Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 106

9/7/2018
Δεν ξέρω, αλλά έχει περάσει η εντύπωση στην Ελλάδα πως όλοι οι Αμερικάνοι ακούνε χιπχόπ. Παρότι η συγκεκριμένη μάστιγα απλώνεται παντού, ρίχνοντας το φαρμάκι της ακόμη και σε άπαρτα κάστρα, όπως η country π.χ., η συγκεκριμένη μουσική, η country εννοώ, που πάντα θα συναρπάζει την επαρχιακή Αμερική, αγροτική και άλλη, θα αποτελεί διαρκώς μια ισχυρή, μαζική, αισθητική και ιδεολογική αντιπρόταση.
Απέναντι στη βία, τον τσαμπουκά, τον κίνδυνο των συμμοριών, το έγκλημα και τη λαμέ χλιδή των ερώτων και της ζωής των κιτσάτων χιπχόπερ, θα αντιπαρατάσσονται οι παραδοσιακές αξίες της αμερικανικής υπαίθρου (η αληθινή αγάπη των απλών ανθρώπων, η φιλία, η χαρά, η γιορτή, η σφυρηλατημένη ενότητα μπροστά στους φυσικούς κινδύνους, η περήφανη αλητεία των hobos, η αγέρωχη μοναξιά του lonesome cowboy – αυτά και μόνον αυτά).  
Νούμερο 4 αυτή τη βδομάδα στο Country Chart του Billboard…

9/7/2018
>>Ζωή για Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ στον Guardian: Αν αγαπάτε την Ελλάδα, βοηθήστε μας να απαλλαγούμε από αυτόν και το ζόμπι κόμμα του!<<
Μια χαρά τα λέει η Ζωή στο κείμενο που διάβασα στο Πρώτο Θέμα, παρά το γεγονός πως δεν έχει το κατάλληλο appeal, ούτε «γράφει» στο γυαλί, για να πείσει. Ποτέ δεν «έγραφε» η Ζωή, γι’ αυτό και πάντα την είχαν στο κλωτσίδι τα μίντια και οι περισπούδαστοι, δηλαδή οι σπουδαρχίδηδες αρθρογράφοι.
Το δε δημόσιο bullying που έφαγε, και τρώει, αυτά τα 3-4 τελευταία χρόνια, το συγκεκριμένο άτομο, σπάει τα κοντέρ.  
Αν τον Άδωνι π.χ. τον παίρνεις και λίγο στην πλάκα (ή και πολύ… δεν ξέρω), η Ζωή δεν είχε ούτε αυτό το πλεονέκτημα. Άκουσε και ακούει τα εξ αμάξης όχι κυρίως για τις απόψεις της, αλλά γιατί κάποιες απόψεις εκφέρονται απλώς και μόνο από το συγκεκριμένο «πρόσωπο».  
Κανένα άτομο, τα τελευταία χρόνια, δεν… ψυχαναλύθηκε δημοσίως τόσο ανελέητα και ξεδιάντροπα, από δημοσιογραφούντες της δεκάρας.

8/7/2018
Υπάρχουν μερικοί δίσκοι που τους έχουν μόλις 2-3 άνθρωποι, επειδή απλώς έχουν τυπωθεί σε 2-3 κόπιες κι ένας απ’ αυτούς είναι το μυθικό 4-tracks EP του Μάνου Χατζιδάκι από το 1964/65 με τα τέσσερα κομμάτια της «Μυθολογίας».
Το EP τυπώθηκε σε ελάχιστα test pressings από την Columbia, μαζί με το εξώφυλλό του(!), και ποτέ κανονικά, και αξίζει πολύ (δεν εννοώ χρηματικά – άσε το αυτό), επειδή οι εκτελέσεις είναι εντελώς διαφορετικές, απ’ αυτές που ξέρουμε όλοι. Στο «Αερικό» π.χ. τραγουδάει, μαζί με το Ρωμανό και η Ευγενία Συριώτη!
Το θυμήθηκα λόγω της προηγούμενης ανάρτησης για τη Συριώτη, ενώ ένα «ευχαριστώ» στον Ioanni Botsa και στο κανάλι του στο YouTube… ξαναεπιβάλλεται. Τελείως haunted ballad…  

7/7/2018
Υπάρχουν κάτι παιδάκια τώρα τελευταία –τα έχω συναντήσει και σε μαγαζιά– που άμα τα ρωτήσεις… τι μουσική ακούνε… σου λένε όλο περηφάνεια: μαύρη μουσική. Δηλαδή; τους λες… Και σου αραδιάζουν κάτι ονόματα… και δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Σε κάποιον είχα πει… γράψε μου σ’ ένα χαρτί 2-3 κι όταν πάω σπίτι θα κάνω τη νεκροψία. Και πήγα... και να κάτι μαλακίες, κάτι που δεν ακούγονται, κάτι χιπχοπάδικα του τενεκέ…
Μάγκες… μαζευτείτε. Πάρτε τα σκαμνάκια σας, καθίστε γύρω από τη φωτιά, τώρα με τη ζέστη, και ξεκινήστε από μερικά βασικά. Γιατί, άμα ακούς μόνο σημερινά το λιγότερο που είσαι… είσαι θύμα της διαφήμισης. Για να μην πω τίποτα χειρότερο...

4 σχόλια:

  1. Σχόλια από το facebook για την ανάρτηση με το κομμάτι της Shirley Scott...

    Win Berry
    Μας τα έχουν ζαλίσει τώρα και με τον καινούργιο δίσκο της Μπεγιονσέ και το καρατκιτς βίντεο κλιπ στο Λούβρο• διαβάζω βαθυστόχαστες μουσικοπολιτικές αναλύσεις που λίγο πολύ μας την παρουσιάζουν κάτι μεταξύ Gil Scott-Heron και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Έχουμε μπλέξει..

