ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 46

29/9/2017
Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΛΑΒΡΑΝΟΥ (περί το 1967-68)

Γεράσιμος τρομπέτα, Χάρης Χαλκίτης μπάσο (πίσω αριστερά), Νίκος Λαβράνος ντραμς... Τους υπόλοιπους τρεις βαριέμαι τώρα να τους ψάξω, αλλά κάποια στιγμή θα το κάνω. Εκτός κι αν με προλάβετε... 

28/9/2017
Αυτή η ιστορία με τις διαδικτυακές αξιολογήσεις, σε τουριστικούς προορισμούς, ξενοδοχεία, εστιατόρια, ακόμη και σε ταινίες κ.λπ. –εκεί όπου ο κάθε πικραμένος μεταφορικά ή κυριολεκτικά μπορεί να γράψει ό,τι του κατέβει… ελεύθερα πάντα– πρέπει να είναι μία από τις μεγαλύτερες ηλεκτρονικές μπαρούφες, γύρω από την οποία απλώνονται πολλά εκατομμύρια. Το παιγνίδι είναι χοντρό και μια «κακή» αξιολόγηση, που μπορεί να είναι και κατευθυνόμενη –ποιος θα ελέγξει την αυθεντικότητα και την αξιοπιστία των κρίσεων;– μπορεί να βάλει λουκέτο σε υγιείς επιχειρήσεις ή να δώσει φτερά σε απατεώνες.
Εγώ προτιμώ να την πατάω, και να λαμβάνω μόνος μου τα μέτρα μου όταν υπάρχει λόγος σοβαρός, παρά να εμπιστεύομαι τις σαχλαμάρες του ενός και του άλλου.

28/9/2017
Σταματάτε ρε να λέτε πως οι καινούριοι δρόμοι μηδένισαν τις αποστάσεις. Δίνετε πάτημα στους ηλίθιους να σκοτωθούνε, και να σκοτώσουν και αθώους ενδεχομένως. Τώρα είναι η ώρα για να πηγαίνουμε πιο σιγά, ώστε ν’ απολαμβάνουμε τις διαδρομές και ν’ ακούμε ήσυχα τις μουσικούλες μας…
 

28/9/2017
ΨΗΛΑ ΤΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ

Αίθουσα σχολείου στη Σοβιετική Ένωση.
«Μια ξένη γλώσσα είναι ένα όπλο στους αγώνες της ζωής» 
Καρλ Μαρξ
Καλό μάθημα…

27/9/2017
Δεν το λέω με αφορμή δικά μου κείμενα. Και προσωπικά δεν με νοιάζει καθόλου, μα εντελώς καθόλου, το πώς θα αντιμετωπιστούν από το κοινό – αν θα τα έχει εικόνισμα δηλαδή, αν θα σκουπίσει απλώς τον κώλο του (το κοινό) ή κάτι ενδιάμεσο τέλος πάντων. Θέλω να πω, όμως, τι μου τη σπάει, όταν διαβάζω σχόλια στο ιντερνέτ, σε κείμενα άλλων. Και όχι όποιων άλλων, αλλά σε κείμενα κάποιων κατά μίαν έννοια επιφανών.
Κάνει κάποιος ένα κείμενο. Κοπιάζει, όταν κοπιάζει, να γράψει χίλιες πεντακόσιες, δυο χιλιάδες λέξεις, καταθέτοντας απόψεις, επιχειρήματα, συσσωρευμένη εμπειρία εν πάση περιπτώσει, έχοντας κι ένα σκεπτικό. Δημοσιεύεται το κείμενό του στο διαδίκτυο και βλέπεις από κάτω διάφορα «ευγενή» σχόλια, που δε λένε τίποτα ουσιαστικό (προβάλλουν απλώς την αντίθετη ατεκμηρίωτη άποψη), να το ακυρώνουν. Δεν μιλάω για τα υβριστικά, αυτά είναι ούτως ή άλλως απαράδεκτα, αλλά για τα μη υβριστικά. Για ’κείνα που δεν σέβονται τον κόπο και τη δουλειά τού άλλου.
Δεν μπορεί κάποιος με 50 λέξεις να επιχειρεί να ακυρώσει κάτι που γράφεται ή αναλύεται σε 1500. Και είναι ντροπή να σχολιάζεις κάτω από ένα κείμενο ενός ανθρώπου με μια κάποια ιστορία στο στυλ… «είναι λάθος… μπλα, μπλα, μπλα», «δεν είναι έτσι… μπλα μπλα μπλα», «δεν τα λέτε καλά…» ή «δεν τα λες καλά…» κ.λπ.
Έρχεται δηλαδή το κάθε τσουτσέκι, ο κάθε αγράμματος, να κηλιδώσει το κείμενο ενός επιφανούς γραφιά και μάλιστα ακριβώς κάτω από το δικό του κείμενο, χωρίς κανέναν σεβασμό… τουλάχιστον για τον κόπο του άλλου. Εγώ αυτό το θεωρώ μέγα λάθος (των σάιτ).
Οι σοβαρές και… ιστορικές πένες, που εξακολουθούν να τιμούν το γραπτό λόγο και που δεν γράφουν σώνει και καλά για τα μνημόνια, τον Τσίπρα ή τον Τζήμερο (ώστε να έχουν έναν αυτόματο καφενειακό αντίλογο), πρέπει να προστατεύονται όχι μόνο από τα υβριστικά σχόλια, αλλά και από τα «ευγενή», που «αποδομούν», υποτίθεται, με 30 λέξεις.
Φτάνω ορισμένες φορές στα άκρα. Μ’ αρέσουν κείμενα (επιστημονικά, φιλοσοφικά κ.λπ.), είτε συμφωνώ μαζί τους είτε διαφωνώ, που δεν έχουν καθόλου σχόλια από κάτω, ακριβώς γιατί οι σχολιαστές τής πλάκας αλλάζουν δρόμο από την πρώτη κιόλας παράγραφο. Στο διάολο… 

26/9/2017
Τι παίζει με τη Βόρεια Κορέα και με τις απειλές του Τραμπ δεν είναι εύκολο να καταλάβεις. Το πιο πιθανόν είναι ο Αμερικάνος να μπλοφάρει, προκειμένου να πουλήσει σιδερικά σε Νότια Κορέα και Ιαπωνία. Tα ξέρει καλά αυτά τα παιγνίδια… Ντήλερ κανονικός... Το λέει και ο ίδιος εξάλλου…

25/9/2017

Γράφει ο άλλος / η άλλη, δεν έχει σημασία… «σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ρομπέρ Μπρεσόν». Σέβομαι Μπρεσόν, αλλά μετά συγχωρήσεως… χεστήκαμε.

Τίποτα που να σου έμεινε από καμιά ταινία του έχεις να μας πεις; 

25/9/2017

Ακροδεξιοί υπήρχαν στην πρώην Ανατολική Γερμανία και επί κομμουνισμού, φυσικά, αλλά δεν τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι. Τους καθάριζαν σαν αυγά οι... σύντροφοι. Τώρα από την πτώση των «τούβλων του μίσους» έχουν περάσει 28 χρόνια, και μια γενιά ολόκληρη έχει μεγαλώσει σε καθεστώς… δημοκρατίας (ΤΙΝΑ κ.λπ., ξέρετε εσείς) και ουχί κομμουνισμού. Το να λες λοιπόν, σήμερα, ότι οι πρώην κομμουνιστές ψηφίζουν ακροδεξιούς ή νεοναζί σημαίνει πως είσαι ή εντελώς ηλίθιος ή εντεταλμένος χαζοφιλελές.