ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΛΦΕΣΗΣ επιχειρεί το καλύτερο tribute ever στον ΚΩΣΤΑ ΤΟΥΡΝΑ – ζωντανεύει τα τραγούδια του κλαμπ Σοφίτα και άλλες μεγάλες στιγμές του Τουρνά από τα 70s

Κανονικά θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από τον Αλέξανδρο Μολφέση, γιατί δικό του είναι το tribute, στα τραγούδια του Κώστα Τουρνά, που κυκλοφόρησε σε ωραία διπλή κασετίνα, ως «Στην Σοφίτα του Κώστα Τουρνά» [Καθρέφτης Ήχων Αληθινών] πριν από λίγο καιρό, όμως νομίζουμε πως μια εισαγωγή γύρω από τον Τουρνά των σέβεντις θα πρέπει να προηγηθεί – ώστε να γίνει και πιο κατανοητή η ωραία δουλειά του Μολφέση.

Ο Κώστας Τουρνάς στην δεκαετία του ’70
Ο Κώστας Τουρνάς στην δεκαετία του ’70, γιατί αυτή, εδώ, μας ενδιαφέρει, αποτέλεσε κάτι το εντελώς ξεχωριστό στο χώρο του ελληνικού ποπ-ροκ.
Τραγουδοποιός με πολύ μεγάλο ταλέντο, κατόρθωσε μέσα σε λίγα χρόνια να παρουσιάσει, είτε με τους Poll είτε μόνος του, σπουδαίες δουλειές, βασισμένος σε λίγα (όπως ήταν φυσικό, για ’κείνα τα χρόνια), αλλά καλώς μελετημένα ακούσματα «ξένης μουσικής», στα οποία κατορθώνει να εμφυσήσει τη δική του άποψη.
Έχοντας καλή σχέση με το διάβασμα –είναι προφανές αυτό– ο Τουρνάς αναπτύσσει από τα 21-22 χρόνια του, μαζί, κι έναν στιχουργικό λόγο αρκετά διανοητικό, που ξεχωρίζει σαν τη μύγα μεσ’ στο γάλα, εκεί στις αρχές του ’70, στο χώρο του ελληνικού ποπ-ροκ.
Μπορεί ο λόγος του να μην έχει την ποιητική διεισδυτικότητα, με το υποδόριο κοινωνικό σχόλιο, του Διονύση Σαββόπουλου, που ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερος εξάλλου, αλλά έχει μια ωριμότητα και μια νεανική φρεσκάδα, που σε κάνει ν’ απορείς, σκεπτόμενος τον «μέσο» νεανικό στίχο της εποχής.
Και δεν απορείς μόνο με τον λόγο του Κώστα Τουρνά, αλλά απορείς και με τις μουσικές του. Πώς είναι δυνατόν, δηλαδή, ο άνθρωπος αυτός με τα περιορισμένα ακούσματα εκείνων των χρόνων να κατορθώνει να δημιουργεί τόσο προχωρημένα άλμπουμ;
Του αρκούσε το ελάχιστο του Κώστα Τουρνά, ώστε να πάρει φόρα, αρχίζοντας να δημιουργεί τα δικά του τραγούδια, έργα... πείτε το όπως θέλετε.
Βλέποντας την ταινία «Φράουλες και Αίμα» (1970) ο Τουρνάς γράφει το «Άνθρωπε αγάπα...», συγκροτώντας ουσιαστικά τους Poll. Ακούει λίγο Crosby, Stills, Nash & Young (το “Déjà Vu”) και φτιάχνει το ελληνικό ανάλογό τους – που είναι τα δύο άλμπουμ των Poll, το 1971-72. Ακούει το “Thick as a Brick” (1972) των Jethro Tull και δημιουργεί τα «Απέραντα Χωράφια» [Polydor], έναν αξεπέραστο δίσκο. Πιάνει το αυτί του κάτι από το “The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars” (1972) του David Bowie και δημιουργεί τα «Αστρόνειρα» [Polydor], βρίσκεται κοντά στην χριστιανική πίστη εκεί στα μέσα του ’70 (δεν εξετάζουμε, τώρα, το πριν και το μετά) και φτιάχνει ένα καταπληκτικό «μεταφυσικό» άλμπουμ με πολλά κοινωνικά μηνύματα, όπως είναι το «Λευκά Φτερά» [Polydor], δίχως να ξεχνάμε το αναλόγου προβληματικής «Επί Γης Ειρήνη», το έξοχο «Κυρίες & Κύριοι» ή ακόμη και τα «Στο Σινεμά» και «Αγαπημένη», όλα σε ετικέτα Polydor και όλα από τα σέβεντις.
Γενικά θα λέγαμε πως ο Κώστας Τουρνάς στην δεκαετία του ’70 δημιουργεί ένα σώμα τραγουδιών πολύ υψηλού επιπέδου, για τον χώρο της ελληνικής ποπ και του ροκ, που είχε μεγάλη διείσδυση στις εφηβικές ηλικίες, σε αγόρια και κορίτσια. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, πως τα κοριτσίστικα περιοδικά της εποχής, η «Μανίνα» και η «Κατερίνα», τον είχαν τακτικά στα εξώφυλλά τους, όπως και στις σελίδες τους. Ενώ το ίδιο συνέβαινε και με τα διάφορα «οικογενειακά» έντυπα («Φαντάζιο») και βεβαίως με τα μουσικά («Μοντέρνο Τραγούδι»).
Και δεν ήταν μόνο τα τραγούδια του Τουρνά, που ακούγονταν παντού, ήταν και η εικόνα του, η ωραία φιγούρα του, με την κιθάρα στα χέρια ή όχι, τα ντυσίματά του, τα ρούχα του, οι μπότες του κ.λπ. Όλα μετρούσαν, ώστε ο Τουρνάς να καταστεί «εικόνα» στα χρόνια 1972-1975, καθώς εκείνη την εποχή συναγωνιζόταν μόνο με τον Πασχάλη για την κορυφή, και οι δυο τους με τον... David Cassidy.

Τα «Απέραντα Χωράφια» σκάνε μάλλον απρόσμενα στο τέλος του ’72 (ένας δίσκος ένα κομμάτι), αν και, από δισκογραφικής άποψης, δείγματα εντοπίζονται ήδη από το δεύτερο LP των Poll (το λευκό άλμπουμ), που είχε κατά τι προηγηθεί. Όπως έγραφε ο ίδιος ο Κώστας Τουρνάς στο innersleeve:
«Ένας καλός φίλος και εξαιρετικός συνθέτης με ανέλυσε: “Είσαι φίλτρο μέσα στη γενιά σου και στον ευρωπαϊκό χώρο. Μείνε Έλληνας”. Είχε δίκαιο. Πράγματι σας δίνω πίσω ό,τι εφιλτράρησα όλα αυτά τα χρόνια, κάνοντας το αμαρτωλό πείραμα και μένω Έλληνας. Μέσα στα αυθόρμητα “Απέραντα Χωράφια” κρύβω καλά την αρχή μου. Είμαι 23 χρονών, κουρασμένος αλλά σκυλί, απογοητευμένος αλλά οπτιμιστής, φίλος σας και εχθρός μου, χωρίς παρελθόν, αλλά με 23 τουλάχιστον χρόνια ακόμα. Καλή μας συνέχεια. Ευχαριστώ όλους και όλες, ο χώρος είναι λίγος. Αφιερώνω τον κόπο μου στους γονείς μου. Γεια σας, Κώστας».
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/enas-idanikos-foros-timis-ston-kosta-toyrna-apo-ton-alexandro-molfesi