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, το είδα το βίντεο. Καρακίτς του κερατά. Καλά για τα τραγούδια δε λέω τίποτα...

    Win Berry
    "Έχει τέλεια παραγωγή" είναι η απάντηση...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Και φυσικά άμα δεις τα credits υπάρχουν μόνο παραγωγοί, ως συνήθως σ' αυτά...
    https://www.discogs.com/The-Carters.../release/12150088
    The Carters (3) - Everything Is Love
    Και πήχτρα στα κλεψιμέικα (εννοώ στα samples), ως συνήθως σ' αυτά...

    Nikos Filippaios
    Μόλις είδα το βίντεο στο Λούβρο. Μιλάμε για εξευτελισμό και των καλών τεχνών και ολόκληρης της μαύρης μουσικής.

    Konstantinos Zachopoulos
    Shirley Scott κι εσύ. Ας ακούσουν πρώτα James Brown, Sly Stone και Al Green κι ας πάνε μετά στη Shirley

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι οπωσδήποτε. Απλά έβαλα τη Shirley επειδή άκουγα ταυτοχρόνως και το βινύλιο.

    Christos Koutsaftis
    πολύ σωστά... η αφροαμερικανική είναι μια συνεχής γραμμή με τις διακλαδώσεις της. Άλλη μόδα των καιρών αφόρητη είναι όλο αυτό το swing-lindy hop ρεύμα κλπ κλπ με ένα σωρό σχολές και πάρτυ. Όλα καλά μέχρις εδώ, αλλά έχω βρεθεί σε κουβέντα που οτιδήποτε (αλλά οτιδήποτε) δεν είναι σουίνγκ (όχι απλώς τζαζ) αντιμετωπίζεται από κάποια άτομα της σκηνής αυτής με μιαν ανεπανάληπτη ξετσιπωσιά που μόνο ημιμαθείς (χειρότεροι από τους άσχετους) έχουν. Φυλαχτείτε αδελφοί και αδελφές!

    Spyros Diastimikos
    Δεν ασχολούνται... θέλουν αυτό που ακούνε να είναι μόνο "δικό τους" και κανενός άλλου. Οσα και να υποστηρίξεις, στο βρόντο πάνε.

    Stathis Nikokavouras
    εισαι αδικος.λεγοντας μαυρη, εννοουν περιοχη γυρω απο το ζεφυρι και τα λιοσια...αμεσως εσυ να τα κραξεις....

    Valadis Terzopoulos
    Ε ναι....

    Panos Marinopoulos
    Μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά...

    Γιώργος Ματέας
    εγω θα προτεινα κι αυτο...
    https://youtu.be/EKWPynScqgw
    Betty Davis - They Say I'm Different

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το facebook για το "Αερικό"...

    Michalis Kouris
    Συγκλονιστικό πραγματικά, ευχαριστούμε πολύ!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Τον άνθρωπο που το ανέβασε. Ioannis Botsas. Εγώ ένα share έκανα...

    George Kounis
    Υπέροχη εκτέλεση, δεν την είχα ξανακούσει , σε ευχαριστώ!

    Despina Paulidou
    Μας συγκινησατε πραγματικα!!! Υπεροχο. !!

    Κωσταντίνος Ματσούκας
    Ας σημειωθει οτι ο Γιαννης Μποτσας ειναι ο μοναδικος που εχει τοσο μερακι με τον Μανο μεχρι τελικης πτωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχολιο για νεγρικη μουσικη.Δεν μπορουν και δεν θελουν οι πιτσιρικαδες να ψαξουν παραπανω.Μενουν στο junk περιτυλιγμα και στην υπεραφθονη πλεον μπουρδοφορηση απο παντου.Το κομματι της Shirley Scott που ανεβασες τα σπαει.Υ.Γ.Kαποτε αρκετα χρονια πριν χωρις να το καταλαβω ο γιος μου με ειδε να κλαιω ακουγοντας στο σαλονι με μπολικο σκρατσακι στο δισκο το maggot brain(funkadelic-ταπεινη αποψη μου η κορυφαια νεγρικη μπαντα) και του εκανε καιρο να το ξεπερασει γιατι με νομιζε σκληρο.Αργοτερα κατι του εξηγησαΠοιο χιπ-χοπ σου ξυπναει δακρυα?Μπορει να υπαρχει δεν ξερω. https://www.youtube.com/watch?v=JOKn33-q4Ao.Την καλημερα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα. Μία παρατήρηση κι από μένα σχετικά με την country. Δεν ήξερα ότι, τουλάχιστον στον Καναδά όπου ζω, είχε κοινό μέχρι που είδα την Lindi Ortega. Πολύς κόσμος που φαινόταν να ξέρει τα τραγούδια της και να την ακουλουθεί. Έχει και διάφορα φεστιβάλ για country ανά τη χώρα-ήπειρο. Το χιπ χοπ έχει πέραση, όσο μπορώ να κρίνω, στα παιδιά, λευκά και μαύρα, των περισσότερο φτωχών περιοχών της Οττάβας. Και φυσικά στα shopping centers τους - προώθηση από τις πολυεθνικές ένα πράγμα. Κατά τα άλλα το ραδιόφωνό τους (για τηλεόραση δεν ξέρω αν και υποψιάζομαι ότι είναι μία από τις ρίζες του κακού) δεν το προβάλει ιδιαίτερα. Χαιρετώ. Δέσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή