ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 106

9/7/2018
Δεν ξέρω, αλλά έχει περάσει η εντύπωση στην Ελλάδα πως όλοι οι Αμερικάνοι ακούνε χιπχόπ. Παρότι η συγκεκριμένη μάστιγα απλώνεται παντού, ρίχνοντας το φαρμάκι της ακόμη και σε άπαρτα κάστρα, όπως η country π.χ., η συγκεκριμένη μουσική, η country εννοώ, που πάντα θα συναρπάζει την επαρχιακή Αμερική, αγροτική και άλλη, θα αποτελεί διαρκώς μια ισχυρή, μαζική, αισθητική και ιδεολογική αντιπρόταση.
Απέναντι στη βία, τον τσαμπουκά, τον κίνδυνο των συμμοριών, το έγκλημα και τη λαμέ χλιδή των ερώτων και της ζωής των κιτσάτων χιπχόπερ, θα αντιπαρατάσσονται οι παραδοσιακές αξίες της αμερικανικής υπαίθρου (η αληθινή αγάπη των απλών ανθρώπων, η φιλία, η χαρά, η γιορτή, η σφυρηλατημένη ενότητα μπροστά στους φυσικούς κινδύνους, η περήφανη αλητεία των hobos, η αγέρωχη μοναξιά του lonesome cowboy – αυτά και μόνον αυτά).  
Νούμερο 4 αυτή τη βδομάδα στο Country Chart του Billboard…

9/7/2018
>>Ζωή για Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ στον Guardian: Αν αγαπάτε την Ελλάδα, βοηθήστε μας να απαλλαγούμε από αυτόν και το ζόμπι κόμμα του!<<
Μια χαρά τα λέει η Ζωή στο κείμενο που διάβασα στο Πρώτο Θέμα, παρά το γεγονός πως δεν έχει το κατάλληλο appeal, ούτε «γράφει» στο γυαλί, για να πείσει. Ποτέ δεν «έγραφε» η Ζωή, γι’ αυτό και πάντα την είχαν στο κλωτσίδι τα μίντια και οι περισπούδαστοι, δηλαδή οι σπουδαρχίδηδες αρθρογράφοι.
Το δε δημόσιο bullying που έφαγε, και τρώει, αυτά τα 3-4 τελευταία χρόνια, το συγκεκριμένο άτομο, σπάει τα κοντέρ.  
Αν τον Άδωνι π.χ. τον παίρνεις και λίγο στην πλάκα (ή και πολύ… δεν ξέρω), η Ζωή δεν είχε ούτε αυτό το πλεονέκτημα. Άκουσε και ακούει τα εξ αμάξης όχι κυρίως για τις απόψεις της, αλλά γιατί κάποιες απόψεις εκφέρονται απλώς και μόνο από το συγκεκριμένο «πρόσωπο».  
Κανένα άτομο, τα τελευταία χρόνια, δεν… ψυχαναλύθηκε δημοσίως τόσο ανελέητα και ξεδιάντροπα, από δημοσιογραφούντες της δεκάρας.

8/7/2018
Υπάρχουν μερικοί δίσκοι που τους έχουν μόλις 2-3 άνθρωποι, επειδή απλώς έχουν τυπωθεί σε 2-3 κόπιες κι ένας απ’ αυτούς είναι το μυθικό 4-tracks EP του Μάνου Χατζιδάκι από το 1964/65 με τα τέσσερα κομμάτια της «Μυθολογίας».
Το EP τυπώθηκε σε ελάχιστα test pressings από την Columbia, μαζί με το εξώφυλλό του(!), και ποτέ κανονικά, και αξίζει πολύ (δεν εννοώ χρηματικά – άσε το αυτό), επειδή οι εκτελέσεις είναι εντελώς διαφορετικές, απ’ αυτές που ξέρουμε όλοι. Στο «Αερικό» π.χ. τραγουδάει, μαζί με το Ρωμανό και η Ευγενία Συριώτη!
Το θυμήθηκα λόγω της προηγούμενης ανάρτησης για τη Συριώτη, ενώ ένα «ευχαριστώ» στον Ioanni Botsa και στο κανάλι του στο YouTube… ξαναεπιβάλλεται. Τελείως haunted ballad…  

7/7/2018
Υπάρχουν κάτι παιδάκια τώρα τελευταία –τα έχω συναντήσει και σε μαγαζιά– που άμα τα ρωτήσεις… τι μουσική ακούνε… σου λένε όλο περηφάνεια: μαύρη μουσική. Δηλαδή; τους λες… Και σου αραδιάζουν κάτι ονόματα… και δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Σε κάποιον είχα πει… γράψε μου σ’ ένα χαρτί 2-3 κι όταν πάω σπίτι θα κάνω τη νεκροψία. Και πήγα... και να κάτι μαλακίες, κάτι που δεν ακούγονται, κάτι χιπχοπάδικα του τενεκέ…
Μάγκες… μαζευτείτε. Πάρτε τα σκαμνάκια σας, καθίστε γύρω από τη φωτιά, τώρα με τη ζέστη, και ξεκινήστε από μερικά βασικά. Γιατί, άμα ακούς μόνο σημερινά το λιγότερο που είσαι… είσαι θύμα της διαφήμισης. Για να μην πω τίποτα χειρότερο...