MICHAEL PAGÁN ένα άψογο post-bop άλμπουμ

Ο πιανίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής Michael Pagán δεν είναι νέο όνομα. Βρίσκεται πάνω από τριάντα χρόνια στη σκηνή, έχοντας ηχογραφήσει κάμποσα άλμπουμ, και μάλιστα με τελείως διαφορετικά σχήματα (από μεγάλες μπάντες, μέχρι τρίο και κουιντέτα). Στο πιο πρόσφατο CD του, που αποκαλείται “Paganova” [CAPRI Records, 2024], o Pagán, σε σχήμα κουιντέτου, συνεργάζεται με τους σαξοφωνίστες Michael Herrera (άλτο, σοπράνο, τενόρο) και David Chael (άλτο, σοπράνο, τενόρο), και βεβαίως με το προσήκον ρυθμικό τμήμα, το οποίον αποτελούν ο γιος του Louie Pagán σε ακουστικό-ηλεκτρικό μπάσο και ο ντράμερ Ray DeMarchi. Η προσφορά όλων αυτών καταγράφεται  σε οκτώ πολύ ωραία tracks, πέντε πρωτότυπα και τρεις διασκευές, που καταδεικνύουν την άνεση του κουιντέτου να κινείται σε post-bop περιβάλλοντα με ταλέντο και με γνώση.

Τα τρία tracks, που διασκευάζονται από το σχήμα του Michael Pagán είναι τα “Eiderdown” (του Steve Swallow), “Where do we go from here” (του Kenny Wheeler) και “Gaviota” (του Clare Fischer). Τα τρία αυτά tracks βρίσκονται στη μέση ακριβώς του CD (στις θέσεις 4, 5 και 6) δημιουργώντας μια πολύ δυνατή ενότητα με την έξτρα σουινγκάτη σύνθεση του Swallow, την κραταιά μπαλάντα του Wheeler και την καταπληκτική latin «γκρουβιά» του Fischer, προβάλλοντας χοντρικά και τις αναφορές του σχήματος.
Φυσικά, με κομμάτια σαν το εισαγωγικό up-tempo “Burn it forward” είναι εύκολο να αντιληφθείς, αμέσως, τον αισθητικό προσανατολισμό του σχήματος, που διαπρέπει εξ αρχής σ’ αυτό το μετά-bop περιβάλλον, με τους δύο σαξοφωνίστες να παίζουν σε unisonο, προσδίδοντας στην εγγραφή εκρηκτικά χαρακτηριστικά. Όμως και τα υπόλοιπα τέσσερα πρωτότυπα του Pagán είναι εξαιρετικά, είτε αναφέρεσαι στο λυρικό “Deep in my soul”, είτε στο μινόρε blues “Guess whose blues”, είτε στο ευφρόσυνο “Just the other day”, είτε στο έσχατο εξωφρενικό “Napoli”, που έχει το rhythm section σε μεγάλα κέφια.
Το “Paganova” του Michael Pagán και των φίλων του, ηχογραφήθηκε (στην Lenexa του Kansas, στις 21 Μαΐου του 2023) για τη... χαρά της στιγμής. Φαίνεται αυτό, όχι μόνον από το γεγονός πως το σέσιον ολοκληρώθηκε μέσα σε μία μόλις μέρα, αλλά και από το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η jazz του κουιντέτου έχει τρομερό drive και άπειρη εξωστρέφεια (ακόμη και στις πιο χαμηλότονες στιγμές της).
Επαφή: www.caprirecords.com