GERALD CANNON μια μορφή του τζαζ κοντραμπάσου

Δεν ξέρω πόσοι μπορεί να γνωρίζουν τον κοντραμπασίστα Gerald Cannon. Αν και πλησιάζει στα 60 του μόλις την τελευταία 20ετία έγινε πιο γνωστός στο κύκλωμα, συμμετέχοντας ως session μουσικός σε δεκάδες ηχογραφήσεις και παίζοντας live φυσικά (και βασικά στη Νέα Υόρκη, στην οποία εγκαταστάθηκε στα 28 του). Γενικά, πήρε αργά «μπρος» ο Gerald Cannon, κάτι που δεν τον εμπόδισε φυσικά να αποκτήσει «όνομα», εκτυλίσσοντας παραλλήλως και την προσωπική δισκογραφία του. Το πιο πρόσφατο CD τού Cannon είναι το “Combinations” [wood neck records, 2017], κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και είναι ένα διαμάντι της σημερινής τζαζ, ένα εξαιρετικό άλμπουμ με πολλές και διαφορετικές αναφορές και επιδιώξεις.

Κατ’ αρχάς να πούμε πως δίπλα στον Cannon παρατάσσονται μουσικάρες – κάτι που δείχνει αδιαμφισβήτητα και το δικό του level. Τα ονόματα π.χ. των Gary Bartz άλτο σαξόφωνο, Duane Eubanks τρομπέτα, Kenny Barron πιάνο και Will Calhoun ντραμς φανερώνουν πολλά.  Πέραν των συμμετοχών, όμως, είναι και το ρεπερτόριο που επιλέγει να ερμηνεύσει ο Cannon και βεβαίως το παικτικό και συναισθηματικό δόσιμο που εκλύεται απ’ αυτό. Υπάρχουν έντεκα tracks εδώ, πέντε του Cannon και έξι versions (ανάμεσα και συνθέσεις των Slide Hampton, Duke Ellington, Sam Jones…), τα οποία αποδίδονται με εντυπωσιακό τρόπο. Όπως εντυπωσιακά δηλαδή ξεκινάει αυτό το CD, με το σόλο μπάσο του Cannon στο “Every man is a king” του Slide Hampton και έτσι όπως σουινγκάρει η μπάντα με πρώτους τον Gary Bartz στο άλτο και τον Jeremy Pelt στην τρομπέτα, έτσι και καλύτερα συνεχίζει. Φοβερά παιξίματα και εντυπωσιακό χτίσιμο ποικίλων ατμοσφαιρών – από μπαλάντες, bop, spiritual jazz, μέχρι μποσανόβες και… ευγενές fusion (με την κιθάρα του Russell Malone και το ηλεκτρικό πιάνο του Rick Germanson να ίπτανται… κάτω από το άλτο του Bartz).

Το “Combinations” είναι ένα CD με απολαυστικά παιξίματα και φοβερή ενότητα, οδηγημένο από έναν δυνατό κοντραμπασίστα της σύγχρονης σκηνής.

Επαφή: www.cannonmusicnart.com