Ανά δύο χρόνια ο ισραηλινός σαξοφωνίστας (τενόρο) Oded Tzur φροντίζει να υπενθυμίζει
την παρουσία του πάντα με πολύ ενδιαφέροντες δίσκους. Έτσι, το 2020 ήταν το “Here Be Dragons”, το 2022 το “Isabela” και τώρα, το 2024, το “My Prophet” [ECM Records / ΑΝ Μusic, 2024]. Και στους τρεις αυτούς δίσκους ο Tzur έχει δίπλα του τον πιανίστα Nitai Hershkovits και τον κοντραμπασίστα Πέτρο Κλαμπάνη,
ενώ στη θέση του ντράμερ συναντάμε τώρα ένα νεότερο μέλος, τον Cyrano Almeida.
Το υλικό, πρωτότυπο
προφανώς, είναι έτσι διαμορφωμένο, ώστε να αναδεικνύει και την επικοινωνία των
μελών του σχήματος, μα και τον τρόπο έκφρασης καθενός εκ των πρωταγωνιστών.
Αυτό επιτυγχάνεται μέσω μιας συνετής χρονο-κατανομής, που αφήνει περιθώρια και στην
ομαδική κατάδειξη και στην ατομική.
Οι πιο «φευγάτες» συνθέσεις του δίσκου είναι εκείνες που εξελίσσονται αργά, και κομμάτια σαν το δεκάλεπτο “Through a land unsown” αποτελούν εξέχοντα δείγματα μιας σύγχρονης πνευματικής τζαζ, που έχει τον τρόπο να επιβάλλεται στον ακροατή μέσω των μελωδικών ποικιλιών της, και των σεμνών και αβίαστων παιξιμάτων. Ο πιανίστας και ο τενορίστας είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν να μας ξεναγήσουν σ’ αυτόν τον άυλο και άφατο κόσμο, ενώ και η συμβολή του rhythm section, του κοντραμπασίστα (στο ξεκίνημα κυρίως) και του τελείως θωπευτικού ντράμερ, συμβάλλουν, ασυζητητί, στη διαμόρφωση του τελικού κλίματος. Το ίδιο σπουδαία είναι και η σύνθεση “Renata”, που ακολουθεί, η οποία φέρνει στη μνήμη κάτι από τις εγγραφές του θρύλου σουηδού πιανίστα Jan Johansson, ενώ... ανελέητο κομμάτι είναι, περαιτέρω, το 11λεπτο “The prophet”, μέσα από το οποίο το κουαρτέτο του Oded Tzur φανερώνει χαρακτηριστικά μεγάλου σχήματος. Το κλείσιμο με το δυναμικό “Last bike ride in Paris” δείχνει, απλώς, και γιατί ο Oded Tzur είναι, σήμερα, ένα top όνομα, και γιατί το κουαρτέτο του είναι παντού περιζήτητο.
Φοβερά ώριμη μουσική από 40άρηδες σολίστες, που γνώρισαν την τζαζ μέσα από άλλες διαδρομές (ακαδημαϊκές, ωδειακές κ.λπ.) και που τώρα έχουν αφήσει ελεύθερο τον εαυτό τους να φθάσει όσο πιο μακριά γίνεται.
Οι πιο «φευγάτες» συνθέσεις του δίσκου είναι εκείνες που εξελίσσονται αργά, και κομμάτια σαν το δεκάλεπτο “Through a land unsown” αποτελούν εξέχοντα δείγματα μιας σύγχρονης πνευματικής τζαζ, που έχει τον τρόπο να επιβάλλεται στον ακροατή μέσω των μελωδικών ποικιλιών της, και των σεμνών και αβίαστων παιξιμάτων. Ο πιανίστας και ο τενορίστας είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν να μας ξεναγήσουν σ’ αυτόν τον άυλο και άφατο κόσμο, ενώ και η συμβολή του rhythm section, του κοντραμπασίστα (στο ξεκίνημα κυρίως) και του τελείως θωπευτικού ντράμερ, συμβάλλουν, ασυζητητί, στη διαμόρφωση του τελικού κλίματος. Το ίδιο σπουδαία είναι και η σύνθεση “Renata”, που ακολουθεί, η οποία φέρνει στη μνήμη κάτι από τις εγγραφές του θρύλου σουηδού πιανίστα Jan Johansson, ενώ... ανελέητο κομμάτι είναι, περαιτέρω, το 11λεπτο “The prophet”, μέσα από το οποίο το κουαρτέτο του Oded Tzur φανερώνει χαρακτηριστικά μεγάλου σχήματος. Το κλείσιμο με το δυναμικό “Last bike ride in Paris” δείχνει, απλώς, και γιατί ο Oded Tzur είναι, σήμερα, ένα top όνομα, και γιατί το κουαρτέτο του είναι παντού περιζήτητο.
Φοβερά ώριμη μουσική από 40άρηδες σολίστες, που γνώρισαν την τζαζ μέσα από άλλες διαδρομές (ακαδημαϊκές, ωδειακές κ.λπ.) και που τώρα έχουν αφήσει ελεύθερο τον εαυτό τους να φθάσει όσο πιο μακριά γίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου