Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024

RITUAL HALMA, AIRBAG το σύγχρονο progressive rock

RITUAL: The Story of Mr. Bogd, Part 1 [Karisma Records, 2024]
Οι Ritual είναι ένα από τα ηγετικά σχήματα της σύγχρονης σουηδικής prog σκηνής. Συγκρότημα της δεκαετίας του ’90 βασικά, οι Ritual υπάρχουν και σήμερα, και όχι απλώς υπάρχουν, αλλά διαπρέπουν κιόλας, αν κρίνουμε από το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους, που αποκαλείται “The Story of Mr. Bogd, Part 1”.
Οι Ritual είναι τετραμελείς, αποτελούμενοι εκ των Jon Gamble πλήκτρα, φωνητικά, Fredrik Lindqvist μπάσο, ιρλανδικό μπουζούκι, dulcimer, recorders, whistles, φωνητικά, Patrik Lundström φωνή, ηλεκτρικές, ακουστικές κιθάρες και... τουριστικό μπουζούκι και Johan Nordgren ντραμς, κρουστά, nyckelharpa, φωνητικά. Από τον αριθμό των οργάνων που χειρίζονται τα μέλη του γκρουπ είναι ολοφάνερο πως η ηχητική ποικιλία δεν απολείπει από τα passages των Σουηδών – και αυτό είναι μια πραγματικότητα.
Βεβαίως η πιο μεγάλη πραγματικότητα είναι οι ίδιες οι συνθέσεις των Ritual, που είναι γενικώς πολύ ωραίες έως και καταπληκτικές. Μπορεί οι επιρροές από τα βασικά art-rock συγκροτήματα των seventies, τους Yes, τους Genesis, τους Moody Blues κ.λπ. να είναι οι αναμενόμενες, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι, υπό την έννοια πως, εδώ, έχουμε πρωτότυπο υλικό εφάμιλλης αξίας μ’ εκείνο το παλαιό και πρωτογενές – όχι κάτι στο περίπου ή τέλος πάντων τετριμμένο.
Μάλιστα, ηχητικώς, οι Ritual προσεγγίζουν άψογα και το folk-rock, με τις ακουστικές κιθάρας, την nyckelharpa, τις σφυρίχτρες κ.λπ., να δημιουργούν, με άνεση καλλιτεχνική, τα ανάλογα ηχοχρώματα.
Στιχουργικά το άλμπουμ έχει concept, αφού οι Ritual πολλές φορές στους δίσκους τους είναι επηρεασμένοι από τα λογοτεχνήματα της Tove Jansson (1914-2001) και βασικά από την «μυθολογία» των Moomins, που αφορά μικρούς και μεγάλους. (Η Jansson είναι πολύ αγαπητή και στην Ελλάδα, με διάφορα βιβλία της να κυκλοφορούν και στη γλώσσα μας). Τέλος πάντων, εδώ, οι Ritual, αναπτύσσουν την παράξενη ιστορία του μυστηριώδους Mr. Bogd – το πρώτο μέρος της, καθότι θα ακολουθήσει στο άμεσο μέλλον και το δεύτερο.
Το “The Story of Mr. Bogd, Part 1” έχει μοναδική ενότητα, ακούγεται εντελώς συμπαγές, με το ένα κομμάτι να διαδέχεται το άλλο με απόλυτη συνέπεια, δημιουργώντας μια ωραία φανταστική ατμόσφαιρα. Πολλές οι κομματάρες εδώ, σαν το “The Feline companion” ή το “The three heads of the well”, είναι όμως το πλήρες άλμπουμ που εντυπωσιάζει καθ’ όλο το μήκος και το πλάτος του.
Επαφή: www.ritual.se, www.karismarecords.no
HALMA: Driving by Numbers [Kapitän Platte]
Οι Halma είναι Γερμανοί (από το Αμβούργο), υπάρχουν ως σχήμα πάνω από 25 χρόνια κι έχουν ηχογραφήσει, μέχρι σήμερα, κάμποσα άλμπουμ – με το “Driving by Numbers” να είναι το πιο πρόσφατα απ’ αυτά. Στο δισκορυχείον έχουμε γράψει άλλη μια φορά γι’ αυτούς, όταν αναφερθήκαμε στο “The Ground” του 2019, σημειώνοντας πως το γερμανικό γκρουπ κινείται σε heavy-progressive / stoner κατευθύνσεις – κάτι που, χονδρικώς, δεν ισχύει εδώ. Θα πούμε τι ισχύει...
Κατ’ αρχάς να σημειωθεί πως μέλη των Halma είναι οι Gundi Voigt μπάσο, Thorsten Carstens κιθάρα, Fiona McKenzie ντραμς, κρουστά, Andreas Voss βαρύτονη κιθάρα, συν τον guest Gregor Henning, που χειρίζεται κάποιο είδος άρπας σ’ ένα track και ακόμη πως η μπάντα παρουσιάζει στο “Driving by Numbers” τέσσερα μεγάλης διάρκειας tracks (από οκτώ έως δεκατρία λεπτά).
Αφήνοντας λοιπόν κατά μέρος το stoner, εκείνο που μένει αλώβητο είναι το heavy progressive, το οποίο αποκτά, εδώ, περισσότερο cosmic και ψυχεδελικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή οι Halma ακούγονται ακόμη περισσότερο ως Γερμανοί, έχοντας αυτό το μακρόπνοο και «χαμένο» στις συνθέσεις τους, που διατυπώνονται μ’ έναν εντελώς τριπαριστό τρόπο.
Τούτο ισχύει και για τα τέσσερα κομμάτια του νέου δίσκου τους, που αναπτύσσονται αργά γενικώς, μ’ έναν τρόπο ευθύ και αβίαστο, δίχως να εκβιάζονται καταστάσεις. Κάθε track, εδώ, έχει το νόημά του και όλα μαζί φτιάχνουν ένα σφιχτό και περίτεχνο σύνολο, που έχει τον τρόπο να σε τηλεμεταφέρει οπουδήποτε.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
AIRBAG: The Century of the Self [Karisma Records, 2024]
Σύγχρονο progressive rock συγκρότημα από το Όσλο της Νορβηγίας, οι Airbag έχουν τώρα νέο άλμπουμ στα καταστήματα, το έκτο στη σειρά, που αποκαλείται “The Century of the Self”.
Οι Airbag, για τους οποίους έχουμε γράψει και παλαιότερα στο blog (για τον δίσκο τους “A Day at the Beach” από το 2020), είναι βασικά τρεις, με τον Bjorn Riis να αποτελεί το πιο γνωστό μέλος τους, αφού η δισκογραφία του είναι και επαρκής και διακριτή. Έτσι, στο blog, θα βρείτε επιπλέον κείμενα και για τους δίσκους του Riis “A Fleeting Glimpse” (2022), “Everything to Everyone” (2022), “A Storm is Coming” (2019) και “Forever Comes to an End” (2017).
Μετά απ’ όλα αυτά είναι νομίζω προφανής (τουλάχιστον για τους φίλους του δισκορυχείου) ο ήχος των Airbag, που, εκτός του Riis (χειρίζεται κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα και κάνει φωνητικά), αποτελούνται εκ των Asle Tostrup φωνή, πλήκτρα, προγραμματισμός και Henrik Bergan Fossum ντραμς – με τις επιπλέον «βοήθειες» σε μπάσο, κιθάρες και πλήκτρα να ολοκληρώνουν τον ήχο τού “The Century of the Self”.
Το prog-rock των Airbag είναι γλαφυρό, και εντελώς ευχάριστο. Θα χαρακτήριζα δε τον ήχο τους ακόμη και art-rock, υπό την έννοια πως οι επιρροές από συγκροτήματα όπως οι Genesis, οι Yes και βεβαίως οι Pink Floyd είναι επιμελώς σπαρμένες μέσα στα μελωδικά patterns των Νορβηγών, που βρίθουν ωραίων οργανικών μερών (άπλετων βασικά, με λυρικές εντάσεις και βαθιά κιθαριστικά σόλι), μα και φωνητικών, καθώς ο βασικός τραγουδιστής ερμηνεύει με γνώμονα την απλότητα, τη σαφήνεια και την ωραιότητα. Τα θετικά vibes περνούν εν τω μεταξύ και στα λόγια των τραγουδιών, του γκρουπ, που είναι αναπτερωτικά, προβάλλοντας αισιόδοξα μηνύματα.
Δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις κομμάτι από το “The Century of the Self” των Airbag, από ένα άλμπουμ δηλαδή, πυκνό και στιβαρό, αλλά καθόλου «δύσκολο», που ακούγεται με απαράμιλλη ευκολία.
Επαφή: www.airbagsound.com, www.karismarecords.no

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου