folk, με κάποια jazz, improv ή και rock ακόμη στοιχεία να ανιχνεύονται στις
συνθέσεις του, το οποίον περιστρέφεται γύρω από την μαροκινή μουσική κουλτούρα
– παραδοσιακή και έντεχνη. Δηλαδή μεταξύ των δέκα κομματιών του δίσκου υπάρχουν
και παραδοσιακά tracks
(τα επτά στα δέκα) και «έντεχνα» (συνθέσεις των Said Chraibi, Marwan Fakir και Mohcine Ramdan).
Το άκουσμα είναι θαυμάσιο. Οι ενορχηστρωτικές προσεγγίσεις στα παραδοσιακά κομμάτια ευφάνταστες, με έξοχα παιξίματα, και απρόσμενες ενορχηστρώσεις και γενικότερα εξελίξεις, ενώ και τα επώνυμα tracks εντάσσονται, και αυτά, πανεύκολα στο σετ, γιατί είναι αναλόγου λογικής. Κυρίως της παράδοσης των Gnawa είναι τα πιο πολλά κομμάτια, αλλά υπάρχουν έως και ανδαλουσιανά (που διατηρούν έντονο, βεβαίως, το αραβικό στοιχείο).
Άλλα κομμάτια, τώρα, κινούνται ενορχηστρωτικώς προς το πιο παραδοσιακό στυλ, ενώ άλλα διαθέτουν και άλλα (πιο δυτικά) στοιχεία, με αποτέλεσμα να ακούγονται πιο «εύκολα» (και) στα δικά μας αυτιά.
Τα μεγάλα σε διάρκεια tracks, εκεί προς το τέλος, το 8λεπτο “Alpenfrühling” (σύνθεση του τραγουδιστή και gembri-ίστα Mohcine Ramdan) και το 10λεπτο παραδοσιακό “Yomala etyek” είναι, με μία λέξη, καταπληκτικά.
Πολύ ενδιαφέρουν άλμπουμ, απ’ αυτά που μας συνδέουν αυθωρεί με το γερμανικό παρελθόν αυτών των μουσικών (από Embryo κ.λπ.).
MATTHIAS BUBLATH TRIO: Orange Sea [enja records
/ Werner Aldinger, 2022]
Γεννημένος το 1978 στο Μόναχο, ο Matthias Bublath είναι ένας γερμανός τζαζίστας, με κάποια ιστορία πίσω του, τον οποίον εμείς, εδώ στο δισκορυχείον, τον έχουμε γνωρίσει μέσα από το άλμπουμ του “Live at Jazzclub Unterfahrt” [enja records / Werner Aldinger, 2018], που ήταν τελείως groovy, με τον Bublath να χειρίζεται hammond B3 και fender rhodes βασικά.
Τώρα, όμως, στο πιο νέο CD του που αποκαλείται “Orange Sea”, ο Matthias Bublath εμφανίζεται με το τρίο του, το οποίο αποτελούν ο ίδιος στο πιάνο, ο Peter Cudek στο μπάσο και ο Christian Lettner στα ντραμς. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν μ’ ένα κλασικό πιάνο-τρίο, που έχει και αυτό τα δικά του χαρακτηριστικά.
Ένα βασικό, που κρατάει θα λέγαμε από την εποχή του “Live at Jazzclub Unterfahrt”, είναι το groovy στοιχείο, που, διαμορφωμένο αναλόγως, κάνει κι εδώ συχνά-πυκνά την εμφάνισή του. Οι συνθέσεις, πολλές συνθέσεις, είναι γρήγορες, με συνεχείς εναλλαγές, σύντομα soli και διαρκή «γεμίσματα» από το rhythm section.
Οι μελωδίες, από την άλλη, είναι «στέρεες», σαφείς, δίχως να περιαυτολογούν, με το τρίο μέσα σ’ ένα 5λεπτο, χονδρικώς, να ολοκληρώνει τα θέματά του και τις αναπτύξεις των. Το blues κυριαρχεί φυσικά, και κομμάτια όπως το εισαγωγικό “Most foul”, το “Sherman Bros”, το “One for Kenny” και το “Samba norte sul” είναι από τα high lights του δίσκου, παρότι ακόμη και τα πιο αργά κομμάτια έχουν κι αυτά την παρουσία τους (αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός πως η «γκρουβιά» τους είναι άλλου τύπου και μάλλον υπόγεια).
Χαρακτηριστικό τέτοιο δείγμα είναι το “What are you doing for the rest of your life” του Michel Legrand (η μοναδική διασκευή του “Orange Sea”), που σε αναστατώνει με άλλο τρόπο, εκεί λίγο πριν από το τέλος. Όπως έχει συμβεί εξάλλου και με το... μονκικό “Monk ponk” αμέσως πριν.
Το κλείσιμο με το θαυμάσιο, και γρήγορο φυσικά, “Vinci” είναι ό,τι πρέπει, με τον Matthias Bublath να ρολάρει με άνεση, από την πρώτη θέση, κλέβοντας σχεδόν όλες τις εντυπώσεις.
Οι Jisr είναι μια μουσική κολεκτίβα του ethnic / folk / rock / jazz κ.λπ. από το Μόναχο, την οποία αποτελούν γνωστοί και λιγότερο γνωστοί μουσικοί. Ορίστε τα ονόματά τους: Mohcine Ramdan φωνή, gembri, Marwan Fakir βιολί, Gergely Lukács τρομπέτα, Roman Bunka ούτι, κιθάρα, Vlad Cojocaru ακορντεόν, Marja Burchard πιάνο, βιμπράφωνο και Rhani Krija τάμπλα, daf, κρουστά. Κάποιοι θα αναγνώρισαν ήδη την Marja Burchard, κόρη του αείμνηστου ιδρυτή των Embryo Christian Burchard, τον επίσης αείμνηστο Roman Bunka (από Embryo, Missus Beastley, Dissidenten κ.λπ.) ή και άλλους, ακόμη, μουσικούς. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, τώρα, θα μαζεύονταν σ’ ένα στούντιο του Μονάχου, πραγματοποιώντας διάφορες sessions (τον Απρίλιο και τον Σεπτέμβριο του 2021), από τις οποίες (sessions) θα προέκυπτε ένα άλμπουμ –το “Heritage / Irth”– τυπωμένο, πριν από κάποιους μήνες, για την yellowbird / enja του Werner Aldinger.
Το άκουσμα είναι θαυμάσιο. Οι ενορχηστρωτικές προσεγγίσεις στα παραδοσιακά κομμάτια ευφάνταστες, με έξοχα παιξίματα, και απρόσμενες ενορχηστρώσεις και γενικότερα εξελίξεις, ενώ και τα επώνυμα tracks εντάσσονται, και αυτά, πανεύκολα στο σετ, γιατί είναι αναλόγου λογικής. Κυρίως της παράδοσης των Gnawa είναι τα πιο πολλά κομμάτια, αλλά υπάρχουν έως και ανδαλουσιανά (που διατηρούν έντονο, βεβαίως, το αραβικό στοιχείο).
Άλλα κομμάτια, τώρα, κινούνται ενορχηστρωτικώς προς το πιο παραδοσιακό στυλ, ενώ άλλα διαθέτουν και άλλα (πιο δυτικά) στοιχεία, με αποτέλεσμα να ακούγονται πιο «εύκολα» (και) στα δικά μας αυτιά.
Τα μεγάλα σε διάρκεια tracks, εκεί προς το τέλος, το 8λεπτο “Alpenfrühling” (σύνθεση του τραγουδιστή και gembri-ίστα Mohcine Ramdan) και το 10λεπτο παραδοσιακό “Yomala etyek” είναι, με μία λέξη, καταπληκτικά.
Πολύ ενδιαφέρουν άλμπουμ, απ’ αυτά που μας συνδέουν αυθωρεί με το γερμανικό παρελθόν αυτών των μουσικών (από Embryo κ.λπ.).
Γεννημένος το 1978 στο Μόναχο, ο Matthias Bublath είναι ένας γερμανός τζαζίστας, με κάποια ιστορία πίσω του, τον οποίον εμείς, εδώ στο δισκορυχείον, τον έχουμε γνωρίσει μέσα από το άλμπουμ του “Live at Jazzclub Unterfahrt” [enja records / Werner Aldinger, 2018], που ήταν τελείως groovy, με τον Bublath να χειρίζεται hammond B3 και fender rhodes βασικά.
Τώρα, όμως, στο πιο νέο CD του που αποκαλείται “Orange Sea”, ο Matthias Bublath εμφανίζεται με το τρίο του, το οποίο αποτελούν ο ίδιος στο πιάνο, ο Peter Cudek στο μπάσο και ο Christian Lettner στα ντραμς. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν μ’ ένα κλασικό πιάνο-τρίο, που έχει και αυτό τα δικά του χαρακτηριστικά.
Ένα βασικό, που κρατάει θα λέγαμε από την εποχή του “Live at Jazzclub Unterfahrt”, είναι το groovy στοιχείο, που, διαμορφωμένο αναλόγως, κάνει κι εδώ συχνά-πυκνά την εμφάνισή του. Οι συνθέσεις, πολλές συνθέσεις, είναι γρήγορες, με συνεχείς εναλλαγές, σύντομα soli και διαρκή «γεμίσματα» από το rhythm section.
Οι μελωδίες, από την άλλη, είναι «στέρεες», σαφείς, δίχως να περιαυτολογούν, με το τρίο μέσα σ’ ένα 5λεπτο, χονδρικώς, να ολοκληρώνει τα θέματά του και τις αναπτύξεις των. Το blues κυριαρχεί φυσικά, και κομμάτια όπως το εισαγωγικό “Most foul”, το “Sherman Bros”, το “One for Kenny” και το “Samba norte sul” είναι από τα high lights του δίσκου, παρότι ακόμη και τα πιο αργά κομμάτια έχουν κι αυτά την παρουσία τους (αφήνοντας κατά μέρος το γεγονός πως η «γκρουβιά» τους είναι άλλου τύπου και μάλλον υπόγεια).
Χαρακτηριστικό τέτοιο δείγμα είναι το “What are you doing for the rest of your life” του Michel Legrand (η μοναδική διασκευή του “Orange Sea”), που σε αναστατώνει με άλλο τρόπο, εκεί λίγο πριν από το τέλος. Όπως έχει συμβεί εξάλλου και με το... μονκικό “Monk ponk” αμέσως πριν.
Το κλείσιμο με το θαυμάσιο, και γρήγορο φυσικά, “Vinci” είναι ό,τι πρέπει, με τον Matthias Bublath να ρολάρει με άνεση, από την πρώτη θέση, κλέβοντας σχεδόν όλες τις εντυπώσεις.
Οι yellowbird / enja και enja records / Werner Aldinger εισάγονται από την AN Music
Η AN Music έχει κάποιο ιστότοπο;
ΑπάντησηΔιαγραφήFacebook μόνο, γιατί δεν πουλάει λιανική. Εισαγωγές και διανομές σε δισκάδικα κάνει.
Διαγραφή