Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

τα 7ιντσα της INNER EAR – μέρος πρώτο

Αυτή τη χρονιά η Inner Ear συμπληρώνει 10 χρόνια παρουσίας. Το γιορτάζει και με μία σειρά 12 7ιντσων (24 ανέκδοτα tracks) από αντίστοιχα συγκροτήματά της (είναι το A Distant Victory Singles Club). Περιορισμένες κυκλοφορίες των 100 αντιτύπων που έχουν τη σημασία τους…
ΤΗΕ CAVE CHILDREN: Alpha male / Believe [INN135Α, 2017]
Βαρύ, alternative κομμάτι από τους Cave Children, το “Alpha male” ίσως να σηματοδοτεί και μια κάποιαν αλλαγή στην κατεύθυνση του γκρουπ σε σχέση με το LP τους (που είχε κυκλοφορήσει πρόπερσι). Τα φωνητικά παραμένουν pop (με sixties αναφορές), αλλά η μουσική τους ακούγεται πιο σκληρή (κατά τόπους). Ωραία η μελωδική γραμμή και η γενικότερη ανάπτυξη.
Το “Believe” στη Β πλευρά ξεκινάει ακόμη πιο σκληρά, όμως τα φωνητικά, και πάλι, κατεβάζουν την ένταση (και αλλάζουν τις παραπομπές). Υπάρχουν κι εδώ κάποιες ήσυχες «γέφυρες» και γενικώς μια διαδοχική μετάβαση από πιο «χαμηλές» σε πιο «υψηλές» περιοχές.
Και τα δύο καινούρια τραγούδια των Cave Children έχουν ενότητα και είναι συμπαγή. Θα τους δούμε, υποθέτω, και σε κάτι πιο ολοκληρωμένο…
FEVER KIDS: Living in fame / Little trip [ΙΝΝ135G, 2017]
Οι Fever Kids υποθέτω πως είναι ακόμη ο Αλέξης Ζαμπάρας και η Στέλλα Χρονοπούλου. Μετά από ’κείνο το 45άρι τού 2014 έχουμε άλλο ένα δικό τους τώρα, το οποίο, στην πρώτη πλευρά του, έχει χαραγμένο το “Living in fame”. Το τραγούδι είναι καλό με προσεγμένα φωνητικά (και βεβαίως φωνές) και κινείται σ’ ένα dance-pop ιδίωμα, με σαφείς 80s αναφορές. Ωραία η δουλειά στα backing πλήκτρα και γενικότερα η διαχείριση σε κάθε μέτρο του.
Το “Little trip” είναι μάλλον ακόμη πιο σαφές, όσον αφορά στις προθέσεις του. Η Στέλλα τραγουδά επαγγελματικά (όπως λέμε) πάνω σ’ ένα γερό ρυθμικό τμήμα, με λίγα breaks από πλήκτρα και περισσότερα από κιθάρες.
GIOUMOURTZINA: Fayum / Moutheless [ΙΝΝ135Ε, 2017]
Νέα από τους Gioumourtzina. Το δισκάκι τους, που γυρίζει στις 33 και 1/3 στροφές και όχι στις 45, ανοίγει μ’ ένα γρήγορου τέμπου electro-pop τραγούδι, με πνιγμένες τις φωνές και με πολύ μπροστά πλήκτρα και ρυθμικό τμήμα. Μονότονο και κάπως χαοτικό έχει τον τρόπο να σε παρασύρει.
Η ορμή αρχικά πέφτει στο πίσω track, το “Mouthless”, που χωρίζεται σε δύο μέρη, με τα πλήκτρα να κάνουν κι εδώ πολύ καλή δουλειά και με τις αναφορές να είναι εντελώς eighties (από Cure, μέχρι… Reporters). Στην πορεία το κομμάτι αποκτά μεγαλύτερο drive, ανεβάζοντας στροφές και πλησιάζοντας περισσότερο ένα κάπως σκοτεινό italo.
MECHANIMAL: Sawdust / Ferrum [INN135F, 2017]
Σκληρό και ορμητικό electro, το “Sawdust” είναι ένα από τα πιο «γρήγορα» κομμάτια των Mechanimal. Ορχηστρικό φυσικά διαθέτει ποικίλα πληκτρονικά breaks, ενώ έχει μιαν ανάπτυξη που σε απογειώνει. Πραγματικά πολύ καλό! Και κυρίως σημερινό.
Το “Ferrum” έχει κατεβασμένη ταχύτητα (εν σχέσει με το “Sawdust”) και τις κιθάρες παρούσες, που μαζί με τα πλήκτρα, που σκάνε από παντού, σχηματίζουν έξοχες electro-rock συμβολές. Είναι «μάστορες» οι Mechanimal, τι να λέμε τώρα; Έξοχο δισκάκι!
THE NOISE FIGURES: When the flames go up / Mute blonde [INN135C]
Στάμος Μπάμπαρης κιθάρες, φωνή και Γιώργος Νίκας ντραμς, φωνή υποθέτω πως είναι πάντα οι Noise Figures. Στο καινούριο δισκάκι τους τούς ακούω, πάντως, διαφορετικούς. Το “When the flames go up” διαθέτει, βεβαίως, δυναμικά ροκ στοιχεία, αλλά το τραγούδι, συνολικά, είναι από τα πιο… ψυχεδελικά τους. Πολύ καλό, με ωραία ανεβοκατεβάσματα του ρυθμού, σωστές κιθάρες, ακόμη πιο σωστά φωνητικά και κάπως στοναρισμένη ατμόσφαιρα. Ροκ αδάμαντας με τα όλα του!
Το flip-side ακούγεται στο ίδιο στυλ, αν και είναι λιγότερο εμπνευσμένο – χωρίς να είναι, φυσικά, αδιάφορο. Τα προσόντα του είναι πάντα τα φωνητικά (από τα ωραιότερα αγγλόφωνα, που έχω ακούσει εσχάτως) και σίγουρα οι κιθάρες.
Οπωσδήποτε προσδοκούμε κάτι καινούριο-ολοκληρωμένο από τους Noise Figures.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου