BAΓΚΙΦ ΜΟΥΣΤΑΦΑ-ΖΑΝΤΕ ο θρύλος της ευρωπαϊκής (σοβιετικής) τζαζ που πέθανε στα 39 του, το 1979, έχοντας ηχογραφήσει μόνο αριστουργήματα

Δεν ξέρω γιατί, αλλά ακούγοντας τον όρο «ευρωπαϊκή τζαζ» το μυαλό μου πάει κατ’ ευθείαν σε 2-3 μουσικούς (ίσως και σε μερικούς ακόμη). Ο Πολωνός Krzysztof Komeda είναι o ένας, ο Βαγκίφ Μουσταφά-Ζαντέ είναι ένας δεύτερος... Δεν είμαι απολύτως βέβαιος γιατί συμβαίνει αυτό.

Πιθανώς –αν αναφερόμαστε στους συγκεκριμένους καλλιτέχνες– να παρακινούμαι από το γεγονός πως ηχογραφούσαν στις «άλλες» χώρες, στα σίξτις και τα σέβεντις (και εννοώ όχι στη Δυτική Ευρώπη). Επίσης από το γεγονός πως πέθαναν νέοι (ο Komeda στα 38 του, το 1969, ο Μουσταφά-Ζαντέ, στα 39 του, δέκα χρόνια αργότερα) και πως άφησαν ένα προσωπικό όσο και πρωτότυπο έργο, το οποίο θ’ ανακαλύπτεται και θα επευφημείται διαρκώς.

Στην περίπτωση του Μουσταφά-Ζαντέ λειτουργεί και κάτι άλλο. Παρότι η κόρη του, η Αζίζα Μουσταφά-Ζαντέ, μετέφερε με τη δική της πληθωρική παρουσία τη μνήμη του στα πιο σύγχρονα χρόνια, οι ηχογραφήσεις του ίδιου, που δεν ήταν και τόσο πολλές ενόσω ζούσε, ήταν για χρόνια κρυμμένες. Ήταν δύσκολο να εντοπιστούν εννοώ.

Εντάξει, τώρα μπορεί όλα να «κατεβαίνουν» και ν’ ακούγονται στο YouTube, αλλά για εμάς, που ήμασταν μεγάλοι και πριν το 2000, και που προσπαθούσαμε από ’κείνα τα χρόνια να εντοπίσουμε δίσκους του αζέρου πιανίστα, κάθε ανακάλυψη άλμπουμ του γιορταζόταν σαν «γεγονός». Και γι’ αυτό, ίσως, να έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη μου η φάση όταν πρωτάκουσα το δικό του “Jazz Compositions” (1974), παρά όταν άκουσα, φερ’ ειπείν, το “Afric Pepperbird” του Jan Garbarek.  

Η συνέχεια εδώ…

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/160567