ERIC INEKE ένας ολλανδός τζαζ ντράμερ με 50 χρόνια ιστορία

Ο Eric Ineke είναι ένας ολλανδός τζαζ ντράμερ με ιστορία και αν σε κάποιους το όνομά του δε λέει τίποτα τότε να πούμε πως παίζει και ηχογραφεί από τα sixties. Εφέτος ο Ineke πάτησε τα 70 του – γεγονός που είπε να το γιορτάσει με την κυκλοφορία ενός πολύ ιδιαίτερου CD, στο οποίο ν’ ανθολογεί στιγμές απ’ όλο το διάβα της ηχογραφικής ζωής του (από το 1968 έως το 2014 πιο συγκεκριμένα!).

Το CD αυτό περιέχει οκτώ tracks, στα οποία ο Ineke ακούγεται πίσω από διακεκριμένους τενορίστες (και άλλους βεβαίως μουσικούς). Στους τενορίστες όμως είναι αφιερωμένο το άλμπουμ του και αυτούς πρέπει να αναφέρουμε με σειρά εμφανίσεως (στην παρένθεση το έτος ηχογράφησης): Eddie “Lockjaw” Davis (1984), Dexter Gordon (1972), Johnny Griffin (1990), Grant Stewart (2013), David Liebman (2014), Clifford Jordan (1983), Lucky Thompson (1968), George Coleman (1974).

Το “Let There Be Life Love and Laughter” [DayBreak, 2017] παρότι διατρέχει λοιπόν μια 45ετία και παρότι δεν είναι στούντιο (περιλαμβάνει live και ραδιοφωνικές εγγραφές) είναι πολύ καλό – από τεχνικής πλευράς κατ’ αρχάς. Οι ταινίες ήταν σε πολύ καλή ή απλώς καλή κατάσταση (όπως εκείνη με τον Thompson του ’68) κι έτσι το αποτέλεσμα είναι συχνότατα πάνω από τις προσδοκίες μας. Μπορώ μάλιστα να πω και «πολύ επάνω», επειδή αυτό που ακούω σε 2-3 περιπτώσεις δεν είναι απλώς… τεχνικώς καλό, αλλά και εκπληκτικό σαν τζαζ, σαν σύνθεση σαν αυτοσχεδιασμός, σαν ένταση, σαν πάθος, σαν… σαν… σαν…
Μνεία λοιπόν στο “Stablemates” (σύνθεση του Benny Golson) με τον Dexter Gordon στο τενόρο και άλλους Ολλανδούς στο team (με τον Ineke πάντα στα ντραμς), ένα εκπληκτικό bop με φοβερά φυσήματα του Gordon και συνεχείς αλλαγές σε συγχορδίες, σε tempo, σε μελωδικές επινοήσεις στα πάντα. Τρομερό επίσης και το υπερηχητικό “Walkin’” με το τενόρο του George Coleman να πετάει σπίθες και με το μπάσο (Rob Langereis)-ντραμς (Eric Ineke) να ακολουθεί… ασθμαίνοντας.

Αν και ξεχώρισα δύο tracks, φοβάμαι πως αν πω ότι υπάρχει μέτριο κομμάτι εδώ πέρα θα υποπέσω σε ασυγχώρητο λάθος.

Ένα πέρα για πέρα απολαυστικό CD είναι το “Let There Be Life Love and Laughter”, που ήρθε στα χέρια μου από το… πουθενά. Ειλικρινά το λέω.