DEVIN GRAY / DΙRIGO RATAPLAN ένα improv project του ’12, που τώρα επανέρχεται

Ο ντράμερ Devin Gray είναι σήμερα στα 35 του, αλλά το 2012, πριν από έξι χρόνια, ήταν στα 29 του. Σωστά; Σωστά. Νέος και τότε, αλλά νέος και τώρα, ο Gray επανασυστήνει το γκρουπ ή και project Dirigo Rataplan (με τους Ellery Eskelin τενόρο, Michael Formanek μπάσο και Dave Ballou τρομπέτα), προσφέροντάς μας μια δεύτερη συνέχειά του στην Rataplan Records, διαφορετική, αλλά το ίδιο απολαυστική. (Το πρώτο μέρος, υπενθυμίζω, είχε κυκλοφορήσει το ’12 και όποιος θέλει λεπτομέρειες μπορεί να ανατρέξει εδώ στο τέλος … https://diskoryxeion.blogspot.com/2012/12/blog-post_26.html).

Αν τότε ο Gray βρισκόταν σε μια κάπως σκληρή improv-avant φάση (ας το πούμε κι έτσι), τώρα τα πράγματα φαίνεται πως ακολουθούν λίγο διαφορετικούς δρόμους. Χωρίς να έχει καθιζάνει, ούτε κατά το ελάχιστον η παθιασμένη ερευνητική διάθεσή του, όσον αφορά στη λειτουργία των μελωδιών και κυρίως των ρυθμών μέσα στη σύγχρονη jazz και improv-jazz αφήγηση, είναι αλήθεια πως τώρα το… μικροσκόπιό του είναι στραμμένο πιο πολύ, και πιο κοντά, προς την ανάλυση τού μελωδικού στοιχείου τής μουσικής του. Με διαρκή και άσβηστο φάρο τον Ornette Coleman και με την ανάγκη του για σύνθεση και πειραματισμό ενταγμένη μέσα σε πρωτογενή και αυθόρμητα περιβάλλοντα, ο Gray δημιουργεί ένα στιβαρό άλμπουμ… χαρά για κάθε αυτοσχεδιαστή.

Όπως λέει και ο ίδιος: «Έχω γίνει πιο χαλαρός και άνετος τον τελευταίο καιρό, ακολουθώντας απλά τις φυσικές καλλιτεχνικές παρορμήσεις μου. Κάτι που οφείλεται στις εμπειρίες που αποκόμισα αυτά τα τελευταία έξι χρόνια τόσο από την έντονη και εξαιρετικά ενεργοποιημένη σκηνή της Νέας Υόρκης, όσο και από την παρουσία μου στην Ευρώπη, εκεί όπου οι αυτοσχεδιαστές είναι εντελώς ανοιχτοί στα διαφορετικά είδη, έχοντας αυτή την ολιστική προσέγγιση της Τέχνης και της δημιουργικότητας».

Το αποτέλεσμα είναι ένα άλμπουμ, που σε κρατάει από την αρχή έως την τελευταία στροφή του, προτείνοντας κομμάτια-διαμάντια σαν το “Trends of trending”, το μαγικώς και μαγκικώς εξελισσόμενο κατά… συγκοπάς “Texicate” (που οφείλει πολλά, όπως και όλο το άλμπουμ εξάλλου, και στους υπολοίπους τρεις) ή το έξοχο “The wire” που μελωδεί μέσω μιας καταιγιστικής ανάπτυξης.

Αν ο Gray είναι ένας jazzman με πλήρη και δημιουργική συνθετική συνείδηση, οι Eskelin, Formanek και Ballou δεν είναι τίποτα λιγότερο από πανάξιοι συμπαραστάτες. (Κατά πώς τα γράφαμε και σ’ εκείνο το κείμενο του ’12: ο Michael Formanek είναι γνωστός από τα προσωπικά άλμπουμ του στην ECM, την Enja και αλλαχού, ο τρομπετίστας Dave Ballou έχει εννέα άλμπουμ στην κατοχή του ως leader ή co-leader και συνεργασίες με τους Gunther Schuller, Andrew Hill, Maria Schneider κ.ά., ενώ ο τενορίστας Ellery Eskelin υπήρξε συνεργάτης των Joey Baron, Marc Ribot και Grassy Knoll…).

Επαφή: www.devingraymusic.com