Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

JOHN BAILEY για τη χαρά μιας τζαζ συνεύρεσης

Ο τρομπετίστας John Bailey, που δεν είναι πιτσιρίκος (έχει περάσει τα 50), είναι μια αναγνωρισμένη μονάδα στο αμερικανικό τζαζ κύκλωμα. Και στη δισκογραφία (στο δισκορυχείον υπάρχει μία τουλάχιστον αναφορά σ’ αυτόν, καθώς συμμετέχει στο άλμπουμ τής Allegra LevyLonely City” στην Steeplechase το 2014), αλλά και στο πάλκο. Έχοντας συνεργαστεί με θρύλους όπως οι Buddy Rich, Ray Charles και Ray Barretto είναι λογικό να περιμένεις στην πρώτη του αυτή προσωπική κατάθεση, το άλμπουμ In Real Time [Summit Records, 2018] που άργησε φυσικά, να τον συνοδεύουν άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο τζαζ βετεράνοι – όπως είναι οι Stacy Dillard τενόρο, σοπράνο, John Hart κιθάρα, Cameron Brown μπάσο και Victor Lewis ντραμς, κρουστά. Συνθέτοντας, ο Bailey, και διασκευάζοντας δύο βραζιλιάνικα tracks, ένα του Milton Nascimento κι ένα του Gilberto Gil, προτείνει ένα σετ, που τον αναδεικνύει ταυτοχρόνως και ως συνθέτη αλλά και ως διασκεδαστή (αν υποτεθεί, κι έτσι είναι, πως αυτό το «πρόγραμμα» είναι και για live).
Είτε στα αργά tracks (φοβερή η μπαλάντα τού NascimentoMorro velho” – τραγούδι στην πραγματικότητα, αλλά εδώ ένα smooth standard), που είναι βεβαίως τα απολύτως απαραίτητα, είτε στα πιο σπιντάτα και… εξωτερικώς εντυπωσιακά, ο Bailey φανερώνει τις αρετές του και σαν παίκτης, σε τρομπέτα και φλούγκελχορν, και σαν γενικός… κουμανταδόρος. Κάθε σύνθεσή του, από τις πιο μακριές στο χρόνο, όπως είναι η εισαγωγική “Rhapsody” (διάρκεια 9:10), στις οποίες του παρέχεται η ευκαιρία να αποδείξει και το εκτελεστικό ταλέντο του, αλλά και τον τρόπο του να αναδεικνύει από την αρχή τους εξαιρετικούς σολίστες του (πρώτος εδώ ο ντράμερ Lewis), μέχρι και τις πιο… κοντές (την πεντάλεπτη ταχεία “Stepping up” π.χ.), ένα αποδεικνύεται.
Ο Bailey έκανε ένα άλμπουμ για τη χαρά της «τζαζικής» συνεύρεσής του με τους συνεργάτες του πρώτα-πρώτα – κάτι που, φυσικά, περνάει και στον κόσμο (στους ακροατές του). Το λατινο-βραζιλιάνικο στοιχείο, μαζί με το blues βεβαίως, που αφειδώς παρέχονται στις συνθέσεις τού “In Real Time”, είναι η καλύτερη εγγύηση γι’ αυτό.
Επαφή: www.johnbailey.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου