ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΑΝΤΣΙΑΣ ημερολόγιο ονείρων

Πέρυσι (2023) κυκλοφόρησε ξανά, σε διπλή βινυλιακή έκδοση από την Trumpetfish Records το άλμπουμ του Σταύρου Λάντσια (Stavros Lantsias) «Ημερολόγιο Ονείρων» (“Diary of Dreams”) από το 2011. 

Τον δίσκο αυτό τον θυμάμαι από εκείνη την εποχή, θυμάμαι, εννοώ, πως μας είχε απασχολήσει έντονα και στο «Jazz & Τζαζ», αλλά δεν είμαι σίγουρος αν εγώ ήμουν εκείνος που είχε γράψει κάποιο review ή ήταν κάποιος άλλος συνάδελφος. Πιθανώς να είχα γράψει κι εγώ κάτι, αλλά σίγουρα είχαν γράψει κι άλλοι. Ήταν ένα άλμπουμ διαφορετικό το «Ημερολόγιο Ονείρων» (είχε δύο τίτλους στο εξώφυλλό του, όπως βλέπετε), που σηματοδοτούσε τότε μια στροφή στην πορεία του Λάντσια, ενός συνθέτη, πιανίστα και ενορχηστρωτή (ο Λάντσιας, γενικώς, χειρίζεται κι άλλα όργανα, αλλά εδώ μόνο πιάνο), που αποτελούσε ήδη μέλος της δικής μας τζαζ σκηνής (Human Touch ας πούμε), πέρα από συνδιαμορφωτής και της γενικότερης ελληνικής τραγουδοποιίας (ως εκτελεστής).

Φυσικά, το “Diary of Dreams” δεν είναι τυπικό τζαζ άλμπουμ –δεν είμαι καν σίγουρος αν η λέξη «τζαζ» είναι εκείνη που υπερισχύει εδώ σαν τίτλος, «όχι» θα πω– είναι ένα άλμπουμ συνθέσεων, σημερινής μουσικής, με ισχυρό κινηματογραφικό προφίλ. Θα μπορούσε, σίγουρα, ένα μεγάλο μέρος του δίσκου (ή και ολόκληρος ακόμη) να ήταν σάουντρακ, καθώς ανακαλεί κατά τόπους τις κινηματογραφικές εργασίες του «συμφωνικού» Morricone – ενός συνθέτη, που αποτελεί τρανή επιρροή για τον Λάντσια, κάτι που υπογραμμίζεται από το πρώτο κιόλας track του παρόντος, το “Another life (Dedicated to Ennio Morricone)”. Δεν ξέρω αν χρειάζεται να πω, εδώ, πως ο Λάντσιας με κομμάτια σαν τα “The river of time” και “Unknown land” χρίζεται πανάξια συνεχιστής του feeling του μαέστρου (που όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος ήταν εν ζωή ακόμη), κάτι που, χοντρικά, και ως διαπίστωση, παραμένει εν ισχύι (αφού δεν ξεχνάμε και τον πρόσφατο δίσκο του Λάντσια, το “My Ennio Morricone”).
Αυτό που κάνει εντύπωση και σήμερα, καθώς ξανακούω το “Diary of Dreams”, είναι η ικανότητα, το κουράγιο, η διάθεση και φυσικά η γνώση και το ταλέντο του Σταύρου Λάντσια, να ενώσει σ’ ένα σώμα τελείως διαφορετικά σχήματα, αποτελούμενα από κάποιες δεκάδες μουσικούς, προκειμένου να περιγράψει με τον δικό του τρόπο το όραμά του.
Λέμε κατ’ αρχάς για τους δύο βασικούς συνεργάτες του, τον μπασίστα Lars Danielsson και τον ντράμερ Peter Erskine (σημαντικές φυσιογνωμίες της τζαζ αμφότεροι) και ακόμη την 20μελή Athens Camerata υπό τον Sergiu Nastasa, συν πέντε ακόμη οργανοπαίκτες (Chris Bleth όμποε, αγγλικό κόρνο, κλαρινέτο, φλάουτα, Dimitris Houndis σοπράνο σαξόφωνο, Renato Ripo τσέλο, Sergiu Nastasa βιολί, Yiorgos Kaloudis κρητική λύρα), που εμφανίζονται για κάποιους λόγους σε συγκεκριμένα tracks. Αυτοί οι τριάντα άνθρωποι, που είναι ηχογραφημένοι σε τελείως διαφορετικά μέρη (Pasadena CA, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Λευκωσία) και σε διαφορετικούς προφανώς χρόνους συνασπίζονται, εδώ, μέσω της διαδικασίας της μείξης, προκειμένου να υπηρετήσουν μια συγκεκριμένη μουσική γραφή, μέσα από την οποία καθίσταται σαφές ένα ισχυρό μελωδικό αποτύπωμα.
Το “Diary of Dreams” αποτελείται από δεκατέσσερις συνθέσεις, δώδεκα του Σταύρου Λάντσια και δύο του Μάνου Χατζιδάκι («Μέσα σ’ αυτή τη βάρκα», “Topkapi”) [τρεις-τέσσερις-τρεις-τέσσερις ανά πλευρά], που ακούγονται με τεράστια ευκολία και άνεση (καθώς έχουμε να κάνουμε με double LP), κάτι που οφείλεται προφανώς στην αμεσότητα και τη γλαφυρότητά τους – στα έντονα ευχάριστα συναισθήματα, που αυτές δημιουργούν στον ακροατή.
Και φυσικά η πολύ ωραία, αυτή, αποτύπωση της Trumpetfish Records δίνει εκ νέου την ευκαιρία στους φίλους της... καλής μουσικής να απολαύσουν ένα άλμπουμ, που σε κάθε περίπτωση αιτιολογεί απολύτως τον τίτλο του.
Επαφή: www.trumpetfishrecords.com