Για άλμπουμ του ισπανού κοντραμπασίστα Paco Charlín έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον. Π.χ. για
τα “Statement of Pride” [free code, 2014] και “Alchemist” [free code, 2015]. Ο Charlín έχει υπάρξει, επίσης, μέλος τού Athanasopoulos
/ Pin Jazz Quartet, των
σχημάτων του Xan Campos κ.ά. Γενικώς, θα λέγαμε πως πρόκειται για έναν δημιουργικό
τζαζ μουσικό – υπό την έννοια πως δεν επαναπαύεται (αισθητικώς) σε κάτι που
έχει ήδη κατακτήσει, καθώς ενδιαφέρεται, κάθε φορά, για νέους πειραματισμούς,
προτείνοντας καινούρια (τζαζ) περιβάλλοντα.
Η διαφορά στο “Nomads” [free code,
2018], το πιο πρόσφατο CD
τού Paco Charlín, που περιέχει ως συνήθως αποκλειστικώς δικές του συνθέσεις (ηχογράφηση
στην Pontevedra της Γαλικίας), έγκειται
στο γεγονός της ύπαρξης ποιητικού λόγου (πριν από κάποια tracks). Είναι σημερινά ποιήματα του Kevin Weatherill, που εκφράζουν υπαρξιακά και κοινωνικά
ζητήματα (ιδωμένα από μια προοδευτική σκοπιά) και τα οποία προκαλούν, κατά μίαν
έννοια, τις μουσικές. Βασικά λέμε για την Small Poetry Suite (“This is the room”, “Captain of hearts”, “Nickels and dimes”), αλλά και για κάποια ακόμη στιχουργήματα που
έχουν τη δύναμη να κινητοποιούν μουσικές και καταστάσεις. Να, για παράδειγμα, το “Not
another poet” (Just another poor poet /
poets don’t change the world / poets shouldn’t expect to / just following an
instinct, like exorcism / He has many things to tell himself / he has much to
learn / his pen is his truth / his paper his conscience / his ink his blood).
Σ’ αυτή την πορεία ο
Charlín έχει δίπλα του μια ομάδα μουσικών (ορισμένοι, βεβαίως, είναι γνωστοί και
από προηγούμενες δουλειές του), που ξέρουν και μπορούν να στηρίξουν το project. Πρώτος ο Xan Campos στο πιάνο και ακόμη οι Danya Stephens στο τενόρο, Philip Dizack στην τρομπέτα και Kyle Poole στα ντραμς. Συνθέτης με ιδέες και με
μελετημένη άποψη για τον γενικότερο ήχο (του), με τη μελωδία να πρωταγωνιστεί και
με τους αυτοσχεδιασμούς να είναι όσο χρειάζεται κοντά στη βασική γραμμή, ώστε
τα πάντα να βρίσκονται υπό έναν έλεγχο, η jazz του Paco Charlín στηρίζεται, θα έλεγα, σε μιαν εκφραστική
πληρότητα, που έχει ως βασικό γνώμονά της την ομορφιά. Αυτή η κάπως
ιμπρεσιονιστική διάσταση των συνθέσεων, σε συνδυασμό βεβαίως με τον ποιητικό
λόγο, είναι που δίνει τελικώς τη σιγουριά του διαφορετικού στο “Nomads” – το οποίο εγγράφεται, οπωσδήποτε, μεταξύ
των σύγχρονων σημαντικών στιγμών του κεφαλαίου «jazz + ποίηση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου