Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους, σημερινούς, πιανίστες της jazz, καθώς τυγχάνει καθολικής
αναγνώρισης και κάθε εμφάνισή του, κάθε ηχογράφησή του, είναι πάντα ένα
σημαντικό γεγονός. Για τον Fred Hersch ο λόγος που είναι επίσης
γκέι ακτιβιστής, κάτι που οπωσδήποτε δεν αφορά μόνο στη ζωή του, αλλά και στην
τέχνη του και που έχει κι ένα βιβλίο, προσφάτως, σε κυκλοφορία – την αυτοβιογραφία του
βασικά, που έχει τίτλο Good Things Happen Slowly:
A Life In and Out of Jazz.
Έτσι, και μαζί με το βιβλίο του, ο Hersch είπε να μας ψυχαγωγήσει κιόλας μ’
ένα ακόμη τζαζ σόλο-πιάνο άλμπουμ του (το εντέκατο σόλο του!), το οποίο είναι
ηχογραφημένο τον προηγούμενο Απρίλιο στη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Όπως λέει και
ο ίδιος στο εσώφυλλο:
«Παίζω τζαζ για περισσότερο από 40 χρόνια και μπορώ να πω ότι η καλύτερή μου φάση είναι όταν κάθομαι μόνος μου απέναντι στο πιάνο και λέω… “άιντε, για να δούμε τώρα τι θα συμβεί”. Έχω ανακαλύψει πως η τζαζ δεν είναι ακριβώς το να παίξεις αυτά που ξέρεις, αλλά μουσικά να πας σ’ εκείνα τα μέρη που δεν έχεις πάει ποτέ».
«Παίζω τζαζ για περισσότερο από 40 χρόνια και μπορώ να πω ότι η καλύτερή μου φάση είναι όταν κάθομαι μόνος μου απέναντι στο πιάνο και λέω… “άιντε, για να δούμε τώρα τι θα συμβεί”. Έχω ανακαλύψει πως η τζαζ δεν είναι ακριβώς το να παίξεις αυτά που ξέρεις, αλλά μουσικά να πας σ’ εκείνα τα μέρη που δεν έχεις πάει ποτέ».
Αυτή τη βασική αρχή ο Hersch την εφαρμόζει και στο “{open book}” [Palmetto,
2017], είτε παρουσιάζει δικά του κομμάτια, όπως το 20λεπτο “Through the forest”, είτε στις διασκευές
του – Benny Golson,
A.C. Jobim, Billy Joel και Thelonious Monk,
όπως πάντα. Το παίξιμό του έχει μια φινέτσα και μια ιδιοτροπία ταυτοχρόνως, που
το κάνει μοναδικό. Χωρίς να είναι γρήγορος, απεναντίας προτιμάει τις μέσες και τις αργές ταχύτητες, o Hersch έχει έναν τρόπο να σε
κερδίζει με την ηρεμία του στυλ του, τις «περίεργες» εναλλαγές συγχορδιών, την
αρμονική ανάπτυξη των κομματιών του, την άνεσή του να συνθέτει σαν να
αυτοσχεδιάζει και τούμπαλιν, το πάθος του στο παίξιμο που δεν είναι συγκρατημένο,
αλλά ευγενές.
Το “{open book}”
φαίνεται να είναι ένα απλό σόλο άλμπουμ, αλλά παρακολουθώντας το αντιλαμβάνεσαι
πως οι διαστάσεις του είναι πολλές και ποικίλες, και ρωμαλέες με τον τρόπο τους
– καθορισμένες άπασες από το ταλέντο ενός σημαντικότατου μουσικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου