MACH / MICHAEL KAESHAMMER / PATRIK BOΜΑNS AMBIVALENT

Λίγα λόγια για τρία CD που κινούνται άλλοτε περί τo improv, άλλοτε περί το τραγούδι (με νεο-ορλεανικά στοιχεία) και άλλοτε περί τη soul…

MACH: WƎRK [Itchy Dog Records, 2018]

Τούτο το CD έφτασε στα χέρια μου από τη Γερμανία και περιέχει σπινταριστή συχνά, όσο και απρόβλεπτη πάντα, improv-jazz. Πρόκειται για το τρίο MACH, το οποίο αποτελούν οι Markus MArkowski ηλεκτρική κιθάρα, Hannes Clauss κρουστά και Reinhart Hammerschmidt κοντραμπάσο. Το άλμπουμ αποκαλείται “WƎRK” και περιλαμβάνει δεκαεφτά tracks πολύ μικρής διάρκειας (λίγων δευτερολέπτων έως και μισού λεπτού), κανονικής και κάπως πιο μεγάλης (7:42).

Οι Γερμανοί προτείνουν ένα άλμπουμ δύσκολο στην ουσία του, αλλά με μαεστρία δομημένο. Εξάλλου και οι τρεις μουσικοί (με πρώτο τον Clauss) έχουν την προϊστορία τους, κατατεθειμένη σε ηχογραφήσεις ήδη από τα seventies (Joe Viera), δίχως φυσικά να αγνοούνται τα περισσότερα σύγχρονα σχήματα και τα πολλά και διάφορα CD από το ’90 και μετά. Τέλος πάντων υπάρχει μια παράδοση και φυσικά το ταλέντο και οι γνώσεις, που κάνουν, κυρίως τα μεγάλα κομμάτια του “WƎRK”, εκεί προς τη μέση, ν’ ακούγονται και τολμηρά και διαρκώς σε κίνηση.

Επαφή: www.itchy-dog-records.com

MICHAEL KAESHAMMER: Something New [Linus Entertainment, 2018]

Έχω αναφερθεί και στο παρελθόν στον καναδό πιανίστα (αλλά γεννημένο στην πρώην Δυτική Γερμανία) Michael Kaeshammer, τονίζοντας το ταλέντο του στο να γράφει μόνος τα τραγούδια του και να τα ερμηνεύει (σε κάποια μόνον απ’ αυτά τον βοηθούν ορισμένοι συνεργάτες του στους στίχους). Φυσικά, ο ίδιος τραγουδά και παίζει πιάνο (και ακόμη διάφορα άλλα πλήκτρα και κρουστά), ενώ δίπλα του βρίσκονται πραγματικά σημαντικές μονάδες να τον βοηθούν κάπως πιο μόνιμα ή και περιστασιακά. Ανάμεσα σ’ αυτά τα ονόματα οι Johnny Vidacovich ντραμς και Cyril Neville φωνητικά, μα ακόμη και ο Randy Bachman κιθάρα σ’ ένα κομμάτι!

Τα τραγούδια του Kaeshammer, που έχουν διάφορα θέματα (ερωτικά, κοινωνικά, ακόμη και πολιτικά) είναι επενδυμένα… νεο-ορλεανικώς. Υπάρχει piano-rolling γενικώς και ηχοχρώματα jazz, blues, boogie-woogie, shuffle κ.λπ. Το αποτέλεσμα, όσο και αν όλα τούτα μας φαίνονται γνωστά και χιλιοακουσμένα, δεν παύει να είναι υψηλού επιπέδου, με κομμάτια που λάμπουν και που ακούγονται σαν… άγγιγμα ψυχής (“Dixie has the blues”).

Μπράβο στον Kaeshammer, που πλουτίζει μια μακρόχρονη παράδοση με καινούριο, αντάξιό της, υλικό.

Επαφή: www.linusentertainment.com, www.kaeshammer.com

PATRIK BOMANS AMBIVALENT: Soul Searching [pb7, 2017]

Οι Ambivalent είναι το συγκρότημα τού σουηδού(;) κοντραμπασίστα Patrik Bomans και “Soul Searching” αποκαλείται ένα περυσινό CD του/τους, το οποίο είναι ηχογραφημένο στη Στοκχόλμη. Το CD περιέχει οκτώ συνθέσεις τού Bomans, οι οποίες αποδίδονται από τους Ambivalent (προφανώς) δηλαδή τους: Magnus Wiklund τρομπόνι, Amanda Sedwick άλτο, Max Schultz κιθάρα, Carl Orrje πιάνο (ο Patrik Boman όπως είπαμε παίζει κοντραμπάσο) και Chris Montgomery ντραμς.

Το ύφος στο “Soul Searching” είναι το hard bop, η soul jazz. Το blues δηλαδή είναι η βάση των συνθέσεων και των αυτοσχεδιασμών, ένα blues που οι Ambivalent το χειρίζονται σαν… Αμερικάνοι.

Δυνατές συνθέσεις, άλλες γρήγορες, πιο έντονα χορευτικές, και άλλες αργές ή μέσου τέμπο, που δίνουν την ευκαιρία στους μουσικούς για ωραία σόλι, από τα οποία σχεδόν ποτέ δεν λείπει το groovy στοιχείο.

Ένα απλό, ευχάριστο και οπωσδήποτε «τζαζ-φιλικό» άλμπουμ είναι το “Soul Searching” και αυτό δεν είναι λίγο.

Επαφή: www.pb7.se