ΓΩΓΩ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΑΜΠΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΟΓΓΟΥ σημαίνοντα πρόσωπα του ελληνικού τραγουδιού, που έφυγαν από τη ζωή πριν από λίγες μέρες – είχαν και οι τρεις σπουδαίες καριέρες, κυρίως στις παλαιότερες δεκαετίες

ΓΩΓΩ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Στις 12 Ιουλίου έφυγε από τη ζωή στα 76 χρόνια της η λαϊκή τραγουδίστρια Γωγώ Θεοδώρου. Μπορεί οι νεότεροι να μην την γνωρίζουν και τόσο καλά ή και καθόλου, γιατί τα τελευταία πολλά χρόνια δεν ήταν ιδιαιτέρως ενεργή, όμως στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 η Θεοδώρου είχε συνεχή παρουσία στα κέντρα και τη δισκογραφία.

Όπως είχα σημειώσει και παλαιότερα, εδώ στο LiFO.gr (24 Απρ. 2022)... η Γωγώ Θεοδώρου θα έγραφε ιστορία ακόμη κι αν είχε πει ένα μόνο τραγούδι στη ζωή της, το περίφημο «Έψαξα να βρω μια ευκαιρία» των Κώστα Ξενάκη (μουσική) και Βασίλη Φωτεινάκη (λόγια), που ακούστηκε για πρώτη φορά στο άλμπουμ της με τον ίδιο τίτλο, στην εταιρεία General Gramophone, το 1979. Το τραγούδι αυτό είναι τόσο μεγάλο, ώστε να ακούγεται και σήμερα, 45 χρόνια αργότερα, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση! Λέμε για ένα αποθεωτικό ζεϊμπέκικο, που θα το τιμούσαν στην πορεία δεκάδες, και ανάμεσά τους οι Βασίλης Καρράς, Βάσω Χαρακίδα, Νατάσα Θεοδωρίδου, Ελένη Καρουσάκη, Αγγελική Ηλιάδη, Αλέκος Ζαζόπουλος και Ευδοκία. Τραγούδι αθάνατο, που δεν μπορεί να απουσιάζει από κανένα πρόγραμμα με κομμάτια της νύχτας, όποιας εποχής και όποιων συνθηκών.
Φυσικά η Γωγώ Θεοδώρου δεν θα έλεγε μόνο το «Έψαξα να βρω μια ευκαιρία» στη ζωή της, καθώς από πολύ νωρίς (1968) θα την εμπιστευόταν ο Άκης Πάνου, δίνοντάς της το ωραίο ζεϊμπέκικο «Σαν ζευγαρώσουν δυο καημοί» [His Master’s Voice]. Και ήταν αυτό το τραγούδι, που θα την έφερνε πιο μπροστά στο κύκλωμα των μαγαζιών, συμμετέχοντας σε προγράμματα στα Χρυσά Κλειδιά στην Πλάκα, στην Αδυναμία στη Λεωφόρο Συγγρού, στο Queen Anne στη Βούλα και αλλού τραγουδώντας μαζί με τον Λευτέρη Ψιλόπουλο, τον Γιώργο Καμπουρίδη, τον Κώστα Καφάση, τον Λάκη Αλεξάνδρου κ.ά. (...)
 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΣΑΜΠΑΣ
Στις 11 Ιουλίου μάθαμε για τον θάνατο του Γιάννη Κατσάμπα, στα 83 χρόνια του – το ήμισυ των Αδελφών Κατσάμπα (ήταν ο πιο ψηλός και αυτός με την πιο μπάσα φωνή). Παρότι ο Γιάννης ήταν και τραγουδοποιός, η παρουσία του στα μουσικά μας πράγματα δεν νοείται έξω από εκείνη του ντουέτου με τον αδελφό του Γιώργο – πράγμα που σημαίνει πως δεν γίνεται να μιλάς γι’ αυτόν, ως κάτι άλλο ξεχωριστό.
Οι Αδελφοί Κατσάμπα διέπρεψαν στο χώρο της ελαφράς, λάτιν και ελαφρολαϊκής διασκέδασης για πολλές δεκαετίες, αφού από τα χρόνια του ’50 έως και τα πλέον πρόσφατα ήταν ενεργοί – τελευταίως στα τηλεοπτικά στούντιο κυρίως. Σίγουρα, σαν ντουέτο, εμφανίστηκαν κάποια στιγμή στη δεκαετία του ’50 και σίγουρα τα πρώτα τραγούδια τους ήταν συρτά, καντάδες, καλαματιανά, λαϊκά, ελαφρά, ταγκό κ.λπ. Θα τραγουδούσαν, δε, μέχρι και την αρχή των σέβεντις συνθέσεις των Νίκου Γούναρη, Τάκη Μωράκη, Νίκου Δαλέζιου, Γιώργου Ζαμπέτα, Άκη Λυμούρη, Τόλη Εσδρά, Ιωσήφ Ριτσιάρδη, Αλέκου Γεωργιάδη, Γιώργου Μουζάκη, Πάνου Πετσά, Οδυσσέα Μοσχονά κ.ά. Από τα ονόματα και μόνον αντιλαμβάνεσαι, με την πρώτη, το εύρος του ρεπερτορίου τους.
Δεν είναι σίγουρο πότε ακριβώς ηχογράφησαν λάτιν, για πρώτη φορά, οι Αφοί Κατσάμπα, όμως εξακριβωμένα το 1963 τραγουδούσαν τσα-τσα και σλόου ροκ, με τη συνοδεία της ορχήστρας Αδάμ(α)-Τζαβ (τους πιο γνωστούς αργότερα ως Play Boys), ενώ εκείνη την εποχή θα ανακάλυπταν και την «πατέντα» του ποτ-πουρί (που δεν ήταν δική τους φυσικά, αλλά θα την πήγαιναν πιο μακριά από πολλούς). Τα μισά τραγούδια, εννοώ, που ενώνονταν ανά τρία ή ανά τέσσερα, φτιάχνοντας ένα μεγαλύτερο. Το ποτ-πουρί, που πήγαινε ταμάμ με τη χορευτική διασκέδαση, δεν ήταν κάτι αυτονόητα εύκολο – με τους Αφούς Κατσάμπα να αποδεικνύονται πολύ μεγάλοι μάστορες σ’ αυτό. Έτσι, ένας από τους σημαντικούς δίσκους τους εκείνης της εποχής ήταν το 45άρι «Αναμνήσεις» [RCA Victor, 1964], στο οποίο οι Αδελφοί είχαν στριμώξει δώδεκα μισά τραγούδια, κάποια εκ των οποίων θεωρούνται κλασικά και με τις δικές τους εκτελέσεις («Για μας κελαϊδούν τα πουλιά», «Άστα τα μαλλάκια σου», «Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά» κ.λπ.).

Όταν, το 1969, οι Αδελφοί Κατσάμπα θα έκαναν τον καλύτερο δίσκο της πορείας τους, τον αληθινά σπουδαίο «Μελωδίες Λατινικής Αμερικής» [Olympic], χωρίς μισά τραγούδια εννοείται, το λάτιν δεν ήταν στα επάνω του – τουλάχιστον όσο ήταν στα φίφτις και πριν εμφανισθούν οι Beatles. Τον κόσμο, θέλω να πω, σάρωνε τότε το λάτιν-ροκ των Santana και όχι τα “El porompompero” και τα “Besame mucho”, που πάντως δεν είχαν ξεχαστεί και που διασκευάζονταν, και αυτά, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα. (...)
 
ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΟΓΓΟΥ
Στις 28 Ιουνίου πληροφορηθήκαμε και για τον θάνατο της Γεωργίας Λόγγου, μιας πολύ σπουδαίας φωνής με εμφανή διαδρομή σε πολλές δεκαετίες – αν και όσα θα μας παρουσίαζε στη δεκαετία του ’70 θα ήταν τα πλέον καθοριστικά.
Η Λόγγου δεν έγινε πολύ γνωστή, γιατί ηχογραφούσε για μικρές εταιρείες, τις «δεύτερες» όπως τις λένε, και αυτό όσο να ’ναι συνέβαλε στο να μην αποκτήσει η ίδια μεγάλη αίγλη. Χοντρικά, θα έλεγα πως ήταν μια τραγουδίστρια του «έντεχνου» η Λόγγου, αν και η γκάμα τής φωνής της είχε μεγάλη ευελιξία, πείθοντας πως ήταν ικανή να υποστηρίξει τα πάντα. Και περίπου το έκανε, γιατί τραγούδησε και λαϊκά, και «έντεχνα», και μπαλάντες, και φολκ-ροκ, και κάπως ελαφρολαϊκά ή και ελαφρά. Φυσικά η φωνή της θα μπορούσε να αποτυπωθεί σε ακόμη πιο πολλά τραγούδια, μέσα στις δεκαετίες, αλλά αυτό, δυστυχώς, δεν θα συνέβαινε.
Η Λόγγου ξεκινά λογικά από τις μπουάτ και κάπως έτσι την συναντάμε να τραγουδά το 1973 μαζί με τον Κώστα Χατζή, στον Σκορπιό στην Πλάκα. Εκείνη την εποχή φαίνεται πως ξεκινά και η δισκογραφία της, συμμετέχοντας στον δίσκο των Μπάμπη Πραματευτάκη-Αλέκου Καγιάντα «Οι Ρωμηοί» [Sonora], που έχει οπωσδήποτε το ενδιαφέρον του. Όμως την επόμενη χρονιά θα συνέβαιναν πολλά...

Το 1974 λοιπόν συναντάμε την Λόγγου να τραγουδά σε διάφορους δίσκους. Κατ’ αρχάς σ’ ένα LP, που ηχογραφείται στο Λονδίνο και κυκλοφορεί το πρώτο εξάμηνο του 1974, όταν στην Ελλάδα υπήρχε ακόμη δικτατορία. Το άλμπουμ είχε τίτλο «Ο Λαός Αξιώνει Λευτεριά» ή και σκέτο «Λευτεριά» και είναι τυπωμένο από την βρετανική Lyntone Recordings. Υπογράφεται, δε, αυτό από κάποιον... Kostas Dilinos, που δεν ήταν άλλος από τον Ζάκη Κουνάδη (από τον ιστορικό Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής της δεκαετίας του ’60 κ.λπ.). Όλα τα τραγούδια έχουν μουσική και (ελληνικούς) στίχους του Κουνάδη και αποδίδονται άλλα από ελληνική λαϊκή ορχήστρα υπό τον George Philips και άλλα από την ορχήστρα Echo (αποτελούμενες, και οι δύο, από έλληνες και κύπριους μουσικούς). Ο δίσκος κυκλοφορεί πριν από τη Μεταπολίτευση, όπως προείπα και στην Ελλάδα φθάνει παράνομα και βασικά «χέρι με χέρι». Τα ωραιότερα τραγούδια από ’κει («Ο μαστρογιώργης», «Ο μπαρμπα-Γιάννης») θα τα έλεγε η Λόγγου. (...)
 
Το όλον εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/g-theodoroy-g-katsampas-g-loggoy-prosopa-toy-ellinikoy-tragoydioy-poy-pethanan-prin