Πέμπτη 19 Ιουλίου 2018

AGOGO RECORDS νέες κυκλοφορίες

Όπως διαβάζουμε στο site της εταιρείας: “Agogo Records was founded in late 2006 by us, the two Mo'Horizons guys Ralf Droesemeyer & Mark Wetzler and Ralf Zitzmann. Our taste is based in soul, jazz, latin & worldmusic, but also we don’t fear some electronic sounds”.
Πάμε ν’ ακούσουμε μερικές από τις νέες κυκλοφορίες της γερμανικής εταιρείας…
ANDREA BENINI: Drumphilia Vol.1 [Agogo / Cristalline CR 001 VL, 2018]
Ο Andrea είναι Ιταλός φυσικά και γνωστός, όσο, ως Mop Mop, καθώς μ’ αυτό το on stage όνομα έχει κυκλοφορήσει κάμποσα άλμπουμ, από το 2005 και εντεύθεν. Είμαι δε σίγουρος πως για κάποια απ’ αυτά, όπως το “Kiss of Kali” του 2008, υπάρχουν reviews στο Jazz & Tζαζ. Anyway… Στο “Drumphilia Vol.1” ο Benini απλώνει… όχι τραχανά… αλλά ρυθμούς. Και βασικά ρυθμούς αφρικανικούς, τους οποίους υποστηρίζουν τα ηλεκτρονικά του ντραμς, ντραμ-μασίν και τα σύνθια του, αλλά βασικά τα αφρικάνικα ή εν πάση περιπτώσει εξωτικά ρυθμικά όργανά του (log drum, marimbula, kalimba, sansula). Υπάρχει ακόμη και balafon (από guest), αλλά και μπάσο κ.λπ. Το άκουσμα είναι afro φυσικά, μονότονο (διάβαζε και εκστατικό) και κατά τόπους πολύ ενδιαφέρον (“Marranzanu”, “Pink twirl”). Κατά άλλους… τόπους όμως όχι και τόσο… Δύσκολο να κάνεις ένα άλμπουμ μόνο με ρυθμούς, που να στέκει ολάκερο, θέλω να πω, αν δεν είσαι Fela Kuti.
(Πάντως, εδώ, οι DJs θα βρούνε πολύ υλικό για samples, γιατί θα πρέπει να το πούμε και αυτό. Και είναι προς τιμήν, τέλος πάντων, τού Benini, το γεγονός πως ότι ακούγεται στο “Drumphilia Vol.1” είναι πρωτότυπο και όχι… προπαρασκευασμένο).
LINEAR JOHN: Double Parade [Agogo AR 109 CD, 2018]
Φινλανδός είναι ο Linear John, με το δεύτερο άλμπουμ του, το “Double Parade” (είχε προηγηθεί το “Hits with a Twist” το 2016), να πλασάρεται αξιοπρεπώς εντός της σύγχρονης… εναλλακτικής pop.
Αν υπάρχει ένα κάποιο πρόβλημα στο “Double Parade” τούτο έχει να κάνει με το γεγονός πως το συγκεκριμένο άλμπουμ περιέχει καλά μεν, αλλά κάπως… αντιφατικά τραγούδια. Άλλα θυμίζουν βραζιλιάνικα του ’60, τύπου MPB (Jorge Ben π.χ.), αλλά είναι πιο ποπ-ψυχεδελικά, όπως το “Were making our way out from each other” (το καλύτερό του), αλλά είναι «έτσι», άλλα είναι «αλλιώς».
Αν η pop είναι η βασική αισθητική διάσταση της τραγουδοποιίας τού Linear John, τότε εγώ θα πω πως… καλά κάνει και είναι, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ατάλανατος. Απλώς είναι πληθωρικός και χρειάζεται ένα μάζεμα, ένα κορφολόγημα.
Εξαιρετικό επίσης και το κάπως χαοτικό, jazzy, αλλά πάντα pop Some people and the others”.
KENO: Around the Corner [Agogo ΑR 103 CD, 2017]
Ο Γερμανός Keno (David Hanke) είναι γνωστός μέσω άλλων ονομάτων (Renegades Of Jazz) και το “Around the Corner” είναι η πρώτη μακράς διαρκείας κυκλοφορία του υπό το νέο ψευδώνυμό του. Βασικά πρόκειται για ένα downtempo άκουσμα, που είναι φισκαρισμένο στα breakbeats, παρουσιάζοντας όμως κάποιες ενδιαφέρουσες αναφορές. Υπάρχουν, φυσικά, κάποια καλά κομμάτια κι εδώ, όπως το “Spines and rays”, που διαθέτει afro-jazz vibes ή το “Flingair” που φλερτάρει με τον «πνευματισμό» μιας Alice Coltrane (στη βάση του, την… πολλή βάση του), αλλά η πλειονότητα κινείται σε μέτρια ή εν πάση περιπτώσει προβλέψιμα επίπεδα.
VARIOUS: Oonops Drops Vol.1 [Agogo ΑR 097 CD, 2018]
Κάθε… παγκόσμιος DJ, που σέβεται τον εαυτό του, πόσω μάλλον όταν έχει κι εκπομπή στο Brooklyn Radio, στη Νιού Γιόρκ Σίτι (και τον ακούει όλος ο γλόμπος), οφείλει να βγάλει και τη συλλογή του.
Τούτο πράττει λοιπόν και ο DJ Oonops, ο οποίος σε διπλό βινύλιο, στριμώχνει δεκατρία tracks της σύγχρονης jazz-funk / tropical / hip-hop/ pop παραγωγής. Ανακατεμένα όλα αυτά (και άλλα διάφορα), ώστε το χαρμάνι να καλύπτει όσο γίνεται πληρέστερα έναν χώρο, που λίγες φορές κατορθώνει να ξεφύγει από την πεπατημένη (αν θεωρήσουμε ως «πεπατημένη» εκείνα που ακούγαμε στις ανάλογες συλλογές των 00s). Ακούω το “Sonor Tropical” των Mankoora, το “Metal invasion” του DJ CAM Quartet, το “Sepia” των Indigo Jam Unit, ενώ καλό (δηλαδή αρκετά καλό) είναι και το παλιομοδίτικο, φουριόζο σκρατσάδικο “You got soul”από ShinSight Trio. Αυτά.
LUTZ KRAJENSKI feat. ALANA ALEXANDER: Plays Hits Agogo [Agogo ΑR 093 CD, 2018]
Το 2017 η Agogo Records γιόρτασε μια δεκαετία ύπαρξης. Και το γιόρτασε, για όλο τον κόσμο, με την κυκλοφορία ενός άλμπουμ, την επόμενη χρονιά, με κομμάτια από τα πιο γνωστά και επιτυχημένα ονόματα του καταλόγου της, διασκευασμένα όμως από τον πιανίστα Lutz Krajenski (με τη βοήθεια της τραγουδίστριας Alana Alexander). Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψει ένα κατά το μάλλον ή ήττον ολοκαίνουριο άλμπουμ με έντεκα tracks, που έχουν οπωσδήποτε λόγο ύπαρξης. Όχι μόνο γιατί το πρωτότυπο υλικό ήταν πολύ καλό, αλλά και γιατί οι versions του Krajenski δείχνουν πως αυτό το συγκεκριμένο υλικό θα μπορούσε να διαπρέψει και σήμερα (είτε στη μία είτε στην άλλη εκδοχή του) στα clubs – στα clubs τέλος πάντων που μπορεί ν’ ακούγεται ακόμη… nu-jazz. Και jazz-funk βεβαίως και jazzy pop και  σύγχρονες soul καταστάσεις, από τις οποίες να μην απουσιάζουν ποτέ τα groovy vibes. Την πρώτη ύλη δίνουν εδώ οι Hi-Fly Orchestra, Soul Session, MoHorizons, Una Mas Trio, Mop Mop, Sola Rosa, Da Lata και JuJu Orchestra, όμως και η… δεύτερη ύλη (του Lutz Krajenski) είναι εξ ίσου δημιουργική. 

Η Agogo Records εισάγεται στην Ελλάδα από την ΑΝ Music

2 σχόλια:

  1. Φώντα, η Agogo είναι μια ενδιαφέρουσα δισκογραφική με πληθωρική παρουσία. Αλλά, σε αυτό το σχόλιο, θα σταθώ εκεί που γράφεις για club που παίζουν nu-jazz, jazz funk κλπ. Λοιπόν, ενώ θεωρούσα πως η μόδα του συγκεκριμένου μουσικού στιλ έχει περάσει, πρόπερσι που βρέθηκα στην Πράγα, πηγα σε ένα μπαρ/club, στο οποίο σύχναζαν κυρίως άνθρωποι από 30 ως 50 ετών περίπου και έπαιζε φουλ τέτοια μουσική! Οπότε, μάλλον σε κεντροευρωπαϊκές πόλεις με τζαζ παράδοση, η nu-jazz ακουγεται και χορεύεται ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ότι η nu-jazz στηρίχτηκε (και) στην ανατολικο-ευρωπαϊκή (διάβαζε... κομμουνιστική) τζαζ του '60 και του '70 δεν είναι τυχαίο.

      Διαγραφή