Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 46

29/9/2017
Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΛΑΒΡΑΝΟΥ (περί το 1967-68)
Γεράσιμος τρομπέτα, Χάρης Χαλκίτης μπάσο (πίσω αριστερά), Νίκος Λαβράνος ντραμς... Τους υπόλοιπους τρεις βαριέμαι τώρα να τους ψάξω, αλλά κάποια στιγμή θα το κάνω. Εκτός κι αν με προλάβετε... 

28/9/2017
Αυτή η ιστορία με τις διαδικτυακές αξιολογήσεις, σε τουριστικούς προορισμούς, ξενοδοχεία, εστιατόρια, ακόμη και σε ταινίες κ.λπ. –εκεί όπου ο κάθε πικραμένος μεταφορικά ή κυριολεκτικά μπορεί να γράψει ό,τι του κατέβει… ελεύθερα πάντα– πρέπει να είναι μία από τις μεγαλύτερες ηλεκτρονικές μπαρούφες, γύρω από την οποία απλώνονται πολλά εκατομμύρια. Το παιγνίδι είναι χοντρό και μια «κακή» αξιολόγηση, που μπορεί να είναι και κατευθυνόμενη –ποιος θα ελέγξει την αυθεντικότητα και την αξιοπιστία των κρίσεων;– μπορεί να βάλει λουκέτο σε υγιείς επιχειρήσεις ή να δώσει φτερά σε απατεώνες.
Εγώ προτιμώ να την πατάω, και να λαμβάνω μόνος μου τα μέτρα μου όταν υπάρχει λόγος σοβαρός, παρά να εμπιστεύομαι τις σαχλαμάρες του ενός και του άλλου.

28/9/2017
Σταματάτε ρε να λέτε πως οι καινούριοι δρόμοι μηδένισαν τις αποστάσεις. Δίνετε πάτημα στους ηλίθιους να σκοτωθούνε, και να σκοτώσουν και αθώους ενδεχομένως. Τώρα είναι η ώρα για να πηγαίνουμε πιο σιγά, ώστε ν’ απολαμβάνουμε τις διαδρομές και ν’ ακούμε ήσυχα τις μουσικούλες μας…
 

28/9/2017
ΨΗΛΑ ΤΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ
Αίθουσα σχολείου στη Σοβιετική Ένωση.
«Μια ξένη γλώσσα είναι ένα όπλο στους αγώνες της ζωής» 
Καρλ Μαρξ
Καλό μάθημα…

27/9/2017
Δεν το λέω με αφορμή δικά μου κείμενα. Και προσωπικά δεν με νοιάζει καθόλου, μα εντελώς καθόλου, το πώς θα αντιμετωπιστούν από το κοινό – αν θα τα έχει εικόνισμα δηλαδή, αν θα σκουπίσει απλώς τον κώλο του (το κοινό) ή κάτι ενδιάμεσο τέλος πάντων. Θέλω να πω, όμως, τι μου τη σπάει, όταν διαβάζω σχόλια στο ιντερνέτ, σε κείμενα άλλων. Και όχι όποιων άλλων, αλλά σε κείμενα κάποιων κατά μίαν έννοια επιφανών.
Κάνει κάποιος ένα κείμενο. Κοπιάζει, όταν κοπιάζει, να γράψει χίλιες πεντακόσιες, δυο χιλιάδες λέξεις, καταθέτοντας απόψεις, επιχειρήματα, συσσωρευμένη εμπειρία εν πάση περιπτώσει, έχοντας κι ένα σκεπτικό. Δημοσιεύεται το κείμενό του στο διαδίκτυο και βλέπεις από κάτω διάφορα «ευγενή» σχόλια, που δε λένε τίποτα ουσιαστικό (προβάλλουν απλώς την αντίθετη ατεκμηρίωτη άποψη), να το ακυρώνουν. Δεν μιλάω για τα υβριστικά, αυτά είναι ούτως ή άλλως απαράδεκτα, αλλά για τα μη υβριστικά. Για ’κείνα που δεν σέβονται τον κόπο και τη δουλειά τού άλλου.
Δεν μπορεί κάποιος με 50 λέξεις να επιχειρεί να ακυρώσει κάτι που γράφεται ή αναλύεται σε 1500. Και είναι ντροπή να σχολιάζεις κάτω από ένα κείμενο ενός ανθρώπου με μια κάποια ιστορία στο στυλ… «είναι λάθος… μπλα, μπλα, μπλα», «δεν είναι έτσι… μπλα μπλα μπλα», «δεν τα λέτε καλά…» ή «δεν τα λες καλά…» κ.λπ.
Έρχεται δηλαδή το κάθε τσουτσέκι, ο κάθε αγράμματος, να κηλιδώσει το κείμενο ενός επιφανούς γραφιά και μάλιστα ακριβώς κάτω από το δικό του κείμενο, χωρίς κανέναν σεβασμό… τουλάχιστον για τον κόπο του άλλου. Εγώ αυτό το θεωρώ μέγα λάθος (των σάιτ).
Οι σοβαρές και… ιστορικές πένες, που εξακολουθούν να τιμούν το γραπτό λόγο και που δεν γράφουν σώνει και καλά για τα μνημόνια, τον Τσίπρα ή τον Τζήμερο (ώστε να έχουν έναν αυτόματο καφενειακό αντίλογο), πρέπει να προστατεύονται όχι μόνο από τα υβριστικά σχόλια, αλλά και από τα «ευγενή», που «αποδομούν», υποτίθεται, με 30 λέξεις.
Φτάνω ορισμένες φορές στα άκρα. Μ’ αρέσουν κείμενα (επιστημονικά, φιλοσοφικά κ.λπ.), είτε συμφωνώ μαζί τους είτε διαφωνώ, που δεν έχουν καθόλου σχόλια από κάτω, ακριβώς γιατί οι σχολιαστές τής πλάκας αλλάζουν δρόμο από την πρώτη κιόλας παράγραφο. Στο διάολο… 

26/9/2017
Τι παίζει με τη Βόρεια Κορέα και με τις απειλές του Τραμπ δεν είναι εύκολο να καταλάβεις. Το πιο πιθανόν είναι ο Αμερικάνος να μπλοφάρει, προκειμένου να πουλήσει σιδερικά σε Νότια Κορέα και Ιαπωνία. Tα ξέρει καλά αυτά τα παιγνίδια… Ντήλερ κανονικός... Το λέει και ο ίδιος εξάλλου…
25/9/2017
Γράφει ο άλλος / η άλλη, δεν έχει σημασία… «σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ρομπέρ Μπρεσόν». Σέβομαι Μπρεσόν, αλλά μετά συγχωρήσεως… χεστήκαμε.
Τίποτα που να σου έμεινε από καμιά ταινία του έχεις να μας πεις; 

25/9/2017
Ακροδεξιοί υπήρχαν στην πρώην Ανατολική Γερμανία και επί κομμουνισμού, φυσικά, αλλά δεν τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι. Τους καθάριζαν σαν αυγά οι... σύντροφοι. Τώρα από την πτώση των «τούβλων του μίσους» έχουν περάσει 28 χρόνια, και μια γενιά ολόκληρη έχει μεγαλώσει σε καθεστώς… δημοκρατίας (ΤΙΝΑ κ.λπ., ξέρετε εσείς) και ουχί κομμουνισμού. Το να λες λοιπόν, σήμερα, ότι οι πρώην κομμουνιστές ψηφίζουν ακροδεξιούς ή νεοναζί σημαίνει πως είσαι ή εντελώς ηλίθιος ή εντεταλμένος χαζοφιλελές.

6 σχόλια:

  1. Costis Drygianakis
    Γι αυτό καλλιέργησαν τις ξένες γλώσσες στην ΕΣΣΔ! :-) :-) :-) :-) :-)

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Στη Σοβιετική Ένωση ζούσαν πάνω από 100 μικρές και μεγάλες εθνότητες. Η διδασκαλία στα σοβιετικά σχολεία γινόταν σε πάνω από 50 γλώσσες και βέβαια τα σχολικά βιβλία ήταν γραμμένα σ' αυτές τις γλώσσες. Π.χ. στην Αμπχαζία διδάσκονταν τρεις γλώσσες, τη μητρική, τα γεωργιανά και τα ρωσικά. Οι άνθρωποι ενός τόσο μεγάλου κράτους έπρεπε πρώτα να επικοινωνούν μεταξύ τους. Ας ξεκινήσουμε από κει...

    Costis Drygianakis
    Δεν ήταν τόσο ρόδινα τα πράγματα, Φώντα. Αλλά είναι πολύ πολύπλοκο ζήτημα για να αναλυθεί εδώ.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Πουθενά δεν είναι ρόδινα Κωστή. Αλλά στα εκπαιδευτικά οι άνθρωποι παρέλαβαν χάος, το απόλυτο χάος, και πήγαν πολύ ψηλά. Ξέρω κι εγώ πράγματα, και από προσωπικές μαρτυρίες και από βιβλία, και σίγουρα το θέμα δεν είναι του facebook.

    Costis Drygianakis
    Δεν νομίζω ότι μπορώ να συμφωνήσω. Η εικόνα που έχω από την εκεί παραμονή μου είναι η κυριαρχία της ρωσικής γλώσσας, σε βάρος τόσο των τοπικών γλωσσών όσο και εκείνων εκτός των συνόρων. Ακριβολογώντας, αυτό δεν ήταν μια σταθερή τάση (π.χ. στην δεκαετία του 1920 τα πράγματα υπήρξαν τελείως διαφορετικά) και, κυρίως, δεν ήταν μια δηλωμένη πολιτική της ΕΣΣΔ ή της Ρωσίας αλλά μια de facto συνθήκη. Τυπικώς οι λιγότερο ομιλούμενες γλώσσες διδάσκονταν σε τοπικά σχολεία (όσες από αυτές είχαν καθεστώς επίσημης γλώσσας, γιατί δεν το είχαν όλες), αλλά χωρίς την γνώση της ρωσικής, οι δυνατότητες ανέλιξης κάθε είδους ήταν πρακτικά μηδαμινές. Βεβαίως στα Σοβιετικά χρόνια πολλές γλώσσες πέρασαν από την προφορικότητα στη γραπτότητα, δημιουργηθηκαν εγχειρίδια διδασκαλίας κλπ (κρατική πολιτική που βεβαίως υπήρξε ορθή γενικά), αλλά η βαθύτερη προσέγγιση των κρατούντων, ως έκφραση και της πλειοψηφίας, ήταν πολύ μακριά από αυτό. Πρακτικά, η ρωσόφωνη πλειοψηφία σνόμπαρε και συνεχίζει να σνομπάρουν όλες τις άλλες γλώσσες, εσωτερικές και εξωτερικές, με αποτέλεσμα, από το 1991 και μετά να αποκαλυφθεί ότι μεγάλος μέρος του πληθυσμού ήταν και εξακολουθεί να είναι πρακτικώς αναλφάβητο για να επικοινωνήσει με τον μη-ρωσόφωνο κόσμο. Γι αυτό βρίσκω και αστείο αλλά και τραγικό το "εικόνισμα" του Μαρξ και το ρητό στον τοίχο του σχολείου.
    Με κάθε επιφύλαξη για κακές διατυπώσεις, το δημοσιεύω! Είναι θέμα για μεγάλη μελέτη!

    Costis Drygianakis
    Επίσης, θα εξέφραζα επιφυλάξεις για το τι ακριβώς συνάντησαν οι Σοβιετικοί το 1917 και πώς εξελίχθηκε αυτό που συνάντησαν. Η Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα είχε μια ελιτ που ήταν πολύ μπροστά μορφωτικά (ενδεικτικά να αναφέρω τον Μεντελέιεφ, τον Λομπατσέφσκι, τον Σαλιάπιν, τον Προκόφιεφ, τον Καντίνσκι και τόσους άλλους) και η οποία, αν δεν έφυγε, κατακρουργήθηκε την δεκαετία του 1930 και 1940, αφήνοντας ουσιαστικά ένα λαό ακέφαλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
      Δεν συμφωνώ Κωστή. Στα εκπαιδευτικά οι τσάροι παρέδωσαν πλήρη αγραμματοσύνη και απέραντο αναλφαβητισμό. Το ότι υπήρξαν προσωπικότητες και πριν δε λέει τίποτα. Και στην Ελλάδα του 19ου αιώνα υπήρχαν προσωπικότητες - και τι μ' αυτό; Μια χώρα μουζίκων μέσα σε 40 χρόνια έστειλε δορυφόρο στο διάστημα - αυτό έχει σημασία. Δεν ξέρω πως είναι μετά το '90 τα πράγματα - έχουν περάσει και 30 χρόνια από τότε, αλλά πριν η παιδεία πέταγε. Αυτές είναι οι δικές μου εκτιμήσεις, που προέρχονται και από μαρτυρίες και από διαβάσματα.

      Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
      Τα ρώσικα ήταν η γλώσσα της πιο μεγάλης εθνότητας της ΕΣΣΔ - πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι - και ακόμη η γλώσσα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Το 82% των σοβιετικών μιλούσαν τα ρώσικα (με στοιχεία του '80). Η διγλωσσία ήταν απαράβατος κανόνας στη Σοβιετία. Τα παιδιά μάθαιναν τη μητρική και τη ρώσικη.

      Costis Drygianakis
      Διαφορετικά δεδομένα ίσως, διαφορετικά συμπεράσματα. Θα στεκόμουν πολύ στο δίπολο επίσημη πολιτική - καθημερινές πρακτικές, ειδικά αν μιλάμε για γλώσσες και θέματα γενικής παιδείας. Άμα βρεθούμε από κοντά, να τα συζητήσουμε αναλυτικότερα.

      Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
      «Pioneer Groups and Palaces.
      Pioneer Groups and Pioneer Palaces play an extremely important part in the completely integrated system of education for children between seven and eighteen. We saw the Pioneer Group Centres of all the schools we visited and spent some illuminating hours at the Pioneer Palace at Tbilisi. This institution, housed in a former palace, has 300 rooms and caters for 8,000 Pioneer Group members. They visit the Palace for two hours twice a week and they can choose to pursue not more than two selected occupations from a wide range of subjects. Our visit was a memorable experience. The varied activities help the teaching of languages by providing a back-ground of experience which is stimulating and informative. The Pioneer Palace, how-ever, caters for young linguists specifically by providing them with additional instruction in very small groups in the foreign language they are taught at school. In the Tbilisi Pioneer Palace there are four full-time teachers of English, and a comparable number of German and French teachers.

      Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
      https://www.teachingenglish.org.uk/.../F044%20ELT-21...

      Costis Drygianakis
      Ευχαριστώ για το κείμενο, το κατέβασα ήδη! Ενδιαφέρουσα η μαρτυρία για το 1960, όπως και νά 'χει έχω διαβάσει διάφορες ανάλογες, με πολύ ενδιαφέρον (και για τη μουσική, τούτο δώ https://www.amazon.com/Music-Musical-Soviet.../dp/0214652645 ... ενδεικτικά!) Εγώ δυστυχώς από το 2003 που πήγα, σπάνια συνάντησα ανθρώπους με στοιχειώδη ευχέρια στην χρήση της αγγλική ή άλλης δυτικής γλώσσας, και το περιβάλλον μου δεν είναι τυπικά αμόρφωτο (το Βορόνεζ είναι μια πόλη ενός εκατομμυρίου περίπου, κι έχω επαφή με την Ακαδημία, με χώρους τέχνης κλπ). Μια μέρα, το 2004, ένα γειτονόπουλο, μαθητής γυμνασίου, ήρθε να το βοηθήσω στα γαλλικά του. Να μην σου τα πολυλογώ, είχε ως άσκηση να αντιγράψει ένα κείμενο από ευθύ λόγο σε πλάγιο, ενώ δεν μπορούσε να πεί ούτε καν "Bonjour, c' est Vladimir". Δεν συναντάς ικανότητες στην άλλη γλώσσα ούτε καν στους σταθμούς των τραίνων στη Μόσχα. Αυτή την απαξίωση την βλέπεις και στην καθημερινή ζωή, "τι τις θέλετε τώρα τις ξένες γλώσσες" σε οικιακή συζήτηση για το σχολικό πρόγραμμα των παιδιών.
      Music and Musical Life in Soviet Russia, 1917-70
      amazon.com

      Costis Drygianakis
      (Με πολλά τέτοια θέματα, η εικόνα μου άλλαξε σταδιακά καθώς έμαθα ο ίδιος ρωσικά και απέκτησα άλλη επαφή με την καθημερινότητα. Εκεί βλέπεις όψεις των θεμάτων που δεν φτάνουν ποτέ στην ξένη γλώσσα, και κάποιες φορές αυτό είναι εσκεμμένο καμουφλάζ).

      Διαγραφή
  2. για τις αξιολογήσεις των ξενοδοχείων και λοιπων τουριστικών υπηρεσιών των διάφορων πικραμένων..
    Ο καθένας καταθέτει την άποψή του και είναι στην κρίση των ενδιαφερόμενων να τις εκτιμήσουν συνολικά, διασταυρώνοντάς τες με άλλες πληροφορίες και κοιτάζοντας και την τσέπη τους.
    Τώρα, αν κάποιος βλέπει ένα εννιαράκι σε κάποιο ρουμλετάδικο και νομίζει ότι θα βρει χλίδα το πρόβλημα είναι δικό του.
    Για το παιχνίδι των εκατομυρίων που χαντακώνουν υγιείς επιχειρήσεις και αναδεικνύουν φόλες ρωτήστε καλύτερα τους επαγγελματίες για το πόσο ευθύνονται οι ανεύθυνοι σχολιαστές και όχι οι παροχές τους, οι τιμές, η κρατική τουριστική πολιτική κλπ
    Τ ανάλογα ισχύουν και για τις κινηματογραφικές κριτικές μη επαγγελματιών που σε κάποια μπλογκ έχουν διασώσει ή επανεκτιμήσει διάφορα φιλμ που οι επαγγελματίες και καθόλου κατευθυνόμενοι κριτικοί τις περάσανε σβηστές.
    Τι να κάνουμε; το διαδίκτυο έκοψε κάπου το ψωμάκι κάποιων διαφωτιστών της ψυχαγωγίας αλλά θα ζήσουμε και χωρίς αυτούς.
    ΥΓ κάποιες ταινίες του Μπρεσόν και ξεχωριστές και επιδραστικές είναι κι ας μη σας αρέσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα δε μου αρέσει ο Μπρεσόν; Πόθεν το συμπέρασμα; Είμαι φαν του. Για να καταλαβαινόμαστε.

      Διαγραφή
    2. Συγγνώμη λάθος κατάλαβα Είπα κι εγώ

      Διαγραφή
  3. Και ο Καρλ Μάρξ στο κάδρο, κρεμασμένος ψηλά σαν απ' τον ουρανό, ως άλλος Χριστούλης ευλογεί τα φιλομαθή παιδάκια... Όμορφες εικόνες, αγγελικά πλασμένες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή