Είναι το δεύτερο άλμπουμ των Man and Robot Society (MARS), από την Tempe
της Αριζόνας, που
κυκλοφορεί από την Sound Effect Records.
Είχε προηγηθεί το “Robosapien”
το 2018, ενώ τώρα η ελληνική εταιρεία φέρνει στο φως και το “Asteroid Lost” (2024), ένα
κόνσεπτ-φουτουριστικό LP
εννέα κομματιών, που κινούνται στο χώρο της space music.
Οι MARS
είναι το όχημα, βασικά, του Jeff Hopp,
ενός ιδιαίτερου και πολυτάλαντου καλλιτέχνη, όπως βλέπουμε στο site του (jeffhopp.net), που εδώ συνθέτει, παίζοντας
σύνθια, πιάνο, κιθάρες, μπάσο και ντραμς – αν και υπάρχει και ξεχωριστός
ντράμερ, στο σέσιον, ο Jim Dooley.
Ο ήχος στο “Asteroid Lost” δεν μοιάζει και τόσο για αμερικάνικος και δη από την Αριζόνα – αλλά αυτά, στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, δεν έχουν και πολύ νόημα, αφού ο καθείς, και απ’ οπουδήποτε, μπορεί να παρουσιάσει ό,τι είδος μουσικής γουστάρει. Έτσι λοιπόν και οι MARS γουστάρουν την space music, που άλλοτε μπορεί να γειτνιάζει περισσότερο με την κλασική synth music, άλλοτε με το krautrock και άλλοτε με το space-folk της παλαιάς δυτικογερμανικής σχολής. Ναι, αυτοί που γουστάρουν τους δίσκους των Emtidi, των Hölderlin, των Witthüser & Westrupp και των συναφών ονομάτων θα βρουν άκρως ενδιαφέροντες και τους Man and Robot Society.
Και είναι ενδιαφέροντες οι MARS, υπό την έννοια πως οι συνθέσεις στο “Asteroid Lost”, πέρα από το sci-fi concept που κρύβουν και που αποκαλύπτεται στο bandcamp, είναι όλες καλοβαλμένες και σωστά φινιρισμένες, δίχως άκαμπτους πειραματισμούς και δαιδαλώδεις ενοργανώσεις. Είναι απλές, θέλω να πω, στη βάση τους, αλλά καθ’ όλα λειτουργικές, αφού ποτέ αυτές δεν χάνουν σε... ταξιδευτική ροή.
Όλο το LP έχει νόημα βεβαίως, έτσι όπως τα εννέα κομμάτια μετατοπίζονται από το ένα στο άλλο, και οπωσδήποτε δεν γίνεται να μην υπάρχουν και ορισμένα που να ξεχωρίζουν όπως το “Forbidden caravan” π.χ., το περισσότερο rock “Man of chrome”, το 7λεπτο “Ode to Dies Irae” (μια προσαρμογή του κλασικού λατινικού θρησκευτικού ποιήματος “Dies Irae” τού Θωμά τού εκ Celano, που τόσο απασχολεί το rock από τα mid-60s ήδη) και ακόμη το έξοχο “Asteroid lost”, με το οποίο ολοκληρώνεται ο δίσκος.
Ένα άλμπουμ που πατάει γερά στο χθες είναι το “Asteroid Lost” των Man and Robot Society, προσβλέποντας όμως σε σημερινές κοσμικές ανατριχίλες.
Επαφή: www.soundeffect-records.gr
Ο ήχος στο “Asteroid Lost” δεν μοιάζει και τόσο για αμερικάνικος και δη από την Αριζόνα – αλλά αυτά, στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα, δεν έχουν και πολύ νόημα, αφού ο καθείς, και απ’ οπουδήποτε, μπορεί να παρουσιάσει ό,τι είδος μουσικής γουστάρει. Έτσι λοιπόν και οι MARS γουστάρουν την space music, που άλλοτε μπορεί να γειτνιάζει περισσότερο με την κλασική synth music, άλλοτε με το krautrock και άλλοτε με το space-folk της παλαιάς δυτικογερμανικής σχολής. Ναι, αυτοί που γουστάρουν τους δίσκους των Emtidi, των Hölderlin, των Witthüser & Westrupp και των συναφών ονομάτων θα βρουν άκρως ενδιαφέροντες και τους Man and Robot Society.
Και είναι ενδιαφέροντες οι MARS, υπό την έννοια πως οι συνθέσεις στο “Asteroid Lost”, πέρα από το sci-fi concept που κρύβουν και που αποκαλύπτεται στο bandcamp, είναι όλες καλοβαλμένες και σωστά φινιρισμένες, δίχως άκαμπτους πειραματισμούς και δαιδαλώδεις ενοργανώσεις. Είναι απλές, θέλω να πω, στη βάση τους, αλλά καθ’ όλα λειτουργικές, αφού ποτέ αυτές δεν χάνουν σε... ταξιδευτική ροή.
Όλο το LP έχει νόημα βεβαίως, έτσι όπως τα εννέα κομμάτια μετατοπίζονται από το ένα στο άλλο, και οπωσδήποτε δεν γίνεται να μην υπάρχουν και ορισμένα που να ξεχωρίζουν όπως το “Forbidden caravan” π.χ., το περισσότερο rock “Man of chrome”, το 7λεπτο “Ode to Dies Irae” (μια προσαρμογή του κλασικού λατινικού θρησκευτικού ποιήματος “Dies Irae” τού Θωμά τού εκ Celano, που τόσο απασχολεί το rock από τα mid-60s ήδη) και ακόμη το έξοχο “Asteroid lost”, με το οποίο ολοκληρώνεται ο δίσκος.
Ένα άλμπουμ που πατάει γερά στο χθες είναι το “Asteroid Lost” των Man and Robot Society, προσβλέποντας όμως σε σημερινές κοσμικές ανατριχίλες.
Επαφή: www.soundeffect-records.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου