ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 111

26/7/2018
Με σκοτώνει να βλέπω νεκρά μικρά παιδιά. Εντάξει και με τους μεγάλους και με τους γέρους, αλλά με τα παιδιά δεν παίζεται.
Αν ο μεγάλος (που στάθηκε άτυχος κι αυτός χάνοντας τη ζωή του μέσα στη λαίλαπα με τον πιο επώδυνο τρόπο) πρόφτασε να γράψει δεκαετίες, προλαβαίνοντας να μάθει, να δει και ν’ ακούσει, να ερωτευτεί, ν’ αγαπήσει, να κάνει φίλους, να καταξιωθεί επαγγελματικά, να ταξιδέψει, να κάνει όνειρα, να δει σχέδιά του να υλοποιούνται κ.λπ., τα παιδιά, που κάηκαν έτσι στα καλά καθούμενα, αυτοί οι δεκάχρονοι άγγελοι, δεν πρόλαβαν να βιώσουν τίποτα απ’ όλα τούτα.  
Έζησαν λίγο και αναμάρτητα, μύρισαν κάτι από το μεγαλείο της ύπαρξης (της δικής τους και του περιβάλλοντος κόσμου) και φεύγουν δίχως εμπειρίες, δίχως αποτυπώματα, εντελώς μαρτυρικά… με καμένες, πριν αρχίσουν να σχηματίζονται, τις ελπίδες και τα όνειρα.  

Για μένα η ζωή δεν έχει την ίδια αξία για όλους. Το υποστηρίζω… κι ας φανώ όπως φανώ, δε με νοιάζει.

Προτιμώ σωσμένο ένα παιδί κι ας πεθάνουν εκατό μεσήλικες ή γέροι… 

26/7/2018
Μέσα σ’ αυτή τη μαυρίλα υπάρχουν, πάντως, και γεγονότα που μας κάνουν να γελάμε. Όπως οι υπογραφές που μαζεύουν στο Avaaz (το διαδικτυακό μετερίζι της καναπεδάτης παπαροψηφοφορίας, της «ανοιχτής κοινωνίας» των αριστερωτών και των φιλελέρων), για να… ξουρίσουν τον Αμβρόσιο!
Οι αγωνιστές μας να προσέξουν να του τα πάρουν κόντρα με καψαλισμένη φαλτσέτα, για να ψοφήσουν τα ακάρεα και μετά να του τσιτώσουν τα μάγουλα με αλισίβα…

25/7/2018

Η Νίνα Λοτσάρη έγραψε τραγούδι για τα θύματα της πυρκαγιάς στο μάνι-μάνι (καθώς το ακούς… μάλλον βάζεις τα γέλια), ο γλυκερός τραγουδάκιας Μαραβέγιας θα δώσει, λέει, τα έσοδα από τρεις συναυλίες του στους πυρόπληκτους (να ευχηθούμε να πάνε καλά οι συναυλίες του παιδιού), ο Ρέμος, ο βουκεφάλας της νύχτας, αναβάλει την εμφάνισή του στο Nammos, αλλά όταν γίνει θα δώσει κι αυτός όσα πάρει στους πληγέντες (να του ευχηθούμε κι αυτουνού να μαζέψει πολλά)…
Μάγκες άμα γουστάρετε να βοηθήσετε κάντε το, χωρίς να πείτε τίποτα και σε κανέναν. Υπάρχουν τρόποι. Το να αυτοδιαφημίζεστε μέσω μιας καταστροφής, που ακόμη είναι νωπή και δεν έχει κλείσει, δείχνει απρονοησία, γραφικότητα και ίσως-ίσως έναν… ενοχικό ιδεασμό μπας και σας πούμε ανάλγητους.
Μη φοβάστε… Κατανοούμε τα ζόρια που τραβάνε οι καλλιτέχνες του λαού, είμαστε μαζί σας και συμπάσχουμε ψυχή τε και σώματι αυτές τις δύσκολες ώρες… 

24/7/2018 

Χθες στα Εξάρχεια, στην πλατεία, εκεί όπου εξελίσσονται κάθε βράδυ οι συναυλίες τού «Αναψυκτήριον / Τα ωραία Εξάρχεια» κάποιος, που αντιπροσώπευε ένα μέρος των 15 φορέων (εκείνων που οργανώνουν τη γιορτή), ανέβηκε στο πάλκο, σταματώντας απότομα τo live των Appalachian Cobra Worshipers (εννοώ πως διέκοψε το τραγούδι που εξελισσόταν, καθώς δεν περίμενε ούτε καν να τελειώσει – μιλάμε για τέτοιο σεβασμό προς τους μουσικούς, που ενδιαφέρθηκαν να παίξουν τζάμπα), λόγω της κατάστασης με τις φωτιές (εκείνη την ώρα, γύρω στις 10:30, ψάχναμε να δούμε τι γινόταν στο Μάτι, στο Νέο Βουτζά κ.λπ.). Ακολούθησε το σχετικό κομφούζιο, με κάποιους από τους διοργανωτές, στην πορεία, να βρίσκονται προ απροόπτου, καθώς δεν είχαν ενημερωθεί για το γεγονός πως θα διακόπτονταν οι συναυλίες. Πλήρης ασυνεννοησία.
Όταν για μια εκδήλωση αυτού του τύπου, τρεις το λάδι-τρεις το ξίδι δηλαδή, δεν μπορούν να επικοινωνήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι, ώστε να δουν τι θα συμβεί και τι απόφαση θα πάρουν (για να συνεχιστεί ή όχι ένα live), αναλογιστείτε τι γίνεται παραπάνω, στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, εκεί όπου απαιτείται συντονισμός πολλών και διαφορετικών φορέων και ανάγκη να παρθούν αποφάσεις, σε χρόνο dt – αποφάσεις που έχουν να κάνουν με την ίδια τη ζωή εκατοντάδων ή και χιλιάδων ανθρώπων.
Η πολυδιάσπαση, η αλληλοεξάρτηση και οι επικαλύψεις φορέων δημιουργούν ένα μπάχαλο διοικητικό, που μπορεί να το ζούμε, δίχως άμεσα θύματα, κάθε μέρα (σπάνε απλώς τα νεύρα μας), αλλά σε μια κρίσιμη στιγμή αποδεικνύεται πως είναι στυγνά εγκληματικό.
Κατά τα λοιπά οι «ασύμμετρες απειλές» μάς φταίνε… 

23/7/2018

Από συνέντευξη του Μάνου Ελευθερίου:
– Ποιητής, μυθιστοριογράφος, στιχουργός, ερευνητής. Ποια από τις ιδιότητές σας σάς έχει προσφέρει μεγαλύτερες συγκινήσεις;
– Η έρευνα που κάνω. Αυτό το ψάξιμο σε εφημερίδες, σε περιοδικά, σε αρχεία έχει μια μαγεία.

22/7/2018

Πέθανε ο Μάνος Ελευθερίου. 

Τι τραγούδι να βάλεις για κατευόδιο; Ο άνθρωπος είχε γράψει απίστευτα πράγματα, που τους άξιζε και έγιναν (από τους συνθέτες και τους ερμηνευτές που συνεργάστηκε) πολύ μεγάλα τραγούδια. Η Ιστορία μοιάζει ελάχιστη, για να τα χωρέσει όλα...

Πριν δυόμισι χρόνια είχε κυκλοφορήσει ένα τεύχος του Μετρονόμου αφιερωμένο στον Μάνο Ελευθερίου. Το ξεφυλλίζω τώρα, και το βρίσκω ιδανικό για να βαθύνει κάποιος τη γνωριμία του με το έργο τού σημαντικότατου στιχουργού, συγγραφέα κ.λπ., που έφυγε σήμερα από τη ζωή. Στην παρουσίαση στο δισκορυχείον θα διαβάσετε για το πώς γνωρίστηκαν ο Μάνος Ελευθερίου με τον Θανάση Γκαϊφύλλια, ενώ θα δείτε και μια… εντεκάδα με αγαπημένα μου τραγούδια του (σε στίχους Ελευθερίου εννοώ). Όποιος/α θέλει ρίχνει μια ματιά…

https://diskoryxeion.blogspot.com/2016/02/50.html

Κι αυτό το κείμενο για τον Μάνο Ελευθερίου, γραμμένο πριν 9 χρόνια, στο οποίο επιχειρείται και μια κάποια προσέγγιση (στο πλαίσιο μιας δισκοκρτικής) στην ποιητική του, με αναφορές στο... ραπ που είχε γράψει για τον Ψινάκη, καθώς και σε κάποιες από τις νεότερες στιχουργικές κορυφές του, που όμως δεν δικαιώθηκαν πάντα συνθετικά…

https://diskoryxeion.blogspot.com/2009/11/blog-post_28.html 

21/7/2018

Πριν μια βδομάδα (+1 μέρα) γνώρισα από κοντά το φίλο του δισκορυχείου κ.λπ. Constantino Mago, που έχει δισκάδικο στη Λευκωσία και που μαζεύει ελληνικά και κυπριακά καλούδια (και άλλα διάφορα) απ’ όπου γης. Τα είπαμε με τον Κωνσταντίνο, για τα θέματα αυτά που μας απασχολούν και σχετίζονται με τους δίσκους – ενώ του είπα επίσης για το πόσο μου άρεσαν αυτοί οι Τουρκοκύπριοι, οι Sıla 4, που μου θύμισαν τους φοβερούς Τούρκους 3 Hür-El…  

20/7/2018

Υπάρχουν χιλιάδες τραγούδια για το καλοκαίρι… και αυτό.
Απ’ αυτή την τραγουδίστρια, μ’ αυτή την ενορχήστρωση κι απ’ αυτό το βινύλιο… Love until it hurts…

https://www.youtube.com/watch?v=F7EmtN0Uu98 

19/7/2018

Το άκουγα από το ραδιόφωνο, στις διαφημιστικές εκπομπές της Πάνιβαρ, αλλά και στα λεωφορεία τού ΚΤΕΛ Πάτρα-Πύργος στα τέλη του ’70 από τις γιγαντοκασέτες των οκτώ τρακ. Στριμωγμένος στη θέση μου από τη διπλανή χοντρή, λουσμένος στον ιδρώτα και… καψαλισμένος απ’ τον έρωτα, ή έτσι νόμιζα, που τον εγκατέλειπα για να πάω διακοπές. Λάθη επί λαθών… (λολ)
Φοβερό earworm (μου ξανακολλάει) με σύντομο αλλά γερό open drum break! Παρ’ το και κάνε παιγνίδι ρε ντιτζέι…

https://www.youtube.com/watch?v=Bt6vrcaB8E8