Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

για τον ΡΟΖΕ ΓΚΑΡΩΝΤΥ

Προχθές Παρασκευή ανακοινώθηκε ο θάνατος τού γάλλου φιλοσόφου Ροζέ Γκαροντί (ή Ροζέ Γκαρωντύ, όπως γραφόταν παλαιά στη γλώσσα μας). Ο Γκαρωντύ, που πέθανε στα 99 του, υπήρξε ένας από τους διανοούμενους της Αριστεράς που έτυχαν μεγάλης προβολής στην Ελλάδα ήδη από τα χρόνια του ’60, όταν είχε επισκεφθεί τη χώρα μαςόπως είχε γράψει και ο Ιός της Κυριακής την 9/6/1996, είχε βρεθεί… στην Αθήνα το Μάιο του 1965, κύριος προσκεκλημένος στην Α Εβδομάδα Σύγχρονης Σκέψης που οργάνωνε το ‘Θεμέλιο’ (σ.σ. ο εκδοτικός οίκος Θεμέλιο)και τα βιβλία του τυπώνονταν το ένα μετά το άλλο, ακόμη και σε εκδόσεις ΒΙΠΕΡ! Οργανωμένος αμέσως μετά τον Πόλεμο στο PCF (Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα) ο Γκαρωντύ πλέκει το εγκώμιο του σταλινισμού στο βιβλίο του «Ελευθερία» [εκδ. Κυψέλη, Αθήνα 1960], αλλά μετά την επέμβαση των Σοβιετικών στην Πράγα αλλάζει τροπάρι, επιτιθέμενος με σφοδρότητα στην κομματική ορθοδοξία, για να διαγραφεί, τελικώς, από το κόμμα τον Μάιο του 1970.
Γράφει χαρακτηριστικώς στο βιβλίο του «Ξανακατακτώντας την Ελπίδα» [εκδόσεις Βέγας], το οποίο είχε τυπώσει ο Μανώλης Γλέζος στα πρώτα χρόνια του ’70 (πιθανώς το 1971): «Η απεργία των πολωνών εργατών και η άγρια καταστολή της, τόσο κτηνώδης όσο οι χειρότερες αντεργατικές καταστολές στις καπιταλιστικές χώρες, η απόφαση του δικαστηρίου του Λένινγκραντ που κορυφώθηκε σε μία δίκη κεκλεισμένων των θυρών έξω από κάθε δικονομική εγγύηση και έξω από κάθε νομιμότητα, και απαίσια αντίστοιχη με τη φασιστική ιερή εξέταση του Μπούργκος της Ισπανίας, η άτιμη εκστρατεία που γίνεται στην ΕΣΣΔ κατά του Σολζενίτσιν και τόσων άλλων συγγραφέων, όλα αυτά τα εγκλήματα που διαπράττονται εν ονόματι του σοσιαλισμού και για την υπεράσπισή του, έχουν οδηγήσει ένα πολύ μεγάλο αριθμό κομμουνιστών να βάζουν στον εαυτό τους βασικά ερωτήματα, ώστε ακόμα και οι πιο πεισματικοί μηχανισμοί στην υποστήριξη της σταλινο-μπρεζνιεφικής ιδεολογίας υποχρεώθηκαν να λύσουν τη σιωπή».
Με το βιβλίο του «Η Μεγάλη Καμπή του Σοσιαλισμού» [εκδ. ΒΙΠΕΡ/Papyros Press Ltd., Αθήνα 1971] ο Γκαρωντύ προχωρά στην ανάλυση της κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, που κορυφώνεται με το κινεζικό σχίσμα, την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία και τον εκφυλισμό της μαρξιστικής θεωρίας μέσα στις κομμουνιστικές χώρες από τους ίδιους τους κομμουνιστές ηγέτες. Μακριά από κάθε πολεμική αναζητούνται τα αίτια αυτής της κρίσης, τα οποία εντοπίζονται μέσα στη νέα επανάσταση που επέφερε η κυβερνητική, προς την οποία δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί ούτε το κομμουνιστικό κίνημα, ούτε ο καπιταλιστικός κόσμος.
Με το «Η Άλλη Λύση (Διέξοδος)» [εκδόσεις Ολκός, Αθήνα 1973] ο Γκαρωντύ αναζητά το πακέτο των αλλαγών που απαιτούνται προς την ολοκλήρωση μιας επαναστατικής πρακτικής και οι οποίες αλλαγές αφορούν στις πολιτικο-οικονομικές δομές («ούτε καπιταλισμός, ούτε σταλινική γραφειοκρατία»), στις συνειδήσεις («ούτε ‘θρησκεία όπιο του λαού’, ούτε θετικιστικός αθεϊσμός») και στον πολιτισμό (με την αναγκαιότητα μιας «μορφωτικής επανάστασης»). Εδώ, ο Γκαρωντύ φλερτάρει με τον μαοϊσμό, γράφοντας για τον αγώνα του Μάο απέναντι στην κομματική γραφειοκρατία, που επικεντρωνόταν στην αντικατάσταση τού μεγαλύτερου μέρους του κρατικού μηχανισμού, την κατάργηση των προνομίων των κομματικών στελεχών κ.λπ.
Στην αρχή Προτεστάντης και αργότερα Καθολικός, ο Γκαρωντύ θα ασπαστεί τον Μουσουλμανισμό το 1982 και το 1996 θα δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερο σάλο γύρω από το όνομά του, όταν με το βιβλίο του «Οι θεμελιώδεις μύθοι της ισραηλινής πολιτικής» [εκδ. Νέα Θέσις, Αθήνα 1996] θα αρνηθεί το Ολοκαύτωμα, προσφέροντας τις «καλές υπηρεσίες» του (και) στο εγχώριο αντισημιτικό, ρατσιστικό και φασιστικό τόξο. (Τότε είχε ξαναεπισκεφθεί την Αθήνα, παρευρισκόμενος στην παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του, ενώ είχε εμφανισθεί και σε περιθωριακό τηλεοπτικό κανάλι).

14 σχόλια:

  1. Προτεστάντης, Καθολικός, Μουσουλμάνος, Σταλινικός, Μαοϊκός, Αντισιμίτης... μεγάλο μυαλό αλλά με τρικυμία εν κρανίω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το 1996, όταν είχε έλθει ο Γκαρωντύ στην Ελλάδα είχε γίνει μπάχαλο. Κυρίως γιατί «συνομιλούσε» και με τους γνωστούς εν Ελλάδι ακροδεξιούς-εβραιοφάγους –να υπενθυμίσω πως στις εκδόσεις ‘Νέα Θέσις’ κυκλοφορούσαν βιβλία τους ο Κ.Πλεύρης και ο Γ.Γεωργαλάς–, αλλά και μ’ ένα τμήμα της τότε «προοδευτικής διανόησης» (Β.Ραφαηλίδης, Δ.Κολλάτος). Η τρικυμία δηλαδή υπήρξε ευρύτερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για 2η φορά,σε 60 μέρες, επιβεβαιώθηκε ότι στην Ελλάδα έχουμε 425.000 που είναι φασίστες,ρατσιστές και νεο-ναζί.
    Αυτοί που το αμφισβήτησαν στις 7 Μαίου, τώρα πρέπει να πεισθούν.
    Και μάλιστα οι περισσότεροι απο τους 425.000 είναι ΝΕΟΙ !Και τέλος ήρθαν για να μείνουν και να αυξηθούν.(φαντάζομαι ότι μετά απο 10ετίες, εκφράζονται οι οπαδοί του ΕΝΑΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ...
    Τεό Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι αγράμματοι και αστοιχείωτοι νεανίες (και όσοι άλλοι) είναι γεγονός πως παραμυθιάστηκαν από τα τηλεοπτικά χαστούκια («σιγουρεύτηκαν» δηλαδή πως έτσι πρέπει να φέρονται στις φιλενάδες τους, στις γυναίκες τους, στα παιδιά τους). Κάθε φορά που προβαλλόταν το γνωστό περιστατικό στη σκουπιδοτιβί οι ψήφοι ανέβαιναν κατά χιλιάδες. Η… τηλεθέαση εξαργυρώθηκε στην κάλπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διαφωνώ με το συμπέρασμα πως το γεγονός που συνέβη στον ΑΝΤ1 εξαργυρώθηκε στην κάλπη. Η ΧΑ διατήρησε χθες τα ποσοστά που πήρε τις 6 Μαίου, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Υπάρχει μια βάση φασιστών ή εκφασιστοποιημένων στην ελληνική κοινωνία που δυστυχώς "ήρθε" για να "μείνει".

    Διακινδυνεύω την πρόβλεψη, ότι οι ναζί στη βουλή θα επιδιώκουν να δημιουργούν συνέχεια επεισόδια με τους βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ και ότι δεν θα ακουμπήσουν καθόλου τα κυβερνητικά αδερφάκια τους (κατά Ψωμιάδη) της ΝΔ και πιθανόν ούτε και τους υποψήφιους συνεργάτες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Οι ναζί έχουν έρθει για να προκαλέσουν σύγχυση στο εργατικό κίνημα και θα κάνουν τα πάντα για να το επιτύχουν. Ας ελπίσουμε ότι η Αριστερά δεν θα φάει το τυράκι και δεν θα αναλωθεί με την καμία περίπτωση σε ψυχοφθόρες και ανούσιες διενέξεις με τους κάφρους της ΧΑ, αλλά ότι θα ασχοληθεί με τον πραγματικό αντίπαλο που είναι το πολιτικό προσωπικό του ΣΕΒ (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ΑΕ.... όπως έλεγε και μια ψύχή που πάλι έμεινε -και καλά να πάθει- εκτός βουλής).

    Κωνσταντίνος Θ.Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πριν το επεισόδιο η Χρυσαυγή είχε 4%, και αν δεν γινόταν το επεισόδιο (με όλα τα συμπαρομαρτούντα του) θα πάλευε για να μπει στη Βουλή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. H XA είναι κοινωνικό φαινόμενο, σημείο (και τέρας) των καιρών μας. Δεν έχει να κάνει με τηλεοπτικές διενέξεις και θεαματικά συμπαρομαρτούντα. Με τέτοιες προσεγγίσεις δε θα πάρουμε πρέφα πότε ο εκφασισμός της κοινωνίας θα καθολικευτεί και τα χρυσαυγουλόπουλα θα σταματήσουν να ασχολιόνται με τους "Άλλους" (μετανάστες) και θα κινηθούν "εναντίον όλων" (όπως λέει και το σύνθημάτους). Αυτά που
    γίνονται πάνω στα σώματα των μεταναστών είναι απλά ασκήσεις προετοιμασίας.

    ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ, ΝΑΙ Ή ΟΧΙ;

    Πληβείος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. http://www.youtube.com/watch?v=XmaWNPj3fwc&feature=player_embedded

    Πληβείος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σε βλέπω λίγο υπερβολικό Πληβείε, αλλά ok.

    Και πώς να τους τσακίσουμε ρε φίλε; Να βγούμε έξω με τίποτα καδρόνια και ν’ αρχίσουμε να σπάμε τα κεφάλια τους; Εγώ είμαι αντίθετος σ’ αυτά. Ξύλο έπαιξα τελευταία φορά όταν ήμουν 17 χρονών (για άσχετο λόγο) και δεν υπάρχει περίπτωση τώρα στα… γεράματα να το παίξω «εξολοθρευτής».
    Η Χρυσαυγή θα ηττηθεί μόνο σε πολιτικό επίπεδο. Και επ’ αυτού φρονώ πως δεν χωράνε οι θερμοκέφαλοι (ούτε, βεβαίως, οι χαζοχαρούμενοι).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ιδιαίτερα το μεταναστευτικό αποτελεί ιδανική πηγή ενίσχυσης των νεοναζί, διότι στοχοποιεί, ως υπεύθυνο, όχι το ξωφλημένο πολιτικό σύστημα, που χρησιμοποίησε τους μετανάστες ως όχημα για τη μείωση του κόστους εργασίας και την αύξηση της μαύρης εργασίας, αλλά τους ίδιους τους μετανάστες, και μάλιστα τους πιο ανυπεράσπιστους απ’ αυτούς. Πράγματι, οι χρυσαυγίτες δεν τα βάζουν με τις οργανωμένες συμμορίες των Αλβανών κακοποιών ή των Νιγηριανών διακινητών, αλλά με τους «εύκολους» αντιπάλους, όπως συνέβη με την παραπάνω επίθεση. Η απουσία της Αριστεράς από τη συζήτηση για το μεταναστευτικό και, κυρίως, η ενοχοποίηση όποιων τολμούσαν να το θέσουν ως σημαντικό ζήτημα, ευθύνονται επίσης εν μέρει για την ανάπτυξη των ναζιστικών ομάδων, παράλληλα με τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική της εκμετάλλευσης της μαύρης εργασίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έτσι είναι όπως τα λες spacefreak.
    Το ζήτημα είναι πώς αντιμετωπίζεται η κατάσταση, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. (Είμαστε καλοί στις αναλύσεις, αλλά επί του πρακτέου σκοντάφτουμε).
    Και πρέπει να αντιμετωπιστεί η κατάσταση τόσο στο πολιτικό επίπεδο (κυρίως), όσο και στο ας το πούμε κατασταλτικό από τη στιγμή που τελούνται (από τους χρυσαυγίτες) αξιόποινες πράξεις. (Τα είχαμε ξαναπεί όμως για τα υπερβολικά ποσοστά της Χρυσαυγής στα τμήματα που ψηφίζουν οι αστυνομικοί. Για να μην προσθέσω και τα των σχετικών δικών, που πάνε, συνήθως, από αναβολή σε αναβολή).
    Εμείς, πάντως, δεν γίνεται να υποκαταστήσουμε εκείνους που είναι επιφορτισμένοι με την προστασία των πολιτών (Ελλήνων και αλλοδαπών). Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν γίνεται να παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας, και να κυνηγάμε τους κλέφτες, ή δεν ξέρω ’γω ποιους άλλους, με τα φραχτοπάλουκα και τις καραμπίνες (γιατί το είδαμε και αυτό).
    Χρειάζεται επαγρύπνηση απ’ όλους, αλλά και κάποιοι (δηλαδή όλοι) θα πρέπει να κάνουν σωστά εκείνο για το οποίο πληρώνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κυτάζω τον Ahmad Jamal στο εξώφυλλο και γαληνεύω ρε π....η ή ζηλεύω ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το "τσάκισμα" αφορά το πολιτικό πεδίο. Το ξύλο που παίζεται ήδη στις γειτονιές της αθήνας για να μην τις πάρουν οι ναζί (στενάκι-στενάκι, δρόμο-δρόμο) είναι πολιτικές πρακτικές και όχι παρεΐστικα φληναφήματα ή "αντιπαραθέσεις των άκρων". Το παιχνίδι θα παιχτεί μέσα και έξω από τη Βουλή... το είπε και ο Μιχαλολιάκος.
    Δεν μ' αρέσει το ξύλο φίλε Φώντα. Θέλω τα χείλη μου υγιή για να φυσάω την τρομπέτα μου. Οι ζωές μας τίθονται επι διλημμάτων.

    Πληβείος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πρεπει να βγουν εκτοs νομου οπωs ειναι σε ολη την Ευρωπη. -Salaok

    ΑπάντησηΔιαγραφή