“The Private Right”: η ταινία του ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑ, από το 1966, γύρω από την αγγλική αποικιοκρατία στην Κύπρο και τις επιπτώσεις της – Ένα δράμα που είχε ιδιαίτερη μουσική, γραμμένη από τον ΝΙΚΟ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗ

Την ταινία “The Private Right” (1966), του ελληνοκύπριου σκηνοθέτη Μιχάλη Παπά (Michael Papas), την ανακάλυψα, πριν από πολλά χρόνια, μέσω της μουσικής της. Ήταν ένα κομμάτι από το σάουντρακ, που είχε τίτλο “The party”, γραμμένο από τον Νίκο Μαμαγκάκη και το οποίο ακουγόταν στην πολύ καλή βρετανική συλλογή “The Thriller Memorandum, Volume 2” [r.p.m, 1996].
Στο CD ανθολογούνταν έξοχα και γενικώς σπάνια groovy κομμάτια των Ken Woodman, Tony Hatch, Jacques Denjean, Ingfried Hoffmann, Mark Wirtz, Basil Kirchin και άλλων, συντεθειμένα τα περισσότερα για επισκιασμένες ταινίες, βασικά για ποικίλων ειδών θρίλερ (αστυνομικά, δικαστικά, κατασκοπικά, πολεμικά κ.ά.) της περιόδου 1962-72 – με τη συλλογή να ανοίγει, κατά κάποιο τρόπο, το δρόμο για τις δεκάδες ανάλογες που θα ακολουθούσαν. Δεν λέω πως η “Τhriller Μemorandum” ήταν η πρώτη συλλογή, που θα έπραττε κάτι τέτοιο, αλλά εν πάση περιπτώσει ήταν ανάμεσα σ’ εκείνες που θα έκαναν την αρχή – με το κομμάτι του Νίκου Μαμαγκάκη (τέταρτο στο track list από τα είκοσι τέσσερα συνολικά) να τιμά, οπωσδήποτε, και τον ίδιο, και αυτή την άγνωστη ελληνοκυπριακή / βρετανική παραγωγή.

Τη συλλογή “The Thriller Memorandum” την είχα αγοράσει κάποια στιγμή στην αρχή των 00s, όταν την είχε φέρει στην Ελλάδα η Hitch-Hyke, κι ας είχα ήδη μερικά από τα κομμάτια της στις original φόρμες, με πρώτο όλων το “Party” του Νίκου Μαμαγκάκη – αφού το 45άρι “The theme from the ‘Private Right’ / Party” [UK. Fontana, 1967] το είχα αγοράσει περί τo μέσο της δεκαετίας του ’90 από έναν βρετανικό κατάλογο, τον “Movie Boulevard”, από το Λιντς. Ο κατάλογος ειδικευόταν σε βιντεοκασέτες και σε δίσκους (LP και 45άρια) και γενικώς είχε αρκετά καλές τιμές. Για παράδειγμα μπορούσες να βρεις (στις 45 στροφές) την “Aphrodite” του Γιώργου Κοτσώνη με 3,5 λίρες, τις ιαπωνικές εκδόσεις των “Vous intéressez-vous à la chose?” του Γιάννη Σπανού, “Girls in the sun” του Σταύρου Ξαρχάκου και “Blue” του Μάνου Χατζιδάκι με 10,5 λίρες και άλλα διάφορα.
Το “The theme from the ‘Private Right’”, η πρώτη πλευρά του δίσκου, ήταν ένα χασάπικο (με μπουζούκι) στο στυλ των αναλόγων του Σταύρου Ξαρχάκου, αλλά το “Party” στην πίσω πλευρά ήταν ένα moody οργανικό με harpsichord, μπάσο, ντραμς σαντούρι και ωραία bluesy γεμίσματα στην ηλεκτρική κιθάρα, που έδειχνε, συν τοις άλλοις, τη γνωστή τέλος πάντων άνεση του Νίκου Μαμαγκάκη να κινείται και σε πιο μοντέρνους δρόμους, παράλληλα με τους λαϊκούς ή τους avant.
Φυσικά και τα δύο tracks ήταν ηχογραφημένα στην Ελλάδα (από τον Γιάννη Σμυρναίο), με το δισκάκι, εκτός από τη Βρετανία, να τυπώνεται και στις ΗΠΑ, από κάποια True Love Records, περνώντας απαρατήρητο στην εποχή του. Μα και τώρα ακόμη παραμένει ένα αληθινά obscure gem.
Ποιος ήταν / είναι, όμως, ο σκηνοθέτης Μιχάλης Παπάς; Πηγαίνουμε στο σάιτ του, για να δούμε κάποια πρώτα στοιχεία από το βιογραφικό του:
«Ο Μιχάλης Παπάς είναι ένας ελληνοκύπριος ανεξάρτητος σκηνοθέτης, που εργάζεται στην Αγγλία και την Κύπρο. Γεννημένος στη Λευκωσία, φοίτησε στο αξιοσέβαστο Αγγλικό Σχολείο της πόλης και ως μαθητής, στα ταραγμένα χρόνια 1955-59, θα ζούσε από πρώτο χέρι τον απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στη βρετανική αποικιοκρατία. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου και το 1966 θα έκανε το ντεμπούτο του, με μια ταινία μεγάλου μήκους ως παραγωγός-σεναριογράφος-σκηνοθέτης, την πολιτικά αμφιλεγόμενη, αλλά αναγνωρισμένη από τους κριτικούς “The Private Right” –της πρώτης πραγματικά ανεξάρτητης ταινίας, που θα γινόταν ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο–, που θα αποτελούσε την βρετανική επιλογή για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου και η οποία θα προβαλλόταν στην πορεία και σε άλλα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ».
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/cinema/private-right-i-tainia-toy-mihali-papa-gia-tin-aggliki-apoikiokratia-stin-kypro-kai