GHÉDALIA TAZARTÈS + MAYA DUNIETZ ένα ελληνικό LP τους

Ο Ghédalia Tazartès (γεννημένος στο Παρίσι το 1947 – 70άρης πια) είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση της γαλλικής πειραματικής σκηνής. Αν και βοκαλίστας βασικά, πολύ συχνά θα τον δεις να χειρίζεται και ηλεκτρονικά, να παίζει κρουστά κ.λπ. είτε σε φάση σόλο, είτε συνεργαζόμενος με άλλους συναδέλφους του της πειραματικής πάντα σχολής (Jac Berrocal, Frédéric Rebotier κ.ά.). Το τραγούδισμά του δεν έχει… αρχή και τέλος και μπορεί σ’ αυτό να διακρίνεις ποικίλα χαρακτηριστικά και γνωρίσματα, δανεισμένα είτε από τις μουσικές του κόσμου, με στόχευση πάντα στο αρχαϊκό πνεύμα και την πρωτο-ομιλία, είτε σε πιο «έντεχνες» φόρμες, που μπορεί να αφορούν από το αβάντ τραγούδι μέχρι και το ροκ ή το πανκ. Όλα αυτά σε συνδυασμούς με ηλεκτρονικά, musique concrète, κολάζ (παλαιότερα ή και σήμερα) κ.λπ. Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τού Ghédalia Tazartès είναι ελληνικό, έχει τίτλο “Schulevy Maker”, συνυπογράφεται από την επίσης πειραματίστρια Maya Dunietz και είναι τυπωμένο από τις Holotype-Editions. Να πούμε, ακόμη, πως ό,τι ακούμε εδώ είναι ζωντανά ηχογραφημένο στο Café Oto του Λονδίνου, τον Δεκέμβριο του 2013.

Είναι δύσκολο να περιγράψεις αυτό που φτάνει στ’ αυτιά σου στο “Schulevy Maker” – ένα λογοπαίγνιο, ας το πούμε έτσι, βγαλμένο μέσα από την ονομασία του κομήτη Shoemaker-Levy 9, κομμάτια του οποίου είχαν συγκρουστεί με τον πλανήτη Δία, το 1994. Και τούτο, γιατί δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο ηχητικό ή άλλο concept, που να διατρέχει την εγγραφή. Εκτός και αν θεωρήσουμε ως… concept αυτή και μόνον αυτή την παρουσία των Tazartès και Dunietz. Γιατί όχι; Τουλάχιστον, για την περίπτωση του Tazartès κάλλιστα θα μπορούσε να ισχύει. Ο άνθρωπος αυτός είναι ένα «θέμα» από μόνος του.

Δύο κομμάτια διαθέτει το LP, τα οποία είναι βασικά ένα (διάρκεια ακροάματος 46 λεπτά). Πυκνός χρόνος οπωσδήποτε, γιατί αυτά που ακούς εδώ είναι κατά βάση άχρονα. Είναι αέναα. Δεν έχουν αρχή και τέλος. Ούτε μέση. Είναι ένα ηχητικό ποτάμι, που δεν ξέρεις ούτε από πού πηγάζει, ούτε πού θα καταλήξει. Τραγουδούν-βοκαλίζουν και οι δύο εν τω μεταξύ – όπως και οι δύο, Tazartès και Dunietz, χειρίζονται ηλεκτρονικά, κρουστά, πιάνο ή ό,τι άλλο. Υπάρχει μια ροή λοιπόν, που διατηρεί οπωσδήποτε στοιχεία αυτοσχεδιασμού, τοποθετημένα πάνω σε μιαν υποτυπώδη βάση. 

Αν θεωρήσουμε πως ο κομήτης Shoemaker-Levy 9 είναι ένα άλλο «θέμα», τότε αυτό που ακούμε στο “Schulevy Maker” πιθανώς να έχει να κάνει με μιαν απόπειρα καταγραφής του εξώκοσμου, με όρους… προϊστορίας. Η αρχαιοπρέπεια, θέλω να πω, είναι προφανής στο άκουσμα του LP – μιαν αρχαιοπρέπεια που προσεγγίζεται όχι μόνο μέσω της φωνής, αλλά και του υπόλοιπου ηχητικού οικοδομήματος, που μπορεί να είναι ταυτοχρόνως όσο φουτουριστικό χρειάζεται, ώστε να κλείνει ο κύκλος.

Ο κύκλος της ύπαρξης εννοώ.

Επαφή: www.holotype-editions.